บทที่ 27 สัตว์ในพันธะ
ฟากป่าฝั่งตะวันตกของเมืองหลวง ศิษย์ชั้นปีสองกำลังรวมกลุ่มรอสัญญาณอนุญาตเข้าป่า ต้นไม้สูงใหญ่ถูกรายล้อมด้วยหมอกหนาบดบังสายตาไม่ให้คนภายนอกสอดส่องไปภายใน มีเพียงไป๋ลี่เฟยเท่านั้นที่รู้ว่าภายในเป็นอย่างไร
สัตว์เทพและสัตว์อสูรมีสติปัญญาเกือบทัดเทียมมนุษย์ ทำให้ไม่ต้องกังวลเรื่องความอันตรายดั่งเช่นสัตว์ป่าทั่วไป แต่หากคนผู้ใดไม่รักตัวกลัวตายหวังจะครอบครองสัตว์พันธะที่เกินอำนาจบารมีของตนย่อมถูกสั่งสอนให้หลาบจำ
บริเวณด้านข้างมีเสิ่นหรงฮวา และไป๋ซินหยานกำลังช่วยกันแจกจ่ายผลึกธาตุดั่งที่ลั่นวาจาพนันไว้ แต่ไป๋ลี่เฟยไม่ได้เดินเข้าไปรับมา เพราะเพียงเท่านี้คุณหนูเสิ่นก็ดูหัวเสียมากเหลือเกินแล้ว
“พี่ใหญ่! พี่ใหญ่ มารับผลึกสิเจ้าคะ” ไป๋ซินหยานร้องเรียกเมื่อเห็นว่าไป๋ลี่เฟยไม่ยอมเดินเข้าไป
“ไม่เป็นไร” ลี่เฟยส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วเดินเลี่ยงออกไปหาฉือจี้ผ่าที่ยืนอยู่ไกลๆ
“ข้าตื่น
