KAĞAN
Evin önünde durup bakışlarımı aynadan Gökçe’nin yüzüne çevirdim.
“Evine kadar çıkarmama gerek var mı?” Sanki ona küfrediyormuşum gibi bana tuhaf bir bakış atarak ‘iyi akşamlar,’ diyerek arabadan indi. Apartmana girdiğini gördükten sonra arabayı pöh7ark ettim ve Çiğdem ile arabadan indik.
“Sağ ol geldiğin için.”
“Önemli değil, yolumun üstüydü zaten. Gökçe’nin tavrı için kusura bakma. Yanlış anladı.”
“Sen de düzeltmedin. Ben de kaşındım.”
“Emanet paket ne demek kızım ya?” dedim sırıtarak.
“Sen demiştin bana emanet diye.” Omuz silkti.
“Ben emanet dedim. Paket falan demedim.”
“Bana o kadar sert bakışlar attı ki, ağzımdan öyle çıktı. Neyse hadi iyi geceler. Denk geldikçe tanışırız zaten.”
“Eyvallah. İyi geceler.” Bugünden sonra Gökçe’nin tanışmak isteyeceğini sanmıyordum.
H
