ท่านประธานฮอตเนิร์ด

แต่งงานกันเถอะ

“จิน นี่แกจะแต่งตัวแบบนี้แต่งงานจริงๆเหรอ”

รำภา มารดาของ จินตภพ ยืนขมวดคิ้วถามลูกชายคนเดียวทายาทของตระกูลวงศ์วนวัฒน์ เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ในเมืองไทย

“ทำไมล่ะแม่ แบบนี้มันเป็นยังไง ผมก็ใส่สูทเรียบร้อยนะ” จินตภพยิ้มกวนๆ

“สูทน่ะใช่ แต่ทรงผมเรียบแปล้เป็นลูกวัวเพิ่งคลอดนี่อะไร แล้วแว่นหนาเตอะนั่นอีก แกใส่ทำไมเรอะ คอนแทคเลนส์แกไปไหน”

“เราตกลงกันแล้วนะแม่ ถ้าให้ผมแต่งงานดีๆก็ให้ผมทำแบบที่ผมอยากทำ แม่อยากได้ลูกสาวเพื่อนแม่มาเป็นสะใภ้ ผมก็ไม่ขัดนี่ไง แต่แม่ห้ามมาจุกจิกกับผมนะเราตกลงกันแล้ว ผมมีเหตุผลที่แต่งตัวแบบนี้แม่ก็ปล่อยผมแต่งไป โอเคมั้ย”

“เออๆ โอเคๆ ตามใจแก หล่อๆอยู่ดีๆอยากแต่งตัวให้ประหลาดๆ แปลกจริงไอ้ลูกคนนี้ เสร็จแล้วรีบลงไปได้แล้วหนูดาหลาเค้าลงไปรอรับแขกแล้ว เจ้าบ่าวรีบไปได้แล้ว”

รำภาดุนหลังลูกชายตัวดีให้รีบเดินลงไปห้องจัดงานชั้นล่าง นางสนิทสนมกับลูกชายเหมือนเพื่อนพูดเล่นพูดหัวกันได้ นางกับ ช่อผกา แม่ของดาหลาเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียน ทั้งสองเรียนด้วยกัน กินด้วยกัน เที่ยวด้วยกันจนสนิทกันเหมือนพี่น้อง พวกนางรักกันมากยังไปมาหาสู่กันเสมอ จนลูกๆโตเป็นหนุ่มเป็นสาวรำภาจึงอยากได้ลูกสาวของเพื่อนมาเป็นสะใภ้ นางมั่นใจในตัวเพื่อนว่าต้องเลี้ยงดูอบรมลูกมาอย่างดี ตกร่องปล่องชิ้นกับคนที่ไว้ใจได้ดีกว่าไปควานเจอใครมาให้ปวดหัวทีหลัง

นางลองเลียบๆเคียงๆเรื่องแต่งงานกับลูกชาย คิดว่ายังไงมันต้องไม่ยอมแน่ๆ ซึ่งมันก็ไม่ยอมจริงๆนั่นแหละ แต่พอเอารูปดาหลาให้ดู ไอ้ลูกชายตัวดีตกลงง่ายๆซะงั้นน่าประหลาดใจมาก แต่นางก็รีบตะครุบคำตอบตกลงทันทีถึงแม้ไอ้ลูกตัวดีมันจะมีข้อแม้แปลกๆก็เหอะ

มันจะทำอะไรบ้าๆบอๆก็เรื่องของมันสิ มันแต่งงานให้แม่ก็พอ

รำภายิ้มเริงร่าช่วยบ่าวสาวรับแขก “เชิญค่า...เชิญๆ ขอบคุณมากๆนะคะท่านรองฯ เชิญด้านในเลยค่ะ”

ดาหลาในชุดเจ้าสาวสีขาวเกาะอกกระโปรงบานฟูสวยเหมือนเจ้าหญิง เธอยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวรับแขกหน้างานพร้อมด้วยแม่เจ้าบ่าวและแม่เจ้าสาว ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวได้สูญเสียพ่อไปแล้วทั้งคู่ คนนึงจากโรคร้าย อีกคนนึงจากอุบัติเหตุ แม่ของทั้งคู่จึงเป็นเพื่อนรู้ใจที่ขาดกันไม่ได้ รักกันมากจนอยากให้ลูกๆได้แต่งงานกัน

