พยายามอย่างยิ่ง ที่จะจ้องลึกเข้าไปในบาดแผล มองให้แน่ใจว่ารอยที่ฉันมั่นใจว่ามันเป็นรอยของการถูกยิงแน่ๆ มันมีรอยกระสุนฝังในหรือไม่ ที่ฉันรู้ว่านี่น่าจะเป็นรอยถูกยิง เพราะตอนสมัยเรียนเพื่อนเก่าของฉันเคยเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟัง เคยเปิดแผลเป็นหลังจากที่มีบาดแผลสดๆ แบบคุณนาธานในตอนนี้ด้วยว่ามันเป็นแบบไหน แล้วตอนที่ฉันพูดว่าเขาถูกยิง ไม่มีคำปฏิเสธจากปากเขา หมายความว่า เขาถูกยิงมาจริงๆ
มันยิ่งตอกย้ำความจริงที่ว่า พี่เขยของฉันไม่ยอมหยุดแน่ๆ ก่อนหน้านี้เข้ามาขอเงินถึงที่บ้านหลังนี้ พอมาตอนนี้คุณนาธานต้องมาเจ็บตัวเพราะเขา เรื่องมันไม่สงบนิ่งแบบที่ควรจะเป็นเลย
"เมื่อไหร่จะเสร็จ"
"ใกล้แล้วค่ะ"
"คิดว่าเป็นเมียฉันหรือไง แค่ฉันเจ็บตัวเธอถึงมาร้องไห้ทำเหมือนเจ็บแทนฉันนักหนา" เสียงหงุดหงิดหลุดออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันไม่รู้ใจเขา ฉันไม่รู้ว่าเขาเองไปหงุดหงิดอะไรมานักหนา แต่ที่ฉันเสียน้ำตา ฉันแค่รู้สึก
