“ท่านตาจะไปไหนเจ้าคะ” จงเป่าเปาเดินมาดักหน้าจงฮุ่ยชิว ทั้งยังกางมือกั้นเอาไว้ไม่ให้ผ่านไปได้
“ตาก็จะไปดูร้านอย่างไรเล่า เสี่ยวเป่าเปาจะไปกับตาหรือไม่”
อ่อ วันนี้ท่านตาจะไปดูร้านแห่งใหม่ ที่จะเปิดเป็นร้านเหล้าผลไม้นี่เอง
“ไม่ไปเจ้าค่ะ แต่ท่านตาอย่ายืมไปเอาสกู๊ตเตอร์ที่สั่งทำใหม่ให้เป่าเปาด้วยนะเจ้าคะ” เด็กน้อยกล่าวย้ำด้วยกลัวว่าท่านตาจะลืม
“ตาไม่ลืมหรอก เช่นนั้นตาไปก่อนนะ เสี่ยวเป่าเปาก็ไปนอนกลางวันได้แล้ว ด้านล่างมีคนช่วยงานเยอะแยะ เจ้าไม่ต้องลงไปช่วยหรอก”
“เป่าเปายับทราบ” จงเป่าเปายกมือขึ้นตะเบ๊ะให้ผู้เป็นตา
จงฮุ่ยชิวได้แต่ส่ายศีรษะไปมากับท่าทางแปลกๆ ของหลานสาว ก่อนจะเดินลงบันไดเพื่อไปดูร้านแห่งใหม่
ท่านตาไปแล้ว ท่านยายก็วุ่นอยู่ในครัว นางไม่อยากเห็นผู้อื่นทำงานหนักเลย เมื่อคิดได้ดังนั้นก็เดินเข้าห้องไปล้มตัวลงนอน แค่นี้นางก็ไม่เห็นผู้ใดทำงานแล้ว นอนกลิ้งไปกลิ้งมาจนเกือบจะตกเตียง
