“บอสละน้องข้าว?”
“ไม่รู้ค่ะ ไม่ได้คุยกันลงจากรถมาหาพวกพี่เลย หนูเบื่อ!”
“ใจเย็นๆนะน้องข้าวพวกพี่แค่…”
“แค่ปล่อยหนูให้โดนป๋าจูบแบบไม่คิดจะห้ามเลย!”
ฉิบหายแล้วไงละ! มาร์ตินเก็บปากเก็บคำดื่มกาแฟร้อนๆกับขนมที่สั่งมาแล้วปลายตามองพี่อัลบ้าที่น่าจะรู้ดีว่าสถานการณ์แบบนี้ควรทำยังไง
อัลบ้ายิ้มแห้งๆรู้ตัวเลยว่าน้องข้าวเคืองหนักมากจนไม่ยอมพูดคุยเล่นด้วยเหมือนทุกครั้งแถมยังไม่ยิ้มเลยสักนิดด้วย บอสนี่ก็นะลวมลามซะนานเลยทั้งที่รู้ว่าน้องข้าวยังไม่คิดอะไร
ปากบอกจีบแต่การกระทำมันเกินเลยวะ!
“ยัยหนูดื่มชาเขียวอีกแล้วเหรอ ป๋าชิมหน่อยสิ” คำตอบที่ได้คือความเงียบแล้วไม่พูดอะไรเลยแถมยังดูดชาเขียวปั่นแบบไม่สนใจเขาด้วย
“บอสครับกาแฟ” มาร์ตินส่งกาแฟร้อนให้พร้อมกับยิ้มแห้งๆเอาใจช่วยแต่คงจะไม่ช่วยอะไรหรอก งานนี้ตัวใครตัวมันนะครับ!
“อืม” กาแฟขมดีจริงเลยถ้าเป็นเมื่อก่อนจะไม่รู้สึกอะไรหรอกชอบด้วยซ้ำแค่ว่าตอนนี