เธอเงยหน้าขึ้นมองเจ้าบ่าวเป็นระยะๆ วันนี้เพิ่งเห็นหน้าชัดๆเพราะไม่ได้ใส่แมสแล้ว แต่เธอก็ยังเหมือนมองไม่ชัดอยู่ดี เธอคุ้นหน้าแต่นึกไม่ออกและคิดว่าเขาคงหน้าโหล วันนี้เจ้าบ่าวก็มาด้วยลุคสุดเฉิ่ม สูทสีเทาหลวมๆไม่พอดีตัว เชิ้ตสีขาวตัวโคร่งติดกระดุมคอเช่นเดิม มาพร้อมกางเกงทรงลุงพองๆและทรงผมเรียบแปล้กับแว่นกลมหนา

อืม....มองไม่ออกจริงๆว่ะว่าเค้าหน้าตาดีหรือไม่ดีกันแน่นะ นี่มันสไตล์อะไรของเค้านะนี่ อ้อ...แต่ที่ชอบอย่างนึงคือเค้าสูงดีว่ะ ขายาวจัง วันที่ไปเซ็นสัญญาไม่ได้สังเกตแฮะ

“ชิดกันหน่อยครับ ถ่ายรูปกัน” เสียงทุ้มนุ่มก้มลงมากระซิบ มือใหญ่คว้าเอวคอดเข้ามากอด ช่างภาพจับภาพบ่าวสาวและญาติๆครบถ้วน

ดาหลาจั๊กจี้หูแปลกๆ ทำไมเค้าต้องทำเสียงหล่อวะ ตล๊ก

หญิงสาวหัวเราะคิกคักในใจ นึกเอ็นดูพ่อหนุ่มเนิร์ด คงอยากมีซีนหล่อๆแบบเจ้าบ่าวทั่วไปเนาะ คงนึกว่าชั้นจะใจเต้นละสิ

“คิกๆๆ..” ดาหลาหัวเราะกับเรื่องในหัวคิกๆคักๆคนเดียว

“ขำอะไรเหรอครับ” เจ้าบ่าวก้มลงมากระซิบอีก

“ปะ..เปล่าค่ะ คิดอะไรนั่นนี่เรื่อยเปื่อยเลยนึกขำขึ้นมา”

“คงไม่ได้รู้สึกว่าผมน่าขำหรอกนะครับ” จินตภพแกล้งทำเสียงละห้อยใบหน้าสลดลง

“โอ๊ย..เปล่าเลยค่ะ ไม่เกี่ยวกับคุณจินหรอกค่ะ นึกถึงหมาแมวตลกๆเรื่อยเปื่อยค่ะ” ดาหลาชักรู้สึกผิด เจ้าบ่าวของเธอก็แค่เด็กเนิร์ดไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย หน้าตาถึงจะยังดูไม่ออกว่าดีหรือไม่ดีแต่ก็ไม่แย่ละเอ้า “ทีมงานเรียกแล้วค่ะ เราขึ้นไปบนเวทีกันเถอะ” เธอจับมือเจ้าบ่าวจูงเดินอย่างเอาใจ

เข้าสู่พิธีการตามธรรมเนียมจนเสร็จสิ้น เพื่อนฝูงญาติสนิทมิตรสหายก็ปาร์ตี้กันสนุกสนาน รวมทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวสนุกกันสุดเหวี่ยง แม่แม่ของทั้งคู่ยิ้มแป้นชื่นอกชื่นใจที่ลูกๆเข้ากันได้ทั้งๆที่ไม่เคยเจอกันและไม่ได้คบหากันมาก่อน

“ฉันดีใจจังผกา ดีใจที่หนูดาหลายินดีตกลงแต่งงานกับตาจิน” รำภาน้ำตารื้น

“ฉันก็ดีใจที่ยัยดามันยอมแต่งกะจิน เราสองคนจะได้วางใจว่าลูกๆได้คนดีๆเป็นคู่ชีวิต เห็นเด็กๆมันสนุกกันฉันว่ามันคงไม่ได้คับแค้นใจอะไรนะที่ต้องแต่งงานแบบแม่เลือกให้” ช่อผกาบีบมือเพื่อนปลื้มใจพอๆกัน

