19
อ้อมแขนของภาคย์รัดร่างนุ่มนิ่มที่สมองของเขามีแต่คำว่าคิดถึงทันที ตั้งแต่เช้าภาคย์ยอมรับว่าไม่มีสมาธิในการทำงานมากนัก ใจกระหวัดถึงสาวน้อยร่างเล็ก กลิ่นกายหอมกรุ่นจากวัยสาวตลอดเวลา ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เข้าใจว่าเหตุใดจึงต้องคิดถึงมายาด้วย เธอเป็นแค่เครื่องระบายทางอารมณ์ของเขาเท่านั้น กับผู้หญิงคนก่อนๆ เขาไม่มีความคิดถึงและโหยหาเลย
เรียวปากหนาประกบปากนุ่มทันทีอย่างเร่าร้อน มือใหญ่เริ่มปลดเสื้อผ้าสีหวานออกจากเรือนร่างของมายาอย่างรีบเร่ง หญิงสาวไม่อาจห้ามปรามหรือต้านทานแรงปรารถนาที่มีอยู่มากมายในตัวของเขาได้ เธอปล่อยให้เขาเชยชมลิ้มรสความหวานจากผิวเนื้อทุกสัดส่วนที่เขาต้องการ
ภาคย์ขับเคลื่อนร่างกายบนเรือนร่างเธออย่างหนักหน่วงและเร่าร้อน มายาแทบจะรับไม่ไหวกับความหฤหรรษ์ที่เขาสาดใส่ อยากจะผลักไสร่างสูงให้ออกห่าง แต่ทว่าร่างกายกลับทำตรงกันข้าม ตอบรับจังหวะท่วงท่าที่เขากระโจน
