Chapter 3
1760 Words
Kinabukasan, late akong nagising. Agad akong napabalikwas ng bangon nang masulyapan ko ang oras sa aking alarm clock. Mag aalas nuwebe na! Alas nuwebe ’y medya ang unang clase ko. Dali-dali kong tinungo ang banyo upang makaligo. Paniguradong absent na ako sa unang clase ko ngayong araw.
Lihim akong dumadalangin na sana’y hindi maisipan ng instructor naming ang magbigay ng quiz ngayong araw.
Kay tagal kong nakatulog kagabi at walang ibang sisihin nito kung hindi ang lalaking iyon. It was his fault! Hanggang ngayon ‘di pa rin ako makapaniwala na sa isang iglap alam na nito lahat kung paano ako hagilapin. He already knew my address, my phone numbers and my social media accounts.
I was tempted to follow him back. Binisita ko ang Instabook profile nito ngunit nakaprivate ang account niya. Nagbabakasakali kasi akong may mahagilap akong impormasyon tungkol sa pagkatao niya. I stopped myself to click that follow button. He was already so full of himself at bakat isipin nitong I am really interested in him or in his proposal. Dang!
Pagkababa ko sa living room ay wala na si Mommy. Malamang ay pumasok na ito sa kanyang trabaho. Nakahanda na rin ang pangalmusal ko. She left a sticky note and put it on our refrigerator I took it and read.
‘I'm sorry sweetheart if I left home early, emergency meeting again. I already prepared your breakfast. Please eat before you go to school. Please don't forget to send me the screenshot of your grab driver details. I love you. -Mommy’
I usually woke up early in the morning so that my mom could drop me off to school pero dahil nga matagal akong nagising maggra-grab na lamang ako. Though I already know how to drive and already got my license, I-isa lang naman ang sasakyan namin ni mommy.
Nagpahinto ako sa grab driver sa may tapat na coffee shop malapit sa school. Inaantok pa rin ako kaya naisipan kong bumili ng kape. I took my time dahil may kalahating oras pa naman ako para sa susunod na klase. Naisipan kong tumambay muna sa coffee shop habang hinihintay ang oras sa susunod na subject.
I went to the counter and ordered my favorite coffee drink. I pay for my coffee. I chose the table near the glass wall. Umupo ako sa isang silya at kinuha ko ang cellphone kong nasa loob ng aking bag habang hinihintay ang order kong kape.
I received a lot of text messages from my friends. Nagalala ang mga ito sa akin. Nakwento kasi ni Ryan na masama ang pakiramdam ko kahapon kaya sobra ang mga ito kung magalala. Marami rin akong na received na missed calls.
Isa-isa kong nireplyan ang mga text messages ng mga kaibigan ko. I told them na okay na ang pakiramdam ko at late lang akong nagising. I also told them na sa susunod na subject na ako papasok. I kept on scrolling and replying their messages hanggang sa magawi ang tingin ko sa isang unknown numbers, It's Cale again. I didn't save his number pero inopen ko pa rin.
‘Are you still mad at me? I'm sorry.’
I refused to reply and just deleted his text.
Maya-maya ay dumating na ang order kong kape. I went to my Insta. May mga notifications akong naghihintay na basahin ko. Binuksan ko ang mga ito isa-isa. Then, I saw Cale's name again. ‘Di ko binuksan ang message niya. I was thinking that it would better to let him think na di ko nakita ang chat kaysa malaman nyang nakita ko ngunit di ko nireplyan.
Nilagay ko sa lamesa ang cellphone matapos ko tingnan ang mga notifications ko at inenjoy na lang ang order kong kape.
Naagaw ang atensyon ko nang umilaw ang cellphone ko sa ibabaw ng lamesa. It was a text message coming from Cale again.
‘I sent a photo of yours on instabook. You can check it out!’
A smirking face emoji after the exclaimation mark. Kinabahan ako bigla. Dali-dali kong binuksan ulit ang insta account ko. I went directly to his name to see the photo he sent. Binuksan ko ito at pigil ang hininga habang hinihintay magload ang picture.
Nabitiwan ko ang sariling cellphone nang tumambad sa screean ang picture ng isang babaeng nakaupo at nakayakap paharap sa isang lalaki, nakatingala ang lalaki sa kanya habang naghahalikan ang dalawa. They were both naked at kahit hindi klaro ang mga mukha ng mga ito dahil madilim at natatabunan ng buhok ng babae ang mukha nilang dalawa ay alam ko sa sarili ko kung sino ang mga yon. Kuha ito mula sa isang CCTV Camera.
Fuck! Napamura ako ng sunod-sunod.
Bakit di ko man lang naisip yon!
Naagaw ulit ang atensyon ko ng magmessage muli si Cale.
‘Who have thought that the girl in the picture was still a virgin?’
Another smirking face emoji after the question mark. Seen ko lang ‘yong chat message nito. Nagpupuyos ang dibdib ko sa inis na nararamdaman kay Cale. Nag send ulit ito ng chat message at muli ay binasa ko ang mensahe niya.
‘But, don't worry baby, I'm selfish. I promise I will never share this with anyone else. For my eyes only. Let’s say a souvenir one.’ I scoffed. He was sorry, huh!
‘And you expect me na matutuwa sa kabaliwan mo?! Pasasalamatan ka ganoon?! Go to hell Cale!’ I was able to replied to his messages kahit nanginginig ang mga daliri ko sa pagtitipa.
