คืนนั้น
1158 Words
อันน์ตื่นขึ้นในห้องใต้ดิน ที่มีเตียงแข็งๆ กับประตูบานหนาทึบ ตอนนี้ผ้าที่ปิดตาเขาถูกถอดออกแล้ว
ห้องนอนนี้ไม่มีหน้าต่าง มองดูคล้ายคุก เขาถูกล่ามโซ่ที่ขาข้างขวา เป็นโซ่ขนาดใหญ่ที่ยึดอันน์ไว้กับเตียงเหล็ก!!
เขารู้สึกเหนียวตัวมาก เสื้อผ้าที่สวมใส่เมื่อคืนถูกกระชากขาดเหลือเพียงกางเกงในตัวบางสีขาวและเสื้อกล้ามมอมแมม
ภาพชายใจโฉดยังฝังอยู่ในหัว เขารังเกียจการกระทำของอีกฝ่าย และอยากรู้เหลือเกินว่ามันจับเขามาทำไม ยิ่งกว่านั้นป่านนี้พ่อกับแม่เขาจะเป็นห่วงมากแค่ไหน รวมถึงอลินาที่มันเอ่ยถึง หล่อนจะได้รับอันตรายหรือไม่!
เบื้องหน้าเขามีถาดอาหารที่เย็นชืดวางอยู่พร้อมขวดน้ำ อาหารที่เขาไม่คิดจะแตะด้วยซ้ำ!
อันน์ไม่ได้รู้สึกหิว เขาอยากทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ ร่างกายระบมอยู่หลายแห่งจากแรงบีบเคล้นของอีกฝ่าย กระนั้นแวบหนึ่งเขายอมรับว่าสัมผัสของคนใจหยาบช้า ทำให้เขาหลงใหลต่อบางสิ่งยามที่ถูกข่มเหง!
อันน์ไม่เคยถูกใครย่ำยีเช่นนี้มาก่อน หากความรู้สึกเมื่อคืนนั้นตอบสนองสัญชาตญาณดิบเถื่อนในใจเขา
ในขณะที่เขาพยามปล้ำโซ่ขนาดใหญ่ที่ข้อเท้าเพื่อปลดพันธนาการของตน บานประตูเบื้องหน้าพลันเปิดออก!!
อันน์ถอยกรูดหนีอย่างลนลาน รีบคว้าผ้าคลุมเตียงมาปกปิดร่างกาย เขาจำกลิ่นกายอีกฝ่ายได้ว่ามันคือไอ้หื่นคนที่ย่ำยีได้แม้แต่ผู้ชายด้วยกัน
เขาขึ้นไปนั่งกอดตัวเองบนเตียงเหล็กหลังเล็ก ตวาดใส่ผู้มาเยือนด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว
“เข้ามาทำไม ออกไปเลยนะ!”
แสงไฟที่ส่องสว่างภายในห้อง ทำให้เห็นหน้าอีกฝ่ายชัดเต็มสองตา เขาคงสูงราวๆ หนึ่งร้อยแปดสิบห้าถึงหนึ่งร้อยแปดสิบแปดเซนติเมตร ร่างกายสมบูรณ์มาก กล้ามแขนเป็นมัด มือหยาบกร้านและใหญ่ ซึ่งสัมผัสเนื้อตัวเขาอย่างย่ามใจเมื่อคืน
อีกฝ่ายกอดอกเอาไว้หลวมๆ ราวกับปรามความรู้สึกตัวเอง กลัวจะพุ่งเข้ามาลวนลามอันน์ นอกจากรังสีอำมหิตที่แผ่นซ่านออกมาจากตัวแล้ว สิ่งที่สยบอันน์คือดวงตาคมที่พราวระยับ ดวงตาสีสวยซึ่งสะกดให้อันน์จ้องเขาอย่างไม่วางตาราวกับติดอยู่ในบ่วงสิเน่หาอันดำมืด
“ไหน เรียกฉันใหม่สิคนสวย”เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้าหยอก
ดวงตาที่มองสำรวจเนื้อตัวอันน์ทำให้คนหน้าหวานต้องซ่อนร่างกายไว้ใต้ผ้าคลุมเตียง ด้วยเนื้อตัวเกิดรอยเขียวเป็นจ้ำๆ หลายจุด ทั้งหน้าอก ลำคอ และส่วนที่บอบบางซึ่งทำให้เขารู้สึกปวดมวนท้องเป็นอย่างมาก
“ว่าไง เรียกฉันใหม่สิ”
อันน์บีบขมับตนเอง ภาพโหดร้ายที่ถูกกระทำยังติดค้างในหัว เขาเกลียดอีกฝ่าย เกลียดจนอยากฆ่าให้ตายในสิ่งที่พยายามยัดเยียดให้เขาเป็น... เมียของผู้ชายดิบเถื่อน และใจหยาบช้า!
คนหน้าสวยตั้งสติอยู่เกือบอึดใจ ก่อนหลุดเรียกชื่อ ชื่อที่เขาเคยได้ยินอลินากล่าวถึง อีกฝ่ายคือลูกชายคนโตของเสี่ยเกรียงไกร
“ธรรศ ธรรมรงค์เทวา!”
เมื่อเอ่ยออกไป เขากลับโหยหาและต้องการสัมผัสจากธรรศอย่างประหลาด อันน์โกรธตัวเอง นี่เขาเป็นบ้าอะไร!!
