“พี่ไปจัดการเอกสารที่บริษัทก่อน แล้วจะรีบกลับมาอยู่ด้วยนะ”
“รีบมานะคะ”
หลังจากส่งพี่คิมไปทำงาน ฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปดูแม่บนห้อง ตอนนี้แม่คงจะเจ็บปวดมาก
[ อย่ามาพูดจาเห็นแก่ตัวนะ ]
เสียงแม่คุยกับใครบางคน มันทำให้ฉันแนบหูลงกับประตูเพื่อฟังเสียงนั้น
[ คุณไม่รู้รึไง ฉันต้องเจ็บปวดแค่ไหน พวกนั้นทำร้ายลูกฉันนะ ]
[ แค่ทำหน้าที่พ่อของมินิทก็พอ ลูกอะฉันดูแลเองได้ ]
คุยกับป๊าสินะ
[ คุณไม่เข้าใจ คุณไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ฮือออออ ]
[ ฉันอยากให้คุณปล่อยฉันไป ฉันอยากพ้นจากการรอคอยนี้แล้ว คุยกันกี่ครั้ง ก็มีแต่ให้ฉันรอ รอ รอ จะให้รอจนตายเลยรึยังไง ฮื้ออออออออ ]
โธ่แม่คะ ฉันแค่ไม่อยากบ้านแตก แต่ไม่เคยรู้เลย แม่ต้องทนเจอกับอะไรบ้าง
[ ลูกต้องอยู่กับฉัน ]
[ ส่งเงินมาก็พอ นี่เป็นหน้าที่พ่ออย่างเดียวที่ฉันอยากได้จากคุณ ]
ฉันทรุดตัวนั่งลงพิงประตูห้องของแม่ ฉันจะทำยังไงดี จะให้ทิ้งแม่ไปตอนนี้มันคงไม่ได้