‘Why would I go to hell kung pwede ka naman magpapainit sa mga gabi ko?’
‘Maniac! If you think that you can blackmail me using those pictures of mine, again go to hell! Perv!’ I replied again.
‘Oh! You just gave me an idea.’ A thinking emoji after the period.
‘f**k you!’
‘Oh! I can't wait. Soon baby, very soon.’
I deleted our whole conversation. I was afraid that someone could read it. I blocked him on my Instabook.
Maya-maya ay tumunog ulit ang phone ko. Someone sent me a text message.
‘You can block my messages as much as you want but not me Dannielle.’
I ignored his messages. This whole thing about him started to creep me out. All I thought was he already forgotten about me. I don't know what he's really up to. Wala sa mukha nito ang pagiging stalker. He's just too handsome and hot to be considered. He can have all the women with his looks. Tangina! Ako lang siguro itong natatakot ngunit may halong pagnanasa.
Tumunog ulit ang cellphone ko.
094672821* is calling…
Hinayaan ko lang itong mawala sa linya.
094672821* is calling…
Tumawag ulit si Cale
Hinayaan ko lang ulit tong mawala sa linya.
094672821* is calling…
"Ang kulit!" Napahilamus ako sa aking mukha sa ikatlong pagkakataon ay sinagot ko na ang tawag nya.
"What?!" Pinaramdam ko sa kanyang naiinis na talaga ako. I shouted at him over the phone. I forgot that there were few people inside the café. Napatingin ang mga ito sa aking gawi. Tinakpan ko na lamang gamit ang isa kong kamay ang aking mukha.
"Chill sweetheart." Tumawa pa nga ito kahit wala namang nakakatawa.
"Please stop ruining my day! You’re asshole!" mahina ngunit nandoon parin ang gigil ko sa kanya.
"Ang sungit naman ng baby ko. Kulang nalang ay kainin ako pero okay lang I guarantee marasap ako! Try mo. Ops! Na-try mo na nga pa la."
"Gago! Maniac!" I ended the call. I went to my contacts and blocked his number.
Tumayo na ako. Leaving my coffee behind. Hindi ko na naubos dahil nawalan na ako nang gana at lumabas na lamang ako ng cafe.
Malayo pa lang ay rinig ko na ang ingay at kakulitan ng mga kaklase ko. Naglalakad ako sa hallway ng second floor ng building kung saan ang classroom ng susunod kong subject.
Wala pa ang naka-assign na prof. Mayroon pa naman kaming five minutes bago magsisimula ang klase.
Pagkapasok ko sa loob ng classroom ay natanaw agad ako ni Chinny, bestfriend ko. She's with our other friends. Tumayo ito at sinalubong ako.
"Kumusta pakiramdam mo Bestie?" Umabrisyete ito sa braso ko at sinabayan akong maglakad hanggang sa upuan naming dalawa. Magkatabi ang upuan namin at ng iba pa naming mga kaibigan. Nasa harapan kaming mga babae habang nasa likuran namin ang mga kaibigan lalaki.
"I'm good now." Ngumiti ako.
"I bought you medicine, in case you forgot to bring one." Inabot sa akin ni Ryan ang maliit na kahon na lalagyan ng mga gamot at bottled water.
"Thanks, Ry but I'm okay now "
"Oy, si Ryan omiiskor!" Leo teased him.
"Gago!" Ryan fired back.
"Here, I took notes for you sa unang subject. I know you're not a fan of reading notes through captured pictures."Chinny handed me a cute notebook. It was new.
"Aw! Thank you, Bestie!"
Maya-maya ay dumating na ang professor naming. I was seriously listening to her. Everyone was silent. She was strict and grumpy kaya wala ni isang maglalakas loob na mag-ingay. We were afraid we got scolded. Ayaw din nyang dinidisturbo sya kapag nagdidiscuss.
Nasa professor lang ang atensyon ko hanggang sa biglang tumunog and cellphone ko. Sing talim ng kutsilyo ang tingin na ipinukol ng prof ko sa akin. Dali dali kong kinapa ang cellphone sa loob ng bag. It was an unknown number again. Alam ko na agad kong sino ang hayop na nagmamayari noon. I turned off of my cellphone. Nakalimutan ko palang e silent ito.
"How many times do I have told you to put your phone mode in silent?!" She now mad. No doubt, na sa edad nitong trenta y singko ay single pa rin ito.
"I'm sorry ma'am!" I apologized to shorten our conversation. Narinig kong tumawa si Russel sa likod ko.
"Shut up dude!" Saway sa kanya ni Ryan sa mahinang boses.
She went back to her discussion after she heard my sorry. We went back to listen to her.
Our prof got distracted again when someone knocked on our classroom door. He looks like a delivery boy and with him is a bouquet of imported chocolates. She seriously looked at him, the delivery guy smiled at him.
"Good morning po mam! Delivery po para kay Dannielle Amber Gonzales po ma'am."
Nanlaki ang mga mata ko ng marinig ang pangalan. You’ve got to be kidding me. Mahina akong napamura. Mukhang mapapatay ko na talaga si Cale ng wala sa oras.
Bumaling ang matalim na tingin sa aking ng prof namin, ngumisi ako ng pilit.
"Seriously, Ms. Gonzales?!"
- Writer
