อันน์ขอร้องทั้งน้ำตา แต่อีกฝ่ายหัวเราะด้วยความชอบใจ ธรรศล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวบางสัมผัสสิ่งที่แข็งสู้มือ จากนั้นจึงกระชากกางเกงชั้นในเขาลงอย่างแรง
“แฉะอย่างนี้ แกก็ต้องการเหมือนกันใช่ไหม” ธรรศว่าพร้อมบีบปลายหัวหยักน้องชายอันน์ซึ่งผงาดเตรียมสู้ศึก
“เลว! คุณทำกับผมอย่างนี้ทำไม” อันน์ถามด้วยความใคร่รู้ แต่อารมณ์เตลิดไปไกล หากถูกสะกิดอีกสักนิด เขารู้ตัวว่าสิ่งที่จะเกิดต่อจากนี้คงไม่อาจให้อภัยตนเอง
“เพราะแกต้องชดใช้ สิ่งที่นังสารเลวคนนั้นทำไว้” ธรรศเอ่ยจบจึงจูบปากอันน์แรงๆ แล้วบดเบียดถูไถ จนเขาเผลอร้องครางเสียงหลง
มือใหญ่ข้างหนึ่งป้วนเปี้ยนที่ก้นแน่นๆ ของอันน์ บีบและขยำอย่างสาแก่ใจ ก่อนใช้นิ้วชี้ยาวแข็งแกร่งเปิดช่องทางสีชมพูคับแคบ โดยไร้น้ำหล่อลื่น
อันน์ร้องเสียงหลง ทั้งเจ็บจุกเกินบรรยาย อารมณ์คึกคักก่อนหน้ามลายลง
ธรรศคงชอบใจมาก เขาใช้นิ้วล้วงลึกเข้าไปจนสุด ก่อนถอนออกและกระทำอย่างเดิมอีกหลายครั้งติดๆ กัน
ชายหนุ่มร้องเสียงหลง เผลอสะอื้นจนตัวสั่น เขาผวาทั้งกายและใจ เมื่อสัมผัสความรู้สึกเจ็บปวดของอันน์ได้ ธรรศยิ่งสะใจ จากนั้นจึงส่งริมฝีปากร้อนๆ มาจูบ จูบหนักหน่วงหวังให้อันน์คลายความเจ็บจุก แต่เขาไม่อาจทนได้ น้ำตาจึงไหลอาบผ้าที่ถูกปิดตา ปากก็ร้องขอให้ธรรศเอานิ้วออกไป
“อย่าทำผม ผมกลัว... มันเจ็บ ผมเจ็บ... ฮือๆ เอาออกไป!”
เสียงร้องขอทำให้ธรรศใจอ่อน แต่เขาอยากสั่งสอนอันน์ให้เข็ดหลาบ การทรมานเพียงเล็กน้อยนี้เพื่อกระตุ้นให้อันน์เรียนรู้ก่อนจะพบบทรักที่รุนแรงขึ้น
“อย่าสำออย แกกับเพื่อนๆ ของแก มั่วกันขนาดไหน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้”
“ปละ เปล่า ผมไม่เคย ผมไม่เคยมีอะไรกับใคร”
ธรรศรู้ว่าอันน์พูดความจริง ความจริงในเรื่องนี้ทำให้เขาหลงใหลคนน่ารักอย่างหนักหน่วง และด้วยความสงสารช่องทางรักแสนบอบบางสีชมพูสวยงาม เขาจึงป้ายเจลลงไป แล้วแตะวนๆ ที่รอยแยก หวังใจให้อันน์ร้องครางฮือ
คนตัวโตจับร่างเพรียวสมส่วนพลิกหมุน เพื่อเล่นงานอันน์ให้ง่ายขึ้น นิ้วยาวแข็งแกร่งสอดเข้าไปด้านในอีกครั้ง ซอยถี่รัวหนักหน่วง อีกมือก็ฟาดก้นอันน์จนแดงช้ำ ฟาดสลับการแทรกนิ้วที่ช่องคับแคบโดยไม่ฟังเสียงร้องสะอึกสะอื้น
