ตอนที่ 3
1248 Words
เจ้าของวันเกิดตกใจมาก ด้วยหล่อนเองก็ยังลืมว่าวันนี้เป็นวันเกิดของตัวเอง
“อะไรที่พี่สนใจ… พี่จะใส่ใจเสมอ”
ยักษ์ตอบยิ้มๆ ออร่าความเจ้าชู้แผ่ออกมาจนเห็นได้ชัด
อันที่จริงเป็นเพราะว่าปัทมาผู้เป็นน้องสาวของเขานั่นเอง ที่แอบกระซิบบอกเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวานว่าวันนี้เป็นวันเกิดของดลยาร์เพื่อนหล่อน แต่ตัวเองอยู่ไกล จึงฝากพี่ชายให้จัดเค้กวันเกิดให้เพื่อนสาว
“สุขสันต์วันเกิดนะครับน้องยาร์”
ยักษ์กล่าวเสียงหวานพร้อมกับเอาเทียนสีชมพูออกมาปักลงกลางเค้กเพียงแท่งเดียว จุดด้วยไฟแช็กแล้วหันมาหาหญิงสาว
“มีเทียนแค่แท่งเดียวหรือคะ”
ดลยาร์ถามด้วยความสงสัย
“จ้ะ… นี่แหละแท่งเดียวในดวงใจ… แท่งนี้พี่ยักษ์ให้น้องยาร์คนเดียว… อิอิ”
ยักษ์กล่าวเสียงหวาน
“เป่าเทียนเลยนะครับ… ”
ยักษ์ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์คลอ สิ่งที่เขาทำให้ ทำเอาดลยาร์น้ำตาคลอเบ้า ก็มันซึ้งนี่นา
หล่อนมองหน้าพี่ยักษ์ ตาสบตา… รู้สึกปลื้มสุดๆ จากนั้นก็เอามือข้างหนึ่งเกี่ยวเส้นผมที่ร่วงลงมาบดบังเสี้ยวหน้าขึ้นไปทัดเอาไว้เหนือใบหู ก้มลงเป่าเทียน ท่ามกลางเสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ที่ยักษ์เป็นคนร้องคลอไปพลาง
“โอ๋… ร้องไห้ทำไมครับ… ”
ยักษ์เอื้อมมือมาโอบใบหน้าของดลยาร์ จ้องมองตาหล่อนแล้วเอามืออีกข้างปาดซับหยาดน้ำตากลมเกลี้ยงกลิ้งลงมาอาบนวลแก้มเปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง
“ยาร์ร้องไห้เพราะดีใจค่ะ… เชื่อไหมคะว่าตั้งแต่เกิดมา… ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้กับยาร์”
หญิงสาวกล่าวเสียงเครือ รู้สึกปลื้มสุดๆ
“งั้นทุกวันเกิดของน้องยาร์ต่อจากนี้ไป… พี่ยักษ์คนนี้ขอเป็นคนปักเทียนลงบนเค้กของน้องยาร์นะคะ… ขอเป็นคนเป่าเค้กและร้องเพลงวันเกิดให้น้องยาร์นะคะ”
ยักษ์จีบตรงๆ น้ำเสียงจริงจังของเขาทำเอาหัวใจของหญิงสาวสั่นคลอน รู้สึกหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
การที่พี่ยักษ์แทนตัวเองว่า ‘คะ’ ยิ่งทำให้รู้สึกอบอุ่นและน่ารักไปอีกแบบ หุ่นก็บึกล่ำ หน้าตาก็หล่อเหลา ท่าทางเขาเป็นผู้ชายใจดี ไม่ว่าจะมองตรงไหนก็มีเสน่ห์เหลือเกิน
“พี่ป้อนเค้กให้นะคะคนดี… ”
ยักษ์ตัดเค้กออกเป็นชิ้นเล็กๆ วางลงในจานกระดาษทรงกลมสีขาว เอาช้อนพลาสติกเล็กๆ ตักป้อนใส่ปากของหญิงสาวเจ้าของวันเกิด
“แน่ะ… ไม่ต้องเขิน… อ้ำนะคะ… ”
พี่ยักษ์คะยั้นคะยอ มือข้างหนึ่งถือช้อนป้อน มืออีกข้างรองอยู่ใต้ช้อน ตาจ้องริมฝีปากเอิบอิ่มอ้ารับเค้กในช้อนเล็กๆ เคี้ยวแล้วกลืนคงคออย่างอายๆ
