“กรุณาช่วยจำใส่หัวเอาไว้ด้วยนะว่าฉันซื้อเธอมาในราคาหนึ่งล้านบาท ถ้าเธอไม่อยากอยู่ที่นี่ก็ไปเอาเงินหนึ่งล้านบาทมาคืนฉันซะ มีปัญญาหามาได้ไหมไอ้เงินหนึ่งล้านบาท ถ้าไม่มีก็จงสงบปากสงบคำแล้วทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างซะ” เขาเน้นชัดทุกคำพูด ปล่อยมือจากคางของฝ่ายหญิงรุนแรงจนเจ้าตัวเซไปด้านหลัง
‘หนึ่งล้านบาท’ ใบหญ้าหน้าซีดลงถนัดตา อิสรภาพของเธอหมดลงแล้ว นรกชัดๆ ที่นี่มันคือขุมอเวจีสำหรับเธอ วันแรกยังสะบักสะบอมขนาดนี้แล้วต่อไปมิต้องตายคามือเขาหรอกหรือ
‘คนเลว’
“กลับมานั่งกินข้าวได้แล้ว” กฤษกรณ์ตะคอกใส่คนที่ยืนนิ่งเหมือนรับความจริงเรื่องนี้ไม่ได้ เห็นหญิงสาวเดินกลับมานั่งเก้าอี้ของตัวเองพร้อมน้ำตาไหลหยดลงอาบแก้ม กฤษกรณ์ต้องลอบถอนหายใจส่วนลึกในหัวใจกำลังบอกว่าเขาไม่สมควรทำนางฟ้าร้องไห้
นางเบญจมาศเดินเข้ามาช่วยเลื่อนเก้าอี้ให้ ใบหญ้าได้แต่ทอดสายตาขอความช่วยเหลือ แต่หญิงสูงวัยก็ได้ทำเพียงส่ายหน้าเบาๆ