“ฉันว่ามันคงเป็นพรหมลิขิตนะ พวกเราคิดเรื่องนี้กันมานานไม่นึกเลยว่ามันจะเกิดขึ้นจริง เราวางแผนกันสารพัดทั้งนัดเจอกันก็หลายหนคลาดกันตลอด เดี๋ยวตาจินไม่ว่าง เดี๋ยวหนูดาหลาไม่ว่าง มีหนเดียวที่เราวางแผนให้พวกเค้าไปเจอกันที่ร้านอาหารในโรงแรมนั้นอะ เห็นตาจินบอกว่าเจอกันนะแต่ไงไม่รู้สรุปบอกว่าไปไม่เจอใคร ตอนนั้นฉันก็ถอดใจแล้วคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอก ส่งรูปให้ดูมันก็ไม่สนใจ แต่แปลกนะพอให้ดูอีกรอบตอนบอกว่าให้มันแต่งงาน มันดันยอมเฉยเลย”

“ยัยดาน่ะเหรอ..ร้ายกว่าอีก นี่ฉันต้องยกที่ให้มัน 20 ไร่นะมันถึงยอมแต่ง แต่ดูมันก็ไม่ได้ทุกข์ระทมอะไรนะ ดูมันก็เข้ากับจินได้ แต่วันนี้จินดูแปลกๆนะทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะเธอ” ช่อผกาสงสัย นางเคยเจอจินตภพก่อนหน้านี้จำได้ว่าหลานชายหล่อภูมิฐานมากๆ

“ให้ลูกน่ะจะเป็นไรไป ให้แล้วมันยอมก็โอเคแล้ว เธอยังมีอีกเป็นร้อยไร่ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก ส่วนเรื่องนายจินน่ะ..ปล่อยมันไป มันทำบ้าไรก็ช่างมัน มันยอมแต่งงานฉันก็โอเคแล้วเหมือนกัน แขกทุกคนในงานก็ดูงงๆกะเจ้าบ่าวเหมือนกันแต่ไม่มีใครกล้าถาม แต่เพื่อนๆมันก็ดูจะไม่แปลกใจอะไรกันนะคงบอกกันไว้แล้ว ช่างมันเถอะในที่สุดมันก็ยอมรับหนูดาหลาแล้ว ฉันแฮปปี้สุดๆ”

“ก็จริง อะ..มา เราชนแก้วกันดีกว่า คริคริ”

กริ๊ง!....

สองแม่จิบไวน์ดูเด็กๆสนุกกันอย่างเพลิดเพลิน

เจ้าสาวสนุกจนเหนื่อย เธอไม่ได้ไปปาร์ตี้ที่ไหนมานานตั้งแต่โควิดวันนี้เลยเหมือนปลดปล่อย เธอเดินมาขอเครื่องดื่มที่บาร์จิบแก้คอแห้ง อรินเพื่อนสาวสบโอกาสรีบเดินมาหาทันที

“นี่มึง...กูรอจะถามตั้งนานระไม่มีจังหวะเลย”

“ว่าไงล่ะ จะถามอะไร” ดาหลายกเครื่องดื่มขึ้นจิบ รู้สึกชื่นใจกับคอกเทลสีสวยรสชาติเปรี้ยวๆหวานๆปนแอลกอฮอล์ขมๆ

“เจ้าบ่าวของมึงอะ เค้าลุคนั้นจริงๆเหรอวะ ทำไมมันเชยเฉิ่มปานนั้น”

“แหมมึง...เค้าเด็กเนิร์ดอะ เรียนเก่ง ชอบคิดชอบคำนวณ เค้าก็เลยไม่ได้ใส่ใจสังคมเท่าไหร่มั้ง วันๆคงจัดการข้อมูลวิเคราะห์สถานการณ์ต่างๆไม่ได้สนใจตัวเองน่ะสิ แต่กูก็ไม่ได้อะไรนะ กูว่าเค้าก็ดูดีสะอาดสะอ้าน สูงด้วย กูชอบคนสูงๆ”

