พสุธา ล่ารัก(มีนา&มาร์ติน)

บทที่ 9 ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้

วันนี้หลังจาก มาร์ติน มีนา คิริน ปลายฟ้า คิมมี่ และไอซ์ เดินตลาดนัดใหญ่ในมหาวิทยาลัยเสร็จแล้วแยกย้าย

มาร์ตินจูงมือมีนามาที่รถของเขา

"พี่มาร์ติน คนมองเต็มเลยนะคะ" มีนาบอกพี่

"เขาอยากมองก็ให้เขามองไปสิครับ"มาร์ตินตอบอย่างไม่สนใจ

"จะไม่มีคนมาตบน้องใช้มั้ยคะ" มีนาถามพี่จริงจัง

"ไม่หรอกครับ พี่เอาหัวเป็นประกัน"มาร์ตินตอบมีนาแล้วเปิดประตูให้น้องขึ้นรถ

"น้องมีนาไปที่ ที่นึงกับพี่หน่อยนะครับ"มาร์ตินหันหน้ามาบอกน้อง

"อืม คุณพี่จะพาน้องไปไหนเหรอคะ" มีนาถามอย่างอยากรู้

"ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เองครับ" มาร์ตินตอบแค่นั้นแล้วก็เคลื่อนรถออกไป

มีนามองพี่อย่าง งงๆ

ใช้เวลาสักพัก ก็มาถึงจุดหมาย แต่สาวน้อยหลับไปแล้ว มาร์ตินจอดรถตรงลานจอด แล้วนั่งมองมีนาที่หลับไหล

เขาใช้นิ้วเขี่ยที่แก้มน้องเบาๆ มีนารู้สึกตัว มองพี่ตาแป๋ว

"ถึงแล้วเหรอคะ" มีนาถามมาร์ตินเพราะเห็นว่าตอนนี้รถจอดในลานจอดโล่งๆ

มาร์ตินพยักหน้า แล้วยิ้มให้น้อง

"ที่ไหนเหรอคะ"มีนาถามพี่อย่างอยากรู้

"องค์พระปฐมเจดีย์ครับ"มาร์ตินตอบน้อง มีนาทำตาโต ตื่นเต้น

"เคยได้ยินแต่ชื่อไม่เคยมาสักทีค่ะ"มีนาบอกพี่แล้วยิ้ม

"ไปครับ เขายังเปิดให้ขึ้นไหว้อยู่ ไหว้เสร็จเราค่อยเดินหาอาหารกินตรงตลาดโต้รุ่งกัน"มาร์ตินพามีนา ไปไหว้สักการะองค์พระร่วงโรจนฤทธิ์ ที่เป็นที่เคารพศรัทธาแก่ผู้คนที่นี้

เมื่อสักการะเสร็จ มาร์ตินพามีนาเดินรอบๆด้านบน

"อากาศดีจังนะคะ ลมโชยเย็นมาก ติดไฟสวยมากเลย" มีนาพูดแล้วมองไปรอบๆอย่างชื่นชม ดวงตาเปล่งประกายแห่งความสุข มาร์ตินเอาแต่มองน้องแล้วก็ยิ้มตาม

เขาชอบไปกับท่าทางน้องแบบนี้ มาร์ตินและมีนาเดินไปเรื่อยๆ มาร์ตินยิบโทรศัพท์ที่สั่นของเขามาดู ปรากฎว่า มีสายเรียกเขาจากน้องปราง คู่ขาคนโปรดของเขา

มาร์ตินเลือกที่ปล่อยให้มันสั่นอยู่อย่างนั้น เพราะเขาไม่อยากรับสายเธอในตอนนี้

เมื่อเดินรอบ มาร์ตินก็พามีนา เดินลงมาดูของกินตรงตลาดโต้รุ่ง

"น้องอยากกินอะไรครับวันนี้"มาร์ตินก้มถามมีนา

"น่ากินทุกอย่างเลยอ่า พี่มาร์ติน" มีนาตอบพี่น้ำเสียงสดใส แล้วเผลอเกาะแขนพี่ราวกับเด็กน้อยก็ไม่ปาน

"อุ๊ย ขอโทษคะ" เมื่อเธอรู้สึกตัว เธอรีบปล่อยแขนออก พร้อมกล่าวคำขอโทษ มาร์ตินดึงมือน้องมาเกาะอีก

"ไม่ต้องขอโทษครับ พี่ชอบ ว่าไงอยากกินอะไรนึกออกหรือยังครับ" มาร์ตินถามน้องอีกครั้ง

มีนามองไปมา มันน่ากินไปทุกอย่างเลย เธอลากแขนพี่ไปซื้อทอดมันกุ้ง แล้วชิงจ่ายเงิน

"น้องทำมั้ยจ่ายเองละครับ" มาร์ตินบ่นมีนา

"ไม่เป็นไร กินด้วยกันก็ช่วยกันจ่ายบ้างซิคะ" เธอยิ้มให้พี่แล้วเกาะพี่เดินไปที่ร้านสุกี้

"พี่มาร์ตินกินร้านนี้กัน มีหลายเมนูเลย"มีนาบอกมาร์ติน เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าพี่อยากกินอะไร เลยเลือกร้านที่มีหลากหลายเมนู มันคงจะมีสักเมนูที่พี่ชอบกินเธอคิดเช่นนั้น