“ชอบใช่ไหม ฉันบอกแล้วไง อย่าแรด ร่านให้มากนัก” เสียงอันน์ผสมกับการร้องไห้ด้วยความเสียขวัญ“นี่มันแค่นิ้วนะ ลองอะไรที่ใหญ่โตกว่านี้ดีไหม รับรองแกติดใจแน่”
“ไม่... อย่าทำผม”
ธรรศหัวเราะออกมาด้วยความเหี้ยมโหด เขายังอยากดัดนิสัยอันน์อยู่สักหน่อย แต่ถ้าให้พบกับสิ่งที่ใหญ่เกินกว่านิ้วมือเร็วไปนักก็น่าสงสาร จึงหวังเปิดทางคับแน่นให้ขยายอีกนิด
ชายหนุ่มไขว้นิ้วชี้กับนิ้วกลางไว้ด้วยกัน แล้วทะลวงเข้าไปด้านในช่องทางของอันน์ ธรรศดันเข้าไปลึกๆ หวังเปิดทางให้ขยายใหญ่
อันน์ดิ้นพล่าน ดิ้นราวกับยามนั้นร่างเขากำลังจะแตกสลาย
“ใจเสาะ ทีเวลาอ่อยผู้ชาย แกไม่คิดหรือว่าพวกมันอยากเอาแกจนขาอ่อน”
อันน์ยังคงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด เขาไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้จะได้พบเรื่องราวเลวร้ายต่ำทราม
นิ้วคู่แข็งแรงของธรรศยังทะลวงไม่หยุด และร่างกายยังสั่นสะท้าน บั้นท้ายที่ถูกฟาดไปหลายสิบทีแดงช้ำ เป็นรอยฝ่ามือ
“เดี๋ยวลองอะไรที่มันสนุกยิ่งขึ้นดีไหม” เอ่ยจบธรรศจึงเอื้อมมือไปหยิบแตงกวาขนาดความยาวราวๆ เจ็ดนิ้ว
“ผมขอร้อง อย่าทำผมอีกเลย” อันน์กล่าวหลังจากธรรศหยุดรุกล้ำช่องทางสีสวยของเขา ซึ่งตอนนี้มันแดงจัดนอกจากนั้นยังขยายเห็นเป็นรู แต่อันน์กลับรู้สึกสยิวเสียวซ่าน
“ว่าไงนะ ขอให้ฉันรีบจัดการแกอย่างงั้นรึ” ธรรศยั่วล้อ เขาใช้นิ้วหัวแม่มือแตะตรงรอยแยกของอันน์ เพียงแค่แตะร่างอันน์ก็สะดุ้งโหยง
“อย่า...” อันน์เผลอหลุดเสียงครางออกมา เขากระสันความรู้สึกนั้นยากเกินบรรยาย
“ปากกับร่างกายแกมันไม่ตรงกันรู้ไหม ดูสิ ตรงนั้นของแกมันเชิญชวนฉันแค่ไหน”
อันน์อยากร้องปฏิเสธ แต่ไม่รู้ทำไมในใจลึกๆ เขาต้องการให้ธรรศกระทำในสิ่งที่รุนแรงยิ่งกว่านั้น
“คุณมันเลว รังแกคนไม่มีทางสู้”
“ถ้าฉันเลวจริง ป่านนี้คงให้แกนอนซมอยู่ข้างถนน ไม่งั้นฉันคงโยนให้พวกขี้ยารุมโทรมที่ป่าละเมาะแล้ว”
อันน์จำได้ว่าหลังจากออกมาจากงานปาร์ตี้ฮัลโลวีน และกำลังจะไปที่รถจากนั้นก็รู้สึกเหมือนโลกหมุน สาเหตุเป็นเพราะถูกของแข็งฟาดเข้าที่ท้ายทอย
