“เดี๋ยวข้าฝากไว้ก่อนนะเจ้าคะ” อันเจียอียื่นเงินค่าของให้กับเถ้าแก่ และขอฝากของที่ซื้อไว้ที่ร้าน วันนี้หลังจากขายขนมเสร็จบ้านจงได้มาร้านขายของร้านประจำเพื่อซื้อของ หลังซื้อเสร็จจะไปดูร้านค้ากันต่อ
“ได้เลยขอรับ” เถ้าแก่ร้านกล่าวตอบ
“ท่านเถ้าแก่เจ้าขา” เสียงเล็กๆ ดังขึ้น เถ้าแก่เจ้าของร้านจึงก้มลงมองเด็กน้อยที่เขาเห็นอยู่เป็นประจำ
“ว่าอย่างไรเป่าเปาน้อย” เขาถามด้วยความเอ็นดู ตัวเท่านี้รู้จักช่วยงานคนที่บ้านแล้ว เป็นเด็กดีจริงๆ
“ถ้าเป่าเปาอยากจะสั่งของย้านเถ้าแก่ แล้วให้ไปส่งที่บ้านได้หยือไม่เจ้าคะ”
“ได้สิ แต่อาจจะมีค่าขนส่งนิดหน่อยนะ”
“ได้เจ้าค่ะ เป่าเปาอยากให้ส่งทุก 3 วันเจ้าค่ะ” เรื่องนี้นางคิดมาแล้ว ต่อไปท่านตากับท่านยายจะได้ไม่ต้องมาซื้อของเองให้เหนื่อย แค่พวกนางบอกว่าอยากได้อะไร จำนวนเท่าไหร่ แล้วให้ร้านไปส่งถึงที่บ้าน ในอนาคตครอบครัวนางอาจจะมีกิจการอื่นๆ อีก อาจจะไม่ค่
