เมื่อแมลงเม่าถูกไฟลน (จบตอน)
1032 Words
“มึงกลับบ้านกับน้องมึงเลยนะ เดี๋ยวกูพาจีกลับเอง เพราะคืนนี้ครอบครัวของจีนอนพักอยู่บ้านกูกันหมด และทุกคนก็ฝากให้กูพาจีกลับคืนนี้”
จบคำคีรินทร์ก็เอื้อมไปดึงข้อแขนของว่าที่คู่หมั้นสาวตามหลังเขาไป ท่ามกลางสายตาของสองพี่น้องที่มองตามไปด้วยอาการผิดหวังทั้งคู่
“เขาสองคนไม่ได้รักกัน แต่กำลังจะแต่งงานกันไม่เกินสี่เดือนค่ะพี่วัฒน์”
“ทำไมพวกเขาถึงยอมทำตามผู้ใหญ่ง่ายๆล่ะ”
“เห็นพี่วัฒน์บอกว่าพ่อแม่ของจีไม่ค่อยสบายค่ะ เป็นทั้งโรคความดันและโรคหัวใจ จีก็เลยต้องยอมหมั้นกับพี่คี ฮือ.. ทีนี้แนชก็อกหักน่ะสิ พี่คีกำลังจะแต่งงานกับเพื่อนรักของแนชแล้ว”
แล้วคนอกหักดังเป๊าะทั้งสองคน ก็นั่งลงดื่มต่อ จนพี่ชายที่ต้องดูแลน้องสาว แล้วต้องเป็นคนขับรถพาน้องสาวตนเองกลับบ้าน ต้องบอกให้ภีมนาราหยุดดื่ม
“กลับบ้านได้แล้วแนช เธอเมามากแล้วนะ”
“ม่ายเมา ม่ายกลับ แนชจาดื่มต่อ”
“มันดึกแล้วนะแนช กลับเถอะ”
“ม่าย! แนชไม่กลับ” สุดท้ายภานุวัฒน์ก็ต้องลากน้องสาวที่กำลังเมาหนักกลับบ้าน ด้วยอาการผิดหวังไม่ต่างกัน
ทางฝ่ายคีรินทร์กับรุจิกานต์นั่งเงียบกันมาตลอดทาง ฝั่งรุจิกานต์ที่มัวแต่นั่งคิดแผนการที่จะยกเลิกการหมั้นหมาย ไม่รู้ตัวเลยว่าคีรินทร์กำลังขับรถพาเธอเข้าโรงแรมแห่งหนึ่ง
“นี่คุณจอดรถทำไม ยังไม่ถึงบ้านเลยนี่ แล้วที่นี่ที่ไหน อย่าบอกนะว่านี่เป็นโรงแรมม่านรูด” หญิงสาวหันขวับมาถามเขานัยน์ตาเขียวปัดระคนหวาดกลัว
“คนมีเงินอย่างผม ไม่พาคุณเข้าม่านรูดหรอกน่าสบายใจได้ นี่น่ะเป็นโรงแรมสี่ดาวเลยนะคุณ”
“แล้วคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” เธอถามเขาด้วยสีหน้าเอาเรื่อง รู้สึกโกรธจนควันออกหู
“มากำราบความร่านของคุณยังไงล่ะ มีอย่างที่ไหน จะหมั้นกันพรุ่งนี้อยู่แล้ว แต่กลับมาแรดกับผู้ชายคนอื่นอย่างหน้าไม่อาย”
“นั่นมันเพื่อนของคุณไม่ใช่เหรอ”
“หึ ก็ใช่ไง นี่ขนาดเพื่อนของผมแท้ๆ คุณยังไม่เว้นเลย แล้วถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น คุณจะไปไกลถึงไหนแล้วรุจิกานต์ ป่านนี้คุณกับเขาอาจไปไกลถึงสวรรค์กันแล้วมั้ง ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เพื่อนของผมน่ะ”
เผียะ!
