Simula
977 Words
Simula
"Scream for me Grace..."
"Oh Max! Ah!" She inhaled discomfort.
"That's it! I want you to cum..."
Her hips are joining the rhythm of his movements.
"Ah!" he groans when she licks his earlobe. She couldn't contain herself from wanting more.
"Oh Grace!"
AGAD siyang napabangon at hinabol ang kanyang hininga. Nasapo niya ang kanyang noo. God. She's having s*x in her dream. Agad niyang naramdaman ang basa sa pagitan ng kanyang mga hita. She sighs with disbelief to herself. Why she could not forget it. Why she cannot forget him.
Bumaba siya sa kanyang kama at kinuha ang kanyang robe. Nayakap niya ang kanyang sarili. Hinawi niya ang bintana ng kanyang beranda at napasandal sa corridor. Huminga siya ng malalim at pinagmasdan ang malawak na taniman ng manggahan.
Nahilot niya ang kanyang sintido. It's been what? It's been five years since the last time she saw him. But why is he kept on haunting her, taunting her to lust on him. And worst she's seeing him in her dreams, having s*x with her. She thinks she must be crazy.
Lumayo na siya sa corridor at pumasok sa kanyang banyo. Naligo siya upang maibsan ang matindi niyang pagnanasa. When she's done. She decided to went out in her room.
"Good morning po senyorita Grace, ang ate Amanda niyo po, tumawag."
Agad siyang lumapit sa telepono.
"Ate?"
"Grace, why aren't you answering my calls?"
"Pasensiya na po ate, hindi ko po talaga napansin. May kailangan ka po ba?"
"Nothing. Si Thad, mayroon. Wait. Ibibigay ko lang sa kanya." Naghinatay siya sandali bago niya narinig ang boses ni Thad.
"Hey, Grace?"
"Yes kuya Thad? Something wrong?" She heard he chuckled and teased Amanda on something. She rolled her eyes. It's a kinky thing.
"I'm sorry
if I have to ruin your day, could you please check my villa? Max is right there. Kauuwi niya lang kasi galing Maldives and we cannot really go home right now. I promise to give Amanda the best ever vacation. Sorry Grace. I know it's kinda hard for you to face him..."
"Matagal na iyon kuya. Hindi naman ako ganoon ka bitter," agad na sabat niya.
"Oh great! Since malapit naman siya sa hacienda mo, please give some time to check on him. Okay? Thanks Grace! I owe you a lot."
"No problem."
"Okay bye!"
He hung up. She shove the dial tone. Great! He's back. Iniisip niya kung ano na naman kaya ang dahilan nito para bumalik dito. After he married that Nicole, may gana pa siyang magpakita sa kanya. Really great! Gusto niyang dagukan ang kanyang sarili. Kinain niya lang ang sinabi niya kaninang hindi na siya bitter sa lalaki. Pero ang totoo, sobra!
Padabog niyang kinuha ang leather jacket at lumabas ng bahay.
"Magandang umaga po senyorita Grace."
Ngumiti siya ng malapad kay Mang Dodong. Ang katiwala niya sa hacienda. Yes. She owned now an hacienda. Bumili siya mula sa perang inipon niya dahil sa matagal niyang paninibilhan kay Amanda. Pinalago niya ang naipong malaking halaga. And now, ka-level na niya sa yaman sina Amanda at ang asawa nitong si Thad. Because she do exporting those crops every harvesting.
"Guwapo pa po kayo sa umaga," sagot niya sa matandang katiwala.
"Si senyorita talaga, masiyadong mabiro. Matanda na po ako sa ganyan."
"Wala naman po sa tanda iyan, 'di ba? Malakas pa naman po kayo."
Tumawa lang ito sa kanya.
"Mangangabayo po ba kayo senyorita Grace?"
"Hindi po. Dadalawin ko lang ang asyenda ni kuya Thad. May bisita raw kasi siyang dumating. Pakilabas na lang po ang gagamitin ko Mang Dodong," aniya sa katiwala.
"Sige po senyorita Grace."
Tumango lamang siya. Habang hinihintay ang kanyang kabayo ay may hindi naman siya inasahang dadating na bisita.
"Jenny," sambit niya nang makilala ang dalagita.
"Ate Grace!" bati nito at agad pumanaog sa kulay itim nitong kabayo. Agad itong yumakap sa kanya.
"Ang laki na ng baby ko," lambing pa niya sa dalagita.
Ngumuso naman ito.
"Hindi na ako baby, ate Grace. Dise syete na ako sa susunod na linggo," sagot pa nito.
"Bata ka pa rin naman sa paningin ko. Maaga ka yatang pumarito. Maliligo ka na naman ba sa ilog? Hmm?" aniya at hinaplos ang malambot nitong buhok. Jenny is not related to her by blood. Jenny is just her closest friend at katabi lang din ng asyenda niya ang pagmamay-ari ng Lolo nito.
"Magpapasama ako sa katulong mo ate, ha?"
Nginitian niya ito.
"Oo naman. Huwag kang gagawi ro'n nang walang kasama, okay?"/
"Yes po ate!" anito pa sabay saludo sa kanya.
"Magandang umaga po senyorita Jenny. Senyorita Grace, heto po ang kabayong gagamitin ninyo," anang Mang Dodong sa kanila.
"Maraming salamat po," nakangiti niyang wika at kinuha ang tali ng kabayo.
Agad din naman niya itong sinakyan at pasumandali pang bumaling kay Jenny.
"Huwag ka makikipag-usap sa mga taong hindi mo naman kakilala Jen," habilin niya. At pinatakbo na ang kanyang kabayo.
"Opo ate! Ingat ka!" habol nito sa kanya.
Tinahak na niya ang daan patungo sa asyenda ng kanyang kuya Thad. Habang nasa kalagitnaan siya nang pagtahak sa daan ay hindi niya maiwasang mapa-isip. Hindi niya alam kung paano ba niya haharapin ang binata gayong matindi pa ang galit niya rito. Bitterness? Punong-puno siya ng ganoon, itanggi man niya o hindi. Hindi niya pa rin mawaksi sa utak niya ang nakaraan. Nakaraang sana'y hindi niya na lang naranasan. Ang akala kasi niya'y magiging maayos ang unang pagpasok niya sa mundo ng pag-ibig. Ngunit nagkamali yata siya ng akala dahil naging mitsa ito sa unang pagkasawi niya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin malinaw sa kanya ang lahat kung paano nakuha ni Max na limutin siya sa kabila ng wagas nilang pag-iibigan. Pinaglaruan siya ng tadhana at hindi niya hahayaang paglaruan siya muli nito. Lumambot man ang puso niya, alam niyang may kapalit lahat nang sakit na dinanas niya.
- Writer
