เธอไม่เข้าใจความหมายของป๋าเท่าไรว่าต้องทบทวนอะไรเพราะสิ่งที่เธอต้องการคือความจริงแล้วตอนนี้ก็รู้แล้วแต่ก่อนป๋าจะลุกออกไปเธอรีบจับมือเขาไว้ก่อน
“มีอะไรรึเปล่า?”
“อยู่กับหนูก่อนนะ หนูไม่อยากจะอยู่คนเดียว”
“ได้สิ ป๋าไม่ปล่อยให้หนูต้องอยู่คนเดียวหรอก” เขายีผมเธอเบาๆก่อนจะนั่งลงบนเตียงตามเดิมแล้วเอนตัวนอนวางแขนลงให้ยัยหนูได้นอนหนุนแทนหมอน
“หนูคงจะนอนยังไม่หลับหรอก ป๋านอนก่อนเลยนะฝันดีค่ะ” เธอนอนลงแล้วเป็นคนกอดเขาก่อนด้วย การได้นอนแบบนี้มันอบอุ่นมากจริงๆจนไม่อยากจะห่างไปไหนเลย
“หนูไม่กลัวเหรอที่ป๋าไม่ใช่คนธรรมดา?”
“ชีวิตหนูมีแค่ป๋านะคะ หนูจะกลัวได้ไงในเมื่อป๋ายังไม่ได้ทำอะไรใครเลยถึงจะเป็นมาเฟียแล้วที่สำหรับหนูป๋าเป็นคนดีมากเลยนะ” จะให้เธอเอาอะไรมากลัวละห่ะในเมื่อได้สัมผัสตัวตนที่แสนดีมากแล้วส่วนด้านร้ายๆยังไม่เคยเห็นแม้สักเสี้ยวเดียวนะ
“น่ารักแบบนี้ไงป๋าเลยเป็นแบบนี้ รักป๋าไหมตอบให้ชื่
