“แต่ฉันว่าฉันถูกเด็กกินมากกว่า….เด็กหื่นกามซาดิส” เขายิ้มแล้วหัวเราะ
“ผมดีใจที่พี่หึงผม……แต่ผมไม่ชอบที่พี่ประชด” ทันทีที่เขาพูดถึงเรื่องนี้ฉันก็นึกถึงป้องที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไง
“มันไม่ตายหรอก?” น้ำเสียงของเขาจากที่หวานน่าหลงใหลก็เปลี่ยนมาเป็นเสี่ยงเหี้ยมปนหงุดหงิด
“แต่นายเกือบฆ่าเขา”
“ผิดที่พี่ไปยุ่งกับมันเอง ดีแล้วที่ไม่ฆ่าให้ตาย….เราจะไม่คุยกันเรื่องนี้อีก” ผมโมโหพี่น้ำเล็กน้อยที่เธอดูเหมือนเป็นห่วงไอ้ป้องนั้น
“อาร์ท” ฉันเรียกเขา เขาตอบแต่ยังไม่ยอมหันมามองหน้าฉัน
“ครับ”
“…” สงสัยคงจะโกรธ
อยู่ๆ พี่น้ำก็ลุกมานั่งบนตักผมเธอลูบไปตามหน้าท้องและซิกแพคเหมือนตั้งใจยั่ว
“โกรธ…..หรือ…งอน”
“ไม่มีผัวที่ไหนไม่หึงเมียหรอก”
“ป้องเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน”
“แต่มันรักพี่” ฉันหันเขากำหมัดแน่น
“แต่ฉันก็ไม่ได้รักเขานิ…..ร่างกายฉันเป็นของนายไปแล้วรวมทั้งหัวใจด้วย” ฉันกระซิบบอกเขา อาร์ทขมว
