ฉันก้าวขาลงมาจากชั้นสองของบ้าน หลังจากที่ตื่นในเวลาที่ต้องการพอดี ตอนแรกฉันลังเลว่าจะเข้าไปดูอีกคนที่อยู่ในห้องดีไหม แต่คิดไปคิดมา กลัวว่าการเข้าไปในห้องของเขาในเวลาตีสี่แบบนี้ อาจจะเป็นการรบกวนเวลานอนของอีกฝ่ายก็ได้ ฉันเลยตั้งใจที่จะเข้าครัว เตรียมอาหารให้เขาแทน
และทันทีที่ฉันก้าวขาลงมาจนถึงชั้นล่างประตูบานใหญ่กลับมีการขยับ ด้วยความที่ไฟหน้าบ้านถูกเปิดไว้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ส่งผลให้ฉันมองเห็นว่าคนที่กำลังเดินเข้ามาคือใคร
ฉันเลื่อนมือไปเปิดไฟชั้นล่างให้ส่องสว่าง ส่งผลให้คนที่เพิ่งก้าวขาเข้ามาในบ้านหันมามองที่ฉันทันที
"พึ่งกลับเหรอไมค์" ฉันมองไมเคิลที่พึ่งก้าวขาเข้ามาในบ้าน สภาพเหมือนคนพึ่งจะตื่น แต่ยังมีท่าทีงัวเงียให้เห็น
นี่มันตีสี่กว่า ไมเคิลไปไหนมางั้นเหรอ?
"ลงมาทำอะไรแต่เช้ามืดแบบนี้แคท เวลานี้ควรเป็นเวลานอนนะ" ต่อให้เจ้าของคำพูดจะเล่นสีหน้าดุ แต่ก็เห็นๆ อยู่ ว่าไมเคิลห่วงฉัน
"