ผู้ชายตัวโตยกยิ้มตรงมุมปาก รอยยิ้มร้ายๆ แสนเจ้าเล่ห์ส่งผลให้หัวใจอันน์กระตุกไหว
ธรรศมองชายหนุ่มผิวขาวใบหน้าสวยคม อันน์ไม่ใช่คนรูปร่างบอบบาง เขามีกล้ามเนื้อสมส่วน ช่วงขายาว เอวสอบ สิ่งที่เร้าใจเขาคือผิวกายขาวอมชมพู และบั้นท้ายกลมแน่น ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิดชอบผู้ชายด้วยกัน แต่เมื่อได้เห็นอันน์ ก็ยอมรับว่าต้องตาและต้องใจคนหน้าสวย!
“เอาล่ะ แกนอนทับอ้วกทับฉี่ตัวเองมาทั้งคืน เดี๋ยวฉันจะอาบน้ำให้ ถือเสียว่าเป็นการชดเชยในสิ่งที่ฉันทำรุนแรงกับแก เอ่อ... เกินไปหน่อย”
อันน์ได้ยินเสียงและคำพูดธรรศเข้าก็นึกขยะแขยง การกระทำป่าเถื่อนของธรรศยังย้ำย้อนในหัว
ด้วยการที่ธรรศกระแทกแก่นกายใหญ่โตเข้าไปในปากอันน์ยังรู้สึกพะอืดพะอมไม่หาย
“ลุกแล้วมาใกล้ๆ ฉัน รีบยืนขึ้นซะ ถ้ายังโอ้เอ้ คราวนี้จะไม่ให้ใช้ปากต้อนรับน้องชายแล้วนะ แกยังมีอะไรให้ฉันได้เล่นสนุกอีกหลายทาง!”
ชายหนุ่มส่ายหน้าดิก ไม่คิดทำตามคำสั่ง ธรรศจึงคำรามอย่างหัวเสีย ก่อนสืบเท้ามาใกล้ๆ เตียง เขากระชากผ้าคลุมเตียงออกจากร่างอันน์ จงใจลวนลามร่างกายชายหนุ่ม โดยเฉพาะบริเวณบั้นท้ายที่ชอบเป็นพิเศษ
“เฮ้ย! มันจะมากไปแล้ว อย่าทำอะไรอย่างนี้ คะ คุณคิดว่า ผะ ผมเป็นของเล่นหรือไง” อันน์ตื่นกลัวก็จริง แต่พยายามป้องกันตัวเองสุดฤทธิ์
“อือฮึ ใช่สิ แกเป็นของเล่นที่ฉันมีไว้ระบายอารมณ์ยังไงล่ะ” ธรรศว่าจบจึงปลดโซ่ที่ล่ามอันน์ออก
อันน์โล่งใจ เมื่อไม่ได้ถูกพันธนาการอย่างเมื่อครู่
“อย่าเล่นตุกติก ถ้ายังคิดหนีหรือดื้อด้าน ฉันจะทำให้ระบมทั้งปากและก้นแน่นๆ ของแกเหมือนเมื่อคืน”
อันน์ขนลุกซู่ เมื่อคืนผู้ชายตัวโตมีหนวดเคราครึ้ม บังคับให้เขาใช้ปากกับน้องชายขนาดใหญ่ ยามนั้นน้ำตาเขาไหลออกมาเป็นสายด้วยถูกหยามเกียรติแต่ไร้หนทางขัดขืน
ซึ่งแรงกระแทกกระทั้นที่ธรรศส่งแก่นกายทะลวงเข้าไปในโพรงปาก ทำให้อันน์ปั่นป่วนไปหมด เขาไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ทว่าในส่วนลึกกลับมีความรู้สึกแปลกประหลาดตอบสนองคนตัวโต โดยเฉพาะอาการขึ้งเคียดที่เกิดขึ้นจนนั่งแทบไม่ติดพื้น และธรรศเหมือนรู้ทัน อีกฝ่ายจึงจับเขาโยนลงไปบนเตียง แล้วกระชากเสื้อผ้าออกจากตัว
ยามนั้นอันน์หัวหมุน ยิ่งถูกจู่โจมอย่างเร็วและรุนแรงมากเท่าไร ยิ่งกระสันอยากให้ธรรศเร่งเร้าเขาด้วยแก่นกายอุ่นจัดอีกครั้งและอีกครั้ง
จากการบังคับเขาใช้ปาก ธรรศก็จับอันน์ทุ่มลงไปที่เตียง และเริ่มซุกไซ้ซอกคอ ดูดดุนขบเม้มแรงๆ จนเขาร้องครางอย่างสุขสม
“แกมันแรด! ร่าน! แพศยา!”
คำพูดที่หลุดออกมาจากริมฝีปากบางทำให้อันน์ดึงสติกลับ เขาเกร็งร่างพยายามถอยหนีสุดชีวิต แต่ไรหนวดและเคราของธรรศยังตามติด ในยามที่ธรรศใช้ลิ้นสากๆ โลมเลียยอดหน้าอกตั้งชันทั้งสองข้างทำให้อันน์แทบอยากระเบิดความอัดแน่นที่อยู่ในกางเกงชั้นในออกมา
“อย่า... อื้อ ผะ ผมกลัว”
- Writer