“มึงเริ่มชอบผัวตัวเองแล้วเหรอ”

“เฮ้ย..ไม่สิ ฮะฮะฮะ หมายถึงว่ากูเป็นเพื่อนกะเค้าได้ กูไม่ได้แอนตี้อะไร เค้าดูสุภาพเรียบร้อยดีด้วย ถึงเวลาที่กูหย่ากูก็จะได้เพื่อนเพิ่มมาคนนึง ดีไม่ดีเผื่อกูจะลงทุนกูจะได้มีที่ปรึกษาฟรีไง”

“เออ..มึงคิดได้งี้ก็ดีว่ะ มึงก็แค่อยู่บ้านกะเค้างี้ใช่มะ”

“ช่ายย...กูก็เหมือนมีเพื่อนอยู่ในบ้านอีกคนนึง ก็ดีนะ บางอย่างที่กูต้องทำเองเช่น เปลี่ยนหลอดไฟ ซ่อมชักโครก กูก็จะมีคนช่วยแล้วละ”

“แล้วนี่มึงต้องย้ายจากคอนโดมึงไปอยู่กับเค้ารึเปล่า”

“ย้ายสิ แม่แม่พวกกูคงแวะเวียนไปบ่อยๆไม่ย้ายเค้าจะสงสัย กูก็จะย้ายไปอยู่คอนโดเค้านั่นแหละไม่ได้อยู่บ้านกับแม่เค้าหรอก เค้าบอกคอนโดเค้าใกล้บริษัทเค้าทำงานสะดวกกว่า คอนโดเค้าใหญ่แล้วก็หรูหรากว่ากูหลายเท่า เป็นเพนท์เฮาส์แบบเต็มฟลอร์เลย”

“โอ้โห...เด็กเนิร์ดรวยนะเนี่ย”

“ก็รวยแหละ แม่เค้ารวยอยู่แล้ว เค้ามาทำบริษัทปรึกษาการลงทุนนี่ยิ่งรวยเลย ลูกค้าเงินหนาทั้งนั้น”

“ต้องถือว่ามึงโชคดีนะเนี่ย ไม่ติดว่าเด็กเนิร์ดดูเฉิ่มๆกูว่าชีวิตมึงคอมพลีทเลยนะเนี่ย แหม...ถ้าหล่อสักหน่อยนะ..”

“กูไม่ได้จะมีเค้าเป็นผัวตลอดไปสักหน่อย กูอยากได้คนที่เข้ากับกูได้มากกว่าผัวรวยๆ รวยแต่ไม่เข้าใจกันกูก็ไม่อยากได้ เงินน่ะ..กูมีความสามารถกูหาเองได้ แต่คนที่เข้ากันได้มันหายากมากเลยว่ะ”

“ก็จริงนะ ยิ่งเรื่องเซ็กส์สำหรับผัวเมียนี่ยิ่งเรื่องใหญ่มาก ใครบอกว่าไม่สำคัญ ถ้าเรื่องนี้จูนกันไม่ได้ชีวิตมันหดหู่ไปครึ่งนึงเลยนะ”

“ใช่ กูก็เลยว่าให้เป็นเพื่อนกันไปน่ะดีแล้ว กูยังไม่ได้รักกันยิ่งถ้ามีเซ็กส์กันไปเกิดต้องทนหรืออะไรจะมองหน้ากันไม่ได้ เสียบรรยากาศแถมหงุดหงิดกันอีก ปีเดียวกูก็ได้กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมีที่อีก 20 ไร่ ฮี่ฮี่” ดาหลาทำหน้าทะเล้น

“เออว่ะ ยังไงวันนี้ก็วันแต่งงานของมึง กูขออวยพรระกันว่าให้ชีวิตแต่งงานของมึงมีความสุขตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้ายนะ”

“แท้งกิ้วว่ะเพื่อน อะ ชนแก้วววว”

เชี๊ยสสส!!

สองสาวเฮฮาสนุกสนาน

และแล้วดาหลาก็ภาพตัด...