#เดย์เจ้าเอย 15
“โอ๊ย! เหนื่อย” พี่พาร์คทรุดตัวนั่งข้าง ๆ เพื่อน ๆ เขาที่นั่งดื่มน้ำกันอยู่ ฉันนั่งลงข้าง ๆ เพื่อนตัวเองเหมือนกัน
พี่เดย์ยื่นขวดน้ำมาให้ตามด้วยร่างของอีกฝ่ายที่ขยับเข้ามานั่งข้าง ๆ และเช็ดเหงื่อให้ เรานั่งคุยนั่งเล่นกันสักพักก่อนจะเก็บของแยกย้ายกันกลับส่วนหมูกระทะเอาไว้ครั้งหน้าเพราะวันนี้เหนื่อยมากแล้ว
“พี่คะ”
“หือ?” คนที่เดินอยู่ข้างหน้ามือถือของพะรุงพะรังหันกลับมามองฉันอย่างสงสัย แต่ฉันก็สงสัยเขาเหมือนกัน
“ไปโดนอะไรมาทำไมมีผื่นขึ้นเยอะแบบนั้น” ฉันเอ่ยถามมือก็เอื้อมไปเปิดเสื้อที่พี่เดย์สวมอยู่ เขาไม่ได้ห้ามอะไรเมื่อฉันทำแบบนั้น แต่กลับต้องตกใจเสียมากกว่าเมื่อเห็นว่านอกจากแขนเขาแล้วยังมีผื่นขึ้นที่ลำตัวเขาด้วย
“พี่แพ้เหงื่อน่ะ ปกติถ้าเหงื่อไม่เยอะก็ไม่เป็นไรมากสงสัยวันนี้เหงื่อออกเยอะมั้ง...”
“พี่ พี่เจ็บไหม” ฉันถามออกไปเสียงสั่น แต่อีกฝ่ายส่งยิ้มและส่ายหน้าให้
“
