หนี้รักมาเฟีย (แคท-นาธาน)

พบเจอ

@คอนโดมิเนียมของไมเคิล

"ขอบคุณมากนะไมค์ ที่วันนี้นายช่วยอะไรฉันตั้งหลายอย่าง ทั้งเรื่องที่พัก และเรื่องที่พาแมทธิวไปที่โรงพยาบาลด้วย" ฉันบอก ในจังหวะที่กำลังแตะคีย์การ์ดที่เจ้าของห้องส่งต่อมาให้เพื่อที่จะเข้าห้อง โดยมีเจ้าของห้องอุ้มหลายชายของฉันแนบอก

"ขอบคุณซ้ำๆ ทำตัวห่างเหินจังเลยนะ" อดไม่ได้ที่จะมองหน้าคนพูด เห็นไมเคิลมองที่ฉันไม่วางตา

"ฉันไม่คิดว่ามันจะมีคำไหนที่เหมาะมากกว่าคำนี้ เราเป็นแค่เพื่อนกันนะไมค์ มันไม่เคยมีอะไรนอกเหนือจากนั้น" แล้วคนตัวสูงกว่าก็เลื่อนมือมาวางลงที่หัวฉัน

"ไมค์..." ท่าที่อ่อนโยนของเขาทำให้ฉันคิดหนัก แต่แล้วอีกฝ่ายก็เลือกที่จะเปล่งเสียงหัวเราะออกมา

"เตี้ยเอ๊ย ไม่ต้องย้ำหรอกน่า เพื่อนก็เพื่อนนั่นแหละ" และเป็นจังหวะที่ฉันแตะคีย์การ์ดสำเร็จพอดี ก่อนที่ไมเคิลจะเดินนำเข้าไป

"ขาดเหลืออะไรบอกได้นะแคท จะได้หามาให้"

"แค่นี้ก็เกรงใจมากพอแล้ว โรงพยาบาลที่นายพาแมทธิวไป ค่ายาก็แพงหูฉีก ฉันรบกวนนายจนไม่รู้จะรบกวนยังไงแล้วจริงๆ"

"เรื่องนั้นฉันทำเพื่อแมทธิวต่างหากล่ะ ไม่ได้ทำเพื่อเธอ" ว่าจบ ไมเคิลก็อุ้มแมทธิวเข้าไปยังห้องนอน วางคนตัวเล็กที่หลับไหลเพราะฤทธิ์ยาลงบนเตียง ก่อนจะจุ๊บลงที่ขมับอย่างแผ่วเบา

"หายเร็วๆ นะครับคนเก่งของน้าไมค์" รอยยิ้มอ่อนโยนที่ผุดขึ้นมาให้เห็น ส่งผลให้ฉันยิ้มตาม ไมเคิลเป็นผู้ชายที่ดีมาก เขาอบอุ่น เขามีน้ำใจกับคนรอบข้างเสมอ คนที่ได้เขาเป็นแฟน ต้องโชคดีมากๆ แต่ก็ไม่ลืม ว่าเขาเคยขอให้ฉันได้รับโอกาสนั้น แต่ฉันเลือกที่จะปฏิเสธ เพราะฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับไมค์มากไปกว่าคำว่าเพื่อนจริงๆ อีกทั้ง ตอนที่เขาบอกว่าชอบฉัน ยังมีข่าวหลุดออกมา ว่าเขาเป็นคนที่มีหน้ามีตา มีฐานะที่ผู้คนต้องรู้จัก จะให้ฉันไปยืนข้างเขา ทั้งที่ไม่คู่ควรเลยสักนิด ไม่ได้จริงๆ

"โทรศัพท์ที่ห้องรับแขกโทรออกโทรเข้าได้นะแคท ตรงนั้นจะมีเบอร์ร้านอาหารอยู่หลายร้าน อยากกินอะไร หรือขาดเหลืออะไร เธอสามารถโทรสั่งได้ ค่าใช้จ่ายฉันจะเป็นคนจัดการทุกอย่างเอง"

"อือ ขอบคุณนะ" ฉันเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ หากพูดคำว่าเกรงใจออกไปมันก็ไม่มีประโยชน์ เขาช่างยัดเยียด และไม่เคยยอมอะไรง่ายๆ เลยสักครั้ง

"หิวหรือเปล่าไมค์ อยากกินอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวฉันทำให้"

"ในตู้เย็นมีไข่ไก่อยู่หลายใบ ขอข้าวไข่เจียวสักจานได้ไหมอ่ะ"

"อือ นั่งรอละกันนะ" ไมเคิลยิ้มกว้าง ก่อนที่ฉันจะเดินเข้ามาในครัว

.

.

.

