#เดย์เจ้าเอย 8
“เจ้าเอยพี่จะลงไปซื้อน้ำปั่นเอาอะไรไหม” พี่พาร์คเอ่ยถามเมื่อเห็นฉันเดินกลับเข้าไปยังห้องครัว
“เอ่อ หนูขอไปด้วยได้ไหมคะ” ฉันรู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ขอฉันลงไปตั้งหลักที่ข้างล่างดีกว่า
“ได้ ไปกับพี่ก็ได้”
“เจ้าเอย”
“คะ?” พี่เดย์เอ่ยเรียกชื่อฉันจำต้องขานรับ หันไปมองก็เจอว่าเขากำลังมองฉันอยู่
“มาเอากระเป๋าสตางค์” กระเป๋าสตางค์สีเข้มถูกยื่นมาตรงหน้า มองอย่างชั่งใจหมายถึงเขาให้ฉันเอากระเป๋าสตางค์นี่ไปใช่ไหม ถ้าใช่แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้นล่ะฉันก็มีเงินของฉันนะ
“เร็วเจ้าเอย” เสียงเข้มเรียกอีกครั้งฉันเดินเข้าไปใกล้ยกมือไหว้เขาหนึ่งทีก่อนจะรับกระเป๋าสตางค์มา แล้วเขาล่ะจะเอาอะไรไหม
“แล้ว...”
“ม็อคคาเย็นหนึ่งแก้วครับ”
“ค่ะ”
“รีบกลับมานะ” ฉันพยักหน้ารับตำสั่งของพี่เดย์ ก่อนจะเดินตามพี่พาร์คเพื่อออกจากห้อง ระหว่างเดินไปที่ลิฟต์พี่พาร์คก็ชวนคุยอะไรไม่รู้เต็มไปหมดแล้วยังใจดีอาสาจ
