Secretly Love 7: เดทล่ม

1457 Words

ห้างสรรพสินค้า เวลา 12.45 น. กระทิงพาฉันมาที่ห้างเพราะอะไรไม่รู้เหมือนกันเขาพามาก็มาใจง่ายเนอะ? ฮ่าๆ แต่ชั่งเถอะแค่มีกระทิงอยู่พาไปไหนฉันก็ไปทั้งนั้นแหละ แค่...กระทิงเท่านั้นนะ หึ “เอ่อ เริ่มจากไปกินข้าวแล้วกันหิวแล้ว” ตั้งแต่มาถึงนี่คือประโยคแรกที่เขาพูดกับฉันเลย “อืม ไปดิ” และกระทิงก็เดินนำฉันไป เรามาถึงร้านอาหารแห่งหนึ่งมันเป็นร้านอาหารเกาหลีซึ่งเอาจริงๆฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่หรอกแต่ถ้าเขาชอบฉันก็โอเค “โคเรียๆยินดีต้อนรับค่า~” พอเดินเข้ามาก็ตามสเตปร้านอาหารนั่นแหละ แต่กระทิงเดินไปไม่สนใจพนักงานเลยสงสัยมาบ่อยมั้ง? “สั่งดิกินอะไร?” พอนั่งปุบกระทิงก็สั่งอาหารทันทีและเง้อหน้ามาถามด้วย “อืมม...เอา..ซอลลองทัง” ฉันเลือกเมนูนี้เพราะมันเหมือนราเม็งที่สุดอย่างลืมฉันว่ามีเลือดญี่ปุ่นอยู่ “แค่นั้น?” “อืม ฉันไม่ค่อยได้กินอาหารเกาหลีเท่าไหร่เลยไม่รู้จะกินอะไร” ฉันบอกไป “อ๋อๆแต่เธอนี่ลูกครึ่งญี่ปุ่นเหรอ?” กระทิงชวนฉันคุย “แค่ลูกเสี้ยวอ่ะเพราะพ่อฉันลูกครึ่งแล้วพอมาถึงฉันเลยเหลือแค่ครึ่งเดียว” “อ๋ออออ” “อาหารมาแล้วค่า ทานให้อร่อยนะคะ” เมื่ออาหารมาส่งเราก็เริ่มลงมือกินอาหารตรงหน้า “ลองอันนี้ดิ” กระทิงบอกและตักอาหารมาตรงปากฉัน แต่ฉันไม่อยากคิดเข้าตัวเองว่าเขาจะป้อนฉันเลยเอาตะเกียบไปคีบมาแต่.. “อ้างปาก..” “เอ่อ..” “เร็ว!” เขาเร่งฉัน “โอเคๆๆ” และฉันก็กินอาหารเข้าไปแต่ว่า..มันไม่ค่อยถูกปากฉันเท่าไหร่ “เป็นไง?” กระทิงเลิกคิ้วถาม “กะก็ดี แหะๆ” “ว่าแล้วเพราะข้าวสวยชอบ...เอ่อ โทษที” อ่า ที่พามาร้านนี้ก็เพราะข้าวสวยด้วยหรือเปล่า? “ไม่เป็นไร งั้นวันหน้าไปกินของที่นายชอบกันดีกว่า” ฉัน...ถึงแม้จะรู้ว่ากระทิงชอบอะไรอยู่แล้วแต่การที่เขาบอกฉันเองมันรู้สึกกว่า “ได้ดิ แต่เธอจะชอบหรือเปล่าไม่รู้นะ?” เขาพูดยิ้มๆ “แปลกเหรอ?” ฉันถาม “อืมมม อาจจะนิดหน่อยมั้ง” “ลองดูก็ไม่เสียหายหรอกมั้งงงงง~” ฉันพูดแล้วส่งยิ้มไปให้ Rrr~ โทรศัทพ์ของกระทิงดังขึ้น “ว่าไงข้าวสาว?” อ่า เริ่มกินอะไรไม่ลงเลยแหะ.. “....” “ว่าไงนะ!!!!? รออยู่นั่นเดียวกระทิงไปหา” พรึ่บ “กระทิง...” ฉันเรียกเขาเมื่อกระทิงวิ่งออกไปจากร้านโดยไม่หันมามองฉันเลยสักนิด... “ฮะๆ มึงแม่งโคตรบ้าเลยลิเคียว...” ฉันด่าตัวเองและทิ้งตัวเองไปพิงโฟซา สายตามองไปรอบจนไปสะดุดกับบอร์ดของร้านที่จะมีรูปโพลาลอยของลูกค้าติดอยู่และหนึ่งในนั้นคือ...กระทิงกับข้าวสาว และมันถูกติดดาวว่า VIP อ๋อออ กระทิงไม่ได้ชอบแต่เป็นข้าวสาวสินะ? นี่ฉัน..