"มีแค่ซอสพริกนะ" ฉันวางจานข้าวไข่เจียวร้อนๆ ตรงหน้าของไมเคิล ก่อนจะวางอีกจานที่ตรงหน้าของตัวเอง

"หอมดีจัง คงอร่อยน่าดู"

"ไม่ขนาดนั้นหรอก ข้าวไข่เจียวยังไงก็คือข้าวไข่เจียวอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ"

"ว่าแต่ เดี๋ยวนี้พ่อของแมทธิวมาระรานอยู่หรือเปล่า" ถาม พลางตักข้าวเข้าปาก

"ช่วงนี้ไม่เห็นมา ตั้งแต่รอบที่นายให้เงินไป ก็ไม่เห็นโผล่มาอีกเลย ฉันก็ไม่รู้ ว่าเขาเอาอะไรคิด ที่ว่าพี่สาวของฉันทิ้งเงินเอาไว้ให้เยอะแยะ ทั้งที่จริงแล้ว เงินเก็บที่พี่สาวฉันมี หมดไปกับค่าทำศพทั้งหมดเลย"

"ฉันว่าสิ่งที่พ่อแมทธิวทำ คงจะเพียงเพราะอยากได้เงินมากกว่า เขาพยายามจะบีบเอาเงินจากเธอ พอเธอไม่มีให้ ก็ขู่ว่าจะเอาแมทธิวไป ผู้ชายแบบนี้เห็นแก่ตัวเป็นบ้าเลย ...ล่าสุด เขาติดการพนันนะแคท"

"ติดการพนันงั้นเหรอ"

"จริงๆ ฉันยังให้คนติดตามพ่อแมทธิวอยู่เรื่อยๆ เขาติดการพนันอย่างหนัก แล้วฉันก็คิดว่า หากหมดเงิน ก็คงจะวนกลับมาหาเธอเหมือนเดิม" คำพูดนั้นทำฉันคิดหนักขึ้นมาทันที

"เขายิ่งรู้อยู่ด้วยว่าแมทธิวเรียนที่โรงเรียนไหน ฉันกลัวว่าเขาจะแอบมาพาแมทธิวไป"

"กำชับกับครูที่โรงเรียนไม่ได้เหรอแคท"

"เขาเป็นพ่อลูกกันไงไมค์ หลักฐานคือดีเอ็นเอบนใบหน้า ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับแมทธิว บ่งบอกว่าแมทธิวเป็นลูกของเขาอย่างชัดเจน"

"เครียดอีกแล้วใช่ไหนเนี่ย" แววตาห่วงใยที่ไมเคิลถ่ายทอดมา ไม่สามารถดับความกังวลของฉันได้เลย

ขึ้นชื่อว่าการพนัน มีได้ ก็ต้องมีเสีย ถ้าเสียจนเงินที่ไมเคิลให้ไปหมดลง ฉันกลัวว่าพ่อแมทธิวจะวนกลับมาระรานฉันแบบเดิม

พ่อของแมทธิวอ้างคำว่าบุญคุณกับฉันมาโดยตลอด อ้างว่าพี่สาวของฉันซึ่งเป็นสามีของเขาเลี้ยงดูฉันมาด้วยความยากลำบาก ในวันที่พี่สาวของฉันเสีย เขาบังคับ ที่จะให้ฉันชดเชยในสิ่งที่เคยได้รับด้วยการทำหน้าที่แทนพี่สาว แม้กระทั่งหน้าที่บ้าบอบนเตียง ซึ่งฉันไม่มีทางทำแบบนั้น ทางเดียวที่ฉันจะทดแทนบุญคุณพี่สาวของฉัน คือการเลี้ยงดูแมทธิว ให้ดีที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้

"ฉันตั้งใจว่าจะยื่นขอสิทธิ์ในการเลี้ยงดูแมทธิว แต่ตอนนี้ก็คงจะยังทำไม่ได้ เพราะงานที่ฉันทำมันก็ไม่ได้มั่นคง เปลี่ยนงานใหม่บ่อยครั้ง ไม่มีอะไรมั่นคงเลย"

"ก็บอกให้มาทำงานด้วยกันไงแคท บอกไปแล้วว่าจะจัดการทุกอย่างให้"

"แต่นายก็รู้ ว่าที่ฉันเปลี่ยนงานบ่อยมันเป็นเพราะอะไร การถูกระรานจากพ่อของแมทธิวสร้างความลำบากให้ฉันมากจริงๆ"

"ฉันอยู่ข้างเธอนะแคท แค่บอกว่ามีปัญหา ฉันพร้อมจะช่วยจัดการทุกอย่างให้เธอ"

"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอกไมค์ นายเองก็ต้องแต่งงานไม่ใช่หรือไง รู้ใช่ไหม ว่าฉันไม่เคยคิดที่จะแทรกกลาง หรือว่าทำให้นายกับคนของนายไม่สบายใจ"

"เห้อ..." ไมเคิลถอนหายใจออกมาแทนคำตอบ เขาดูไม่โอเคกับเรื่องที่ฉันเอ่ยถึงเลย

"ไม่ได้รักเลยอ่ะแคท ไม่เคยมีความรู้สึกรักเลยสักนิด เธอรู้ดีว่าคนที่ฉันรักคือใคร"

"แต่เราต้องรับผิดชอบคำพูดและการกระทำของตัวเองไงไมค์ นายรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะกับผู้ใหญ่เอาไว้แล้ว ถึงยังไง นายก็ไม่ควรทำให้ผู้ใหญ่เสียใจ แล้วถ้าฉันเป็นต้นเหตุ ที่ทำให้นายต้องผิดคำพูดกับผู้ใหญ่ ฉันเองก็คงเสียใจไม่ต่างกัน"