"คุณพี่กินอะไรดีคะ"มีนาถามพี่เพราะเธอจะจดให้

"กินน้องได้มั้ย" มาร์ตินบอกในตอนที่มีนาก้มจดอยู่ เธอได้ยินไม่ถนัด เลยถามพี่อีกรอบ

"อะไรนะคะ"

"ออ พี่กินได้ทั้งนั้นครับ" มาร์ตินกลบเกลื่อนไปอย่างอื่น

"เอ้า พี่ก็เลือกมาสักอย่างสิคะ ของเยอะมากเลยน๊าาา "มีนาพูดกับพี่แล้วยิ้ม

มาร์ตินทำท่าคิด มีนาจิ้มทอดมันกุ้งจิ้มน้ำจิ้มบ๊วยใส่ปากพี่ มาร์ตินก็อาปากรับทอดมันกุ้งที่มีนาจัดการแบ่งให้พอดีคำ

"อะ ระหว่างคิด รองท้องไปก่อนค่ะ อร่อยมั้ย" มีนาถามพี่แล้วยิ้มกว้าง

"อร่อยมากครับ" มาร์ตินบอกน้องแล้วยิ้มหวานให้

"งั้นพี่เอา กุ้งเผา หอยแครงลวก แล้วก็ผัดกระเพราทะเลเผ็ดๆราดข้าวครับ" มาร์ตินบอกน้อง มีนาลงมือจดรายการอาหารตามที่พี่บอก

ระหว่างรออาหาร มีนามองไปรอบๆ แววตาสดใส มาร์ตินนั่งมองน้องด้วยรอยยิ้ม

"ชอบที่นี่มั้ยครับ"

"ชอบค่ะ สวยมากเลย" มีนาตอบพี่แล้วยิ้มสดใสให้

ไม่นานอาหารที่สั่งก็มาเสริฟ

มีนาชิมสุกี้ที่ตัวเองสั่ง แล้วรู้สึกอร่อย น้องเลื่อนชามให้พี่ชิม

"พี่มาร์ตินชิมดูสิคะ อร่อย" มีนายิ้มให้พี่อีกครั้ง มาร์ตินตั้งชิมสุกี้ของน้อง

"อืม อร่อยครับ อะชิมกระเพราพี่ดู"มาร์ตินตักกระเพราป้อนน้อง มีนามองหน้ามาร์ติน มาร์ตินพยักหน้าให้ชิม

มีนาจึงอ้าปากรับ

"หือ กระเพราะพี่เผ็ดไฟลุกเลย พี่กินเผ็ดมากเลยนะคะ" มีนาบอกพร้อมยกน้ำมาดื่ม

"ก็อร่อยกำลังดีนะครับ" มาร์ตินบอกน้อง

"ไม่ไหว ไม่ไหว เผ็ดมากค่ะ" มีนาตอบพี่หน้าแดงด้วยความเผ็ด มาร์ตินขำอาการของน้อง

"มาๆ พี่แกะกุ้งให้" มาร์ตินแกะกุ้งป้อนน้อง มีนาเคี้ยวกุ้งแล้วยกมือไหว้ขอบคุณพี่

"ดีขึ้นบางยังครับ" มาร์ตินถาม แล้วเอาทิจชูซับเหงื่อที่กรอบหน้าน้องที่ผุดเต็มหน้าเพราะความเผ็ด มีนาพยักหน้าให้พี่

ทั้งคู่นั่งกินอาหาร จนเสร็จแล้วมีนาดึงมือพี่มาร้านน้ำผลไม้ปั่น

"พี่เอาอะไร น้องสั่งให้" มีนาถามพี่

"เอา แคนตาลูปปั่นแล้วกันครับ"

มีนาพยักหน้าให้พี่แล้วหันไปสั่งแม่ค้า

"ป้าค่ะ เอาอโวคาโดนมสด 1 แล้วก็แคนตาลูปปั่น 1 ค่ะ"

ระหว่างรอน้ำ มีนาก็มองไปรอบๆแล้วยิ้มกว้างไปกับบรรยากาศ

"น้ำได้แล้วค่ะ"เสียวคนขายเรียกมีนา

"เท่าไหร่คะป้า"

"100 จ้า" มีนาควักแบงค์ร้อยให้ป้าแม่ค้าก่อนมาร์ติน แล้วรับน้ำมา ยื่นให้พี่

"น้องแย้งพี่จ่ายอีกแล้ว"มาร์ตินบ่นน้อง

"พี่จ่ายไปเยอะแล้วไงคะ น้องจ่ายแค่นี้เอง กินๆ อย่าไปคิดมาก"มีนาบอกพี่แล้วยิ้มกว้าง

มาร์ตินยิ้มให้น้องแล้วดูดน้ำผลไม้ปั่นของเขา

"น้องชิมมั้ย อร่อยครับอันนี้" มีนายืนแก้ว น้ำของเธอให้พี่ชิม แล้วเธอก็ชิมแก้วน้ำของพี่

"อร่อย/อร่อย" มีนาและมาร์ตินพูดออกมาพร้อมกัน หลังจากชิมเสร็จ แล้วก็หัวเราะให้กัน