รู้เรื่องของเขาที่เกี่ยวกับข้าวสวยเหรอ? “แล้ว..จะกลับยังไงวะ?” หลังจากที่จ่ายเงินค่าอาหารแล้ว ฉันก็เดินในห้างสักพักคิดอะไรไปด้วยในหัวส่วนมากเกี่ยวกับกระทิงทั้งนั้น เฮ้อออ~มึงหาเรื่องเจ็บเองก็ยอมรับซะ!! Rrr~ พ่อ “ฮะฮัลโหล” ฉันรับสายพ่อที่นานนนนนานจะโทรหาฉันสักทีถ้าไม่มีเรื่อง “ไอ้เคียวววช่วยพ่อด้วยยย” และนี่คือเสียงที่บ่งบอกว่าปัญหามาแน่ๆ “มีอะไรพ่อ?” จากที่เศร้าอยู่ต้องเก็บน้ำตาไว้ก่อนเมื่อได้ยินเสียงเดือดร้อนของพ่อ “ลูกสาวววว คือ คือ..พ่อไปลงสมัครผิด..” “ผิด?” “ไปลงสมัครมวยหญิงด้วยอ่ะสิ” อยากจะบ้าเพราะที่ค่ายพ่อฉันมีแต่นักมวยชาย ส่วนมวยหญิงนานๆครั้งฉันถึงจะต่อยเพราะแม่ไม่อนุญาต “แม่ล่ะ?” “ไม่ต้องบอกแม่หรอก..” “งั้นแพ้บายไปสิ” แค่นี้เอง “ไม่ได้มันเสียหน้า และอีกอย่างมันเสียค่าปรับ 10 เท่าอ่ะ ลูกกกกT.T” เฮ้อ~ ถือว่าไประบายอารมณ์หน่อยแล้วกัน “ที่ไหน?” “ลูกรักกกกส์ ที่สนาม KK รีบมา!!” ติ๊ก! เหอะๆ พอได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็วาง ได้เหรอ? พ่อออได้เหรอออ? สนามมวย KK เวลา 14.00 น. ฉันมาถึงสนามมวยโดยแท็กซี่เพราะเมื่อเช้ากระทิงไปรับ และไปกินข้าวกับเขาและถูกทิ้งไว้ในที่สุด ไม่โทษใครทำตัวเองทั้งนั้น “ลิเคียวววว~” ฉันที่กำลังมองหาพวกพ่อก็มีเสียงเรียกฉันดังขึ้น “พ่ออยู่ไหน?” ฉันไม้เอกลูกศิษย์พ่อฉัน “ไปนู้นนน เดียวนำไป” และฉันก็เดินตามไม้เอกไป มาที่ห้องพักนักมวย “มาแว้ววววจ้า” ไม้เอกเปิดประตูพร้อมตะโกนเสียงดังอายโว้ยยย “ลิเคียวลูกพ่อออออ” พ่อเดินมากอดฉัน “ถ้าไม่ชนะอย่ามาบ่นแล้วกัน” ฉันบอกพ่อเพราะไม่ได้ต่อยนานแล้ว “ไม่เป็นไรลูกแค่ขึ้นชกก็พอแล้ว ไปเปลี่ยนชุดป่ะ!” 30 นาทีต่อมา~ ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยและกำลังวอร์มอัพเพื่อเตรียมตัวขึ้นชกอยู่ Rrr~ กระทิง “โทรมาทำไมนะ?” ฉันได้แต่สงสัย แต่ก็ยอมรับสายเขาอยู่ดี “..อืม!” “ยังอยู่ห้างหรือเปล่า?” เหอะ! ขอบใจที่ไม่ลืม “เปล่า..กลับมาแล้ว” “ขอโทษทีนะ พอดีมีธุระด่วน” “ไม่เป็นไร เพราะถ้าเป็นข้าวสวยแล้วสำคัญกับนายเสมอนั่นแหละ” “หะ?” นี่ฉัน..เผลอประชดเขาออกไป “ไม่มีอะไรหรอก แต่ถ้านายยังให้ความสำคัญกับข้าวสวยแบบนี้ ชาตินี้นายก็ตัดใจไม่ได้หรอก” บอกตัวเอง “มันก็เรื่องของกูไหมลิเคียว?” อึก! “ขอโทษแล้วกัน..” “กระทิงงงง ข้าว..” ติ๊ด! ไม่รอฟังอะไรต่อฉันก็กดวางทันที เหอะ เรื่องของกู? เออ มันเรื่องของเขาไงแต่อีลิเคียวแม่งเสือกห่วงเขาไม่เข้าเรื่อง!!! “ลิเคียว โค้ดให้มาตาม” ไม้เอกมาเรียกฉัน “อืม” ฉันมองไปที่โทรศัทพ์อีกครั้งก่อนตัดใจและเดินออกไปเพื่อขึ้นชก “ณ เวลาต่อมาจากนี้ไป~เป็นการแข่งขันมวยหญิงเป็นการพบกันครั้งแรกของ!