"อือ ฉันพร้อมช่วยเหลือเธอทุกอย่างนะแคท แม้เธอจะให้ฉันแค่ฐานะเพื่อนก็ตาม"

ฉันลดสายตาออกจากใบหน้าหล่อเหลา โดยการให้ความสนใจข้าวที่อยู่บนจานแทน

ไมเคิลช่วยฉันมาเยอะมาก ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้เขามาเดือดร้อนเพราะฉัน แล้วยิ่งหากเขาผิดใจกับคนในครอบครัว ฉันคงไม่โอเคจริงๆ

หลังจากที่กินข้าวจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันเห็นไมเคิลสนใจโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่พักใหญ่ จากที่ตอนแรกเขาบอกว่ากินข้าวเสร็จจะกลับไป กลับกลายเป็นว่า เขาไม่มีธุระที่ไหนต่อ เลยขอนั่งเล่นในห้อง จนกว่าแมทธิวจะตื่นนอน ฉันจึงอาศัยจังหวะนั้นวานอีกคนให้อยู่เป็นเพื่อนหลาน ก่อนที่ฉันจะออกมาข้างนอก เพื่อซื้อของใช้ที่จำเป็น

อีกด้าน...

ปึก~

"อ๊ะ..." ร่างเล็กที่กระแทกกับท่อนแขนแกร่งอย่างแรง ส่งผลให้ตะกร้าเล็กๆ ที่อีกคนหิ้วไปหิ้วมา ร่วงลงสู่พื้นทันที

"ขะ ไข่" ดวงตาคมเข้มตวัดมองที่หน้าซีดๆ ของอีกคน เธอมองไข่ทั้งแผงที่ร่วงลงสู่พื้นแล้วรวมตัวกันแตกกระจายบนพื้นกระเบื้องสีขาว ครู่หนึ่งที่ความอ่อนแอฉายชัดในดวงตา ไม่นานนัก ความเข้มแข็งก็แทรกเข้ามาแทนที่

"เสื้อฉันเปื้อน" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้น พลางปรายตามองที่ช่วงแขนซึ่งมีเสื้อสูทสีดำเรียบปกปิดเอาไว้

"คุณคะ คุณเป็นฝ่ายเดินมาชนฉันนะคะ"

"เหรอ" อีกคนชักสีหน้ากลับ เมื่อเห็นท่าทีเมินเฉยที่คนตัวสูงแสดงกลับไป

"ไข่แตกทั้งแผง คุณจะรับผิดชอบหรือเปล่าคะ"

"รับผิดชอบ? ...ความมักง่ายของเธอ ฉันควรรับผิดชอบงั้นเหรอ?"

"แต่คุณก็เห็นว่าฉันเดินอยู่ ฝั่งทางเดินของคุณก็ออกจะกว้าง จริงๆ คุณหลีกทางให้ฉันนิดนึงก็ยังได้"

"แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้น"

"ทำไมคุณพูดแบบนี้ล่ะคะ คำว่าน้ำใจ แค่แสดงสักนิดก็ยังดีนะคะ"

"หึ..." มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มที่มุมปาก เหลือบตามองความเสียหายบนพื้นกระเบื้อง พลางปรายตามองผู้หญิงที่ยืนพูดกับเขาเพียงนิด จากนั้นขายาวมั่นคงก็เลือกที่จะก้าวเดินออกมา ไม่คิดที่จะรับผิดชอบไข่ไก่ที่ราคาเพียงแผงละไม่กี่บาทที่เขามีส่วนทำลาย

"เธอกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มหน้าซุปเปอร์ มีเงินติดบัญชีไม่ถึงพันครับนาย ที่วันนี้คุณไมค์ไม่ยอมมาตามนัดของคุณอลิซจนนายต้องตามเคลียร์กับฝั่งนั้น เป็นเพราะเด็กผู้ชายที่อยู่กับผู้หญิงคนเมื่อกี้ไม่สบายครับ"

"สืบหรือยังว่าลูกใคร"

"ลูกพี่สาวเธอที่เสียไปแล้วเพราะอุบัติเหตุครับ" โทรศัพท์มือถือเครื่องหรูสีดำวาววับถูกล้วงออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท นิ้วเรียวยาวเลื่อนหน้าจอ เปิดดูแต่ละภาพที่ถูกส่งเข้ามา

ภาพที่สะดุดตา เห็นจะเป็นภาพที่ไมเคิลอุ้มเด็ก ฝ่ายหญิงเปิดประตู โดยมีมือของไมเคิลหยอกล้อแตะเนื้อต้องตัวกันอย่างสนิทสนม

"เหมือนเธอจะค่อนข้างลำบาก ...เรื่องไข่นั่น นายจะให้ผมตามไปจัดการหรือเปล่าครับ"

"ไม่ต้อง เร่งรัดนายไมค์ บอกให้มันมาลองชุดแต่งงาน ย้ำว่าเป็นคำสั่งของฉัน!"