ภัทรพลค่อยๆ ผละออกจากเจ้าของสีหน้าสีแก้มแดงระเรื่อ น้ำเสียงอบอุ่นกระซิบแผ่วเบาข้างๆ หู ยิ่งทำให้ดวงหน้าหวานร้อนเห่อขึ้นไปอีก
“เธอรู้หรือเปล่าว่าการจูบ เป็นการบอกรักที่เงียบที่สุด”
น้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมดวงหน้าคมกลับมาคลอเคลียใบหน้าหวาน มันสั่นสะท้าน อบอุ่น อ่อนไหว มีอำนาจมากพอให้เธอเกือบจะเคลิ้มไปกับการบอกรักอันชวนพิลึกและกระชากหัวใจจัดนั่นอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่เพราะสายตาวิบวับแบบแปลกๆ ที่ขัดกับคำพูดของเขา
อ๊ากกก ฉันกำลังจะโดนกินตับ!!!
ลลนากรีดร้องอยู่ในใจ สมองสั่งการมาถึงปากให้ตะโกนออกมาดังลั่น ก่อนดีดตัวขึ้นมาจากตักนั่นโดยอัตโนมัติ ส่งค้อนให้คนตัวโตที่แสร้งทำหน้าตาไร้เดียงสา หัวเราะในลำคอหึๆ ส่งสายตามาประมาณว่า‘ก็มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาอะไรประมาณนั้น’
อึ้ย แต่...แต่มันจะได้ยังไงเล่า เธอเป็นผู้หญิงที่รักนวลสงวนตัวจัด แถมยังไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาสักที แล้วนี่อะไร มาเป็นแฟนไอ้เฮียบ