หมูหวานศิษย์ปรีดี คลังแสงงงงงง~ VS ลิเคียว ศิษย์คานาเมะ~” เสียงประกาศของกรรมการกล่าวเปิด “ยกที่ 1 เริ่มมม” เตงงงง~ คู่ต่อสู้ของฉันค่อนข้างตัวใหญ่พอสมควรเพราะฉะนั้นฉันควรใช้แรงแบบประหยัด และโจมตีเฉพาะจุดอ่อนเท่านั้น พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ แหะๆๆ ถึงแม้จะตัวใหญ่แต่คล่องตัวชะมัด แต่ก็แน่ละนักกีฬานิ เตงงงง~ เตงงงงง~ เสียงระฆังหมดยกแรกดังขึ้น “ดีมากลิเคียวทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ” พ่อฉันบอกเมื่อฉันมานั่งพัก “แต่ยับพอดูเลยนะเนี่ยยยย” ไม้เอกบอก “เอาน่า จิ๊บๆไอ้หนูลูกพ่อ” พ่อพูดพร้อมทาน้ำมันมวยให้ฉัน “ยกที่ 2 เริ่มมมม” เตงงงง~ พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ ฉันยังคงทำเหมือนเดิมต่อไป เหนื่อยแต่ถ้าแพ้น็อกแม่งหน้าอายกว่า แพ้คะแนนแต่ก็ยังมีสติเว้ยยยยย ปักๆๆๆๆ ตุบบ เอ้ย เอ้ย เอ้ย เอ้ย เสียงเชียร์ที่ดังลั่นสนาม เตงงงง~ เตงงงงง~ จบยกที่ 2 “เยี่ยมมากกก ถึงหน้าจะยับไปหน่อยแต่ฝั่งนู้นก็เละเหมือนกัน”ถูกพ่อฉันพูดสนับสนุนจริงโว้ยยย “แต่ลิเคียวยังน้อยกว่านะ” เพราะฉันป้องกันหน้าค่อนข้างดีถึงไม่ดีมากเพราะถ้ากลับบ้านแม่ด่าแน่ๆ “อย่าให้แม่จับได้นะลิเคียวว” เหอะๆ พ่อนะพ่อหาเรื่องมาเองแท้ๆ “โค้ดดด เมื่อไหร่จบ?” เสียงฝั่งนู้นคุยกัน “เออน่า ถ้ารีบก็ชนะน๊อกไปเลย” “หมูหวานอยากกินข้าววว ข้าวสายร้อนๆ ข้าวสวยๆๆๆๆ” ข้าวสวย? แม่งได้ยินแล้วหงุดหงิด!!! “เออๆรีบแข่ง” “ยกที่ 3 เริ่มมม” เตงงง~ ข้าวสวย? พอได้ยินชื่อนี้แล้วของขึ้นโว้ยยยยยย ปักๆๆๆๆ ตุบบ พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ เอ้ย เอ้ย เอ้ย เอ้ย โมโหหหหหห พล๊ะๆๆ ปึกๆๆๆ ตุบบบ เฮ!!!!!!! เตงงงง~ เตงงง~ เตงงงง~ “ลิเคียว ศิษย์คานาเมะ~ชนะน๊อกกกก~วู้ววว ” เฮ!!!!!!!! เหอะ! ถ้าไม่พูดชื่อนั้นก็ไม่โดนอย่างนี้หรอก “สุดยอดดดดลูกพ่ออออม๊วกกกก” เหนื่อยโว้ยยย “ขอเคล็ดรับคววามเก่งหน่อยยยยย” ไม้เอกถามอย่างดี๊ด๊า “เหอะๆนึกถึงคนที่ไม่ชอบอ่ะ” ฉันบอกไป “ได้เลยยยย” “งั้นเรากลับกันเถอะ และก็ทำแผลก่อนๆเดี๋ยวแม่จับได้” “เพราะพ่อนั่นแหละ!!!” ฉันเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่ในใจมันรู้สึกหวังอะไรบางอย่าง... กระทิง 1 สายไม่ได้รับ ...เหอะ ตั้งสายนึงแหนะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more