“ใครอยากกินของอาหย่อยๆ ก็เข้าแถวกันได้เยยเจ้าค่ะ วันนี้จวนอ๋องและย้านพุงกางมาเปิดโยงทานเจ้าค่าาา” จงเป่าเปายืนอยู่ด้านหน้าของจุดแจกอาหาร ยกกระดาษที่นางทำเป็นกรวยจ่อปาก ป่าวประกาศเกี่ยวกับโรงทานที่มาเปิดในวันนี้
“ที่นี่ก็เปิดโรงทานด้วยหรือแม่หนูน้อย ข้าได้ยินคนพูดกันว่าอีกที่หนึ่งก็มีโรงทานจากจวนหลานอ๋องและร้านพุงกางไปเปิดด้วย” หญิงชราเดินหลังค้อมผู้หนึ่งเข้ามาสอบถามจงเป่าเปา
“วันนี้มีโยงทานหลายที่เจ้าค่ะ เพื่อไม่ให้เกิดการแย่งกันเจ้าค่ะท่านยาย” เด็กน้อยกล่าวตอบ
หญิงชราพยักหน้าเข้าใจ ดีจริงๆ นางจะได้ไม่ต้องเดินไปไกล “ดีๆ ขอบคุณทุกท่านมากนะเจ้าคะ ขอให้เจริญรุ่งเรือง” หญิงชรากล่าวออกมาจากใจ
“ขอบคุงท่านยายเจ้าค่ะ จะมีโยงทานทั้งหมด 3 วันนะเจ้าคะท่านยายอย่ายืมมาเย่า”
“ได้ๆ ยายไม่ลืมแน่นอน”
“ท่านยายยีบไปเข้าแถวเถิดเจ้าค่ะ แถวเยิ่มยาวแย้วนะ” เด็กน้อยชี้ให้ท่านยายดู ตอนนี้หางแถวเริ่มยาวขึ้