“ก็คุณเป็นคนทำร้ายผม!” อันน์ตวาดใส่
“ฉันอย่างงั้นเหรอ เซ่อซ่าอย่างแกคงคิดได้เท่านี้กระมัง สมแล้วที่ถูกคนทั้งบ้านปิดหูปิดตา เฮ้อ... ตอนนี้มาเป็นของเล่นให้ฉันหายคันไม้คันมือเถอะนะ อย่างน้อยอยู่ที่นี่ก็มีข้าวกิน มีที่ซุกหัวนอน และมีผัวเป็นตัวเป็นตน”
หนุ่มร่างเล็กกว่าสับสน เขาจะเชื่อใครระหว่างคนในครอบครัว หรือชายที่มีใจหยาบช้า ธรรศ ธรรมรงค์เทวา
“คุณอย่าทำมาเป็นพ่อพระ สิ่งที่ทำกับผม มันเลวระยำเกินกว่าผมจะเชื่อใจคุณได้”
“ปากดี ถ้าอย่างนั้นแกลองโดนอะไรที่มันใหญ่กว่านิ้ว สักหน่อยเป็นไร”
เอ่ยจบธรรศก็จับอันน์ขึ้นมานอนพาดบนตัก และเปิดบั้นท้ายนวลเนียนให้อ้ากว้างจนแลเห็นรอยแยกที่เขาหลงใหล ซึ่งไม่กี่วินาทีต่อมาแตงกวาในมือก็แทงพรวดเข้าไป มันถูกเร่งเร้าให้ซอยถี่กระชั้น จนแผ่นหลังขาวเนียนย้อมด้วยสีชมพูเข้ม และเม็ดเหงื่อผุดพราวท่วมร่างของอันน์
“อื้อๆๆ คุณทำร้ายผมทำไม”
“ทำร้ายตรงไหน ฉันอยากให้แกมีความสุขต่างหาก อีกหน่อยพอติดใจ จะเป็นแกนั่นแหละที่เรียกร้องให้ฉันทำแบบนี้ทุกคืน”
“มะ มะ ไม่มีทาง โอ๊ย... อา... ผม... เจ็บ อา... ผม...” อันน์ร้องโอดครวญ
พอถูกพลิกตัวให้มาเผชิญหน้าอีกฝ่าย ผ้าที่ถูกมัดปิดตาก็ถูกดึงออก เมื่อดวงตากลมโตสานสบกับดวงตาคมวาววาม อันน์ก็ใจหายวาบ ผู้ชายตรงหน้าหล่อเหลาและดุดันเหลือเกิน
แตงกวายังอยู่ในจุดเดิม และมันยังถูกมือใหญ่ซอยรัวๆ จนอันน์มีสีหน้าเหยเก แวบนั้นเขารู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น และไม่อาจกลั้นความอุ่นซ่านที่อัดแน่นอยู่ข้างใน สุดท้ายจึงทำเรื่องขายหน้า
สีหน้าธรรศเปลี่ยนไป เขามองอันน์อย่างดูแคลน
น้องชายของอันน์ที่แข็งโด่ พุ่งน้ำใสๆ ที่อุ่นจัดออกมา เขาพยายามเอามือมาปิดไว้ แต่สายเกินการณ์
“ฉิบหาย ถึงกับฉี่แตกเลยรึ แกนี่มันอ่อนหัดจริงๆ” ธรรศกล่าวจบก็ดันแตงกวาเข้าไปใหม่ คราวนี้มันเข้าไปลึกสุดจนอันน์กรีดเสียงร้องยาว พร้อมปล่อยปัสสาวะออกมาอีกก๊อกใหญ่จนเปรอะไปทั้งหน้าท้องเขา และบางส่วนไหลลงที่ตักธรรศ
“นี่แค่สั่งสอน ถ้ายังดื้อและคิดจะหนีไปจากฉัน แกจำเอาไว้ให้ดีว่ามันจะไม่ใช้แค่แตงกวา แต่จะเป็นอะไรที่เต้นตุบๆ สามารถพ่นน้ำและฝังเข้าไปในก้นแกแทน!”