เธอนั่งทานอาหารในขณะที่เขาก็เงียบไม่พูดอะไรสักคำจนกระทั่งนั่งรถกลับบ้านทุกอย่างก็ยังคงเงียบจนน่าอึดอัดไปหมด เธอกำลังหวงกลัวว่าจะเสียเขาไปแต่ในขณะเดียวกันก็พร้อมจะปล่อยมือเขาตลอดเวลาเช่นกัน
เธอเปิดเครื่องโทรศัพท์หลังจากที่ฝากร้านชาร์ตแบตให้จนเกือบเต็มแล้วไลน์หาเพื่อน
Rosy: คืนนี้กูเลี้ยงเจอกันสี่ทุ่ม
Nina: ทะเลาะกับผัวหรา…
Rosy: มีผัวเหี้ยก็เงี้ยแหละ
Nina: มึงใจเย็นคุยกันก่อนไหม?
Rosy: เย็นกว่านี้ก็น้ำเดือดแล้วอีสัตว์คืนนี้ตกลงไหม?
Nina: อีเหี้ยมึงนี่แม่ง…กูไป!
นัดเพื่อนเรียบร้อยแล้วมีเหรอว่าเธอจะบอกเขาไม่มีทางหรอก ตอนนี้เอาแค่มองหน้ายังไม่อยากจะมองเลย นีน่ามาแน่นอนว่ารายนั้นเที่ยวจัดกว่าเธอเยอะมาก เฮียปอร์เช่เงียบไปพอสมควรเลยกว่าจะได้ยินเสียงเขาพูดออกมาเนี่ย
“คืนนี้ให้อยู่ด้วยไหม?” ทะเลาะขนาดไหนก็เป็นห่วงเหมือนเดิมแหละคนมันรักนี่
“ไม่จำเป็น เฮียจะไปไหนก็ไป” เธอก็เชิดหน้าใส่ทั้งที