“หยาบคาย จิตใจสกปรก ฝันไปเถอะว่าฉันจะแต่งงานกับคนอย่างคุณ”
“ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่ง” ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นก่อนจะกระชากคนอวดดีที่บังอาจมาตบหน้าเขามาบดขยี้ริมฝีปากเล็กจนหนำใจ
เขาจูบจนตัวเธออ่อนระทวย ก่อนจะกึ่งลากกึ่งฉุดและสุดท้ายก็อุ้มคนจอมพยศขึ้นโรงแรมไปจนได้
“นี่คุณอย่าทำอะไรฉันนะ” หญิงสาวตวาดแว้ดใส่หูชายหนุ่มอย่างขวัญเสีย
“ก็แค่ทำให้เธอท้อง เธอจะได้ไม่ไปแรดกับผู้ชายคนไหนอีกไง”
“ไอ้...คน” เธอชี้นิ้วใส่หน้าเขา คีรินทร์ก็ทำสีหน้าท้าทายใส่อย่างยียวน แถมข่มขู่เธออีกต่างหาก
“เดี๊ยะๆ ขืนพูดไอ้อีกคำเดียว คุณโดนผมข่มขืนแน่” ร่างใหญ่เดินเข้าหาแนบชิดอย่างคุกคาม และข่มขวัญเธอด้วยสายตาคมวาวและรอยยิ้มร้ายที่ทำให้คนที่ตัวเล็กกว่าต้องล่าถอย จนหมดหนทางหลีกหนี
“ไม่เอา อย่านะ!”
รุจิกานต์แทบจะหวีดร้อง และพยายามเบี่ยงหน้าหลบปากร้ายที่บดจูบเธอเมื่อครู่ที่ผ่านมาอย่างหวาดกลัว เพราะจูบแสนร้อนแรงของเขาทำให้เธอแทบขาดอากาศหายใจตาย และทำให้หัวใจของเธอแทบจะหยุดเต้น ขืนให้เขาทำมากกว่านี้เธอต้องช็อกตายแน่ๆ
“หึ ร้องไปเถอะยังไงคืนนี้ น้องจีก็ต้องตกเป็นของพี่คี” เขาเปลี่ยนสรรพนามเรียกเธอและแทนตัวเองใหม่ แต่น้ำเสียงของเขามันช่างน่ากลัวจนขนลุกสำหรับรุจิกานต์มากที่สุด
“อย่านะ! ไม่อย่างนั้นจีจะฟ้องพ่อว่าคุณขืนใจจี”
“หึๆ ฟ้องเลย ท่านจะได้รีบจับจีกับพี่แต่งงานกันไวๆยังไงล่ะ เพราะทุกคนจะกลัวว่าจีอาจท้องก่อนแต่ง”
“อ๊าย... ไม่นะ...ออกไป๊! อึ้อี๊....”
รุจิกานต์พยายามดิ้นรนขัดขืนสุดเรี่ยวสุดแรงแต่ก็สู้คนที่มีกำลังมากกว่าไม่ได้ สุดท้ายก็ถูกคนตัวโตผลักดันจนเธอเสียหลักกลิ้งล้มลงไปที่นอนบนเตียงด้วยกันทั้งคู่ และตอนนี้ชายหนุ่มก็อยู่บนตัวเธออย่างถือไพ่เหนือกว่า
“อื้อ...”
คีรินทร์พยายามจะสอดลิ้นร้อนๆเข้าไปภายในโพรงปากแสนหวาน ที่เมื่อครู่เขาได้ลิ้มรสแล้วว่ามันหวานมากแค่ไหน และตอนนี้เขาจะดูดชิมกินเธอให้หนำใจ เธอตกเป็นเมียเขาเมื่อไหร่ เขาถึงจะยอมพาเธอกลับบ้าน
“อย่าดิ้นซี่”
“ไม่! ปล่อยนะ! อ๊าย....ปละ...อื้อ”
“พยศนักนะ จับปล้ำเลยแล้วกัน”
“โอ๊ย...”
“ชอบให้ใช้กำลังใช่ไหม”
เจ้าของร่างเล็กสะบัดหน้าไปมาเพื่อหลบริมฝีปากร้ายกาจของเขาด้วยใจที่หวาดผวา จนเกือบจะพ่ายแพ้ แต่เธอก็พยายามขัดขืนคนใจร้ายจนเฮือกสุดท้ายเท่าที่จะมีแรงเหลือ ต่อต้านการรุกรานของชายหนุ่ม
และคีรินทร์ก็ไม่คิดจะออมแรงให้เธอแม้แต่น้อย ทว่าเขากลับทำตรงกันข้าม
ยิ่งเธอดิ้นหนีเขายิ่งตามติดปิดปากเธอครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยปากของเขา ยิ่งเธอดิ้นเขายิ่งออกแรงกดบดเบียด จนคนตัวเล็กใต้ร่างที่มีแรงน้อยกว่า ต้องยอมจำนนต่ออสูรร้ายในคราบของเทพบุตรในที่สุด
แล้วคีรินทร์ก็คิดจะงัดกลเม็ดเด็ดพรายรักมาใช้กับ ‘ว่าที่เมีย’ ของเขาให้สุดความสามารถเลย เอาให้รู้ซึ้งถึงแก่นไปเลยว่า เธอจะต้านทานมนต์สวาทของเขาได้นานสักแค่ไหน
- Writer