“ปากน้องยาร์เซ็กซี่สุดๆ… อุ๊ย… ดูสิเค้กเปื้อนปากหมดแล้ว”
ยักษ์จ้องมองครีมสีชมพูที่ติดอยู่ตรงมุมปากสุดเซ็กซี่
ดลยาร์กำลังจะดึงทิชชู่ในห่อเล็กๆ ที่วางอยู่บนเสื่อขึ้นมาเช็ดริมฝีปาก แต่โดนมือของยักษ์ห้ามเอาไว้
“ไม่ต้องเช็ด… พี่เช็ดให้นะคะ… ”
เจ้าของฟาร์มกล่าวพลางโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ ปลายลิ้นฉกก้อนครีมที่มุมปากหล่อน ไล้ลิ้นเลียคราบสีชมพูและเนื้อเค้กที่ริมฝีปาก ทำเอาดลยาร์แก้มร้อนผ่าว สยิวกับการกระทำของเขา
หญิงสาวตกใจ รู้สึกว่าใจเต้นแรง ในตอนที่ริมฝีปากสัมผัสกัน
“หวาน… ”
ยักษ์ตวัดลิ้นเลียเค้กที่ฉกเอามา ตาจ้องใบหน้าสะสวยของดลยาร์ แสงแดดสีทองสาดทอมาอาบไล้ใบหน้ารูปไข่ เขาชอบดวงตาสีดำของหล่อนที่มีความคมหวาน… และในดวงตาคู่เดียวกันนี้ก็แฝงความเร่าร้อนที่ที่ยักษ์รู้สึกได้รุนแรง ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดา
“ในระหว่างนี้ พี่อยากให้น้องยาร์พักผ่อนอยู่ที่นี่ให้สบาย… ลืมเรื่องเครียดๆ ทางบ้านไปสักพักนะครับ อย่าคิดอะไรมาก ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออก”
ยักษ์รู้มาจากปัทมา ว่าดลยาร์เติบโตขึ้นมาในครอบครัวที่มีปัญหา ฐานะจัดว่ายากจน ทุกวันนี้พ่อกับแม่ของหล่อนทะเลาะกันบ่อยมากถึงขั้นเคยแยกกันอยู่หลายปี ก่อนที่จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก แต่สุดท้ายก็แยกกันอีก
ดลยาร์รู้ว่ามันเกิดจากการนอกใจกัน เพราะว่าตอนที่พ่อของหล่อนตัดสินใจเดินทางไปทำงานไกลถึงประเทศไต้หวัน แม่ของหล่อนก็แอบนอกใจพ่อเรื่อยมา ด้วยการคบชู้กับเพื่อนของพ่อซึ่งก็อยู่ในอำเภอเดียวกันนั่นเอง จนกลายเป็นที่ครหานินทาของผู้คนทั้งอำเภอ
“เรื่องที่บ้านของยาร์… เรื่องแม่ของยาร์ที่ทำให้ยาร์เครียด พี่เชื่อว่าสักวันทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”
ยักษ์พยายามปลอบใจ
“พี่ยักษ์รู้ด้วยหรือคะ”
ความสงสัยทำให้ถาม ยักษ์เปิดเบียร์กระป๋องยื่นให้หล่อน
“ใช่…พี่รู้จากยัยปัทม์… บอกตรงๆ นะว่าฟังแล้วพี่ก็สงสารยาร์”
เสียงของยักษ์ฟังดูจริงจัง
เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าของดลยาร์จากปัทมาบ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจนักว่าเพื่อนสนิทของน้องสาวคนนี้หน้าตาเป็นยังไง กระทั่งได้เห็นหน้าก็วันนี้
ย้อนไปเมื่อสามวันก่อน
กรุงเทพฯ ที่บ้านเช่าย่านคลองเตย ใกล้ค่ำของวันศุกร์ ดลยาร์นั่งรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างกลับมาถึงบ้านเช่าหลังน้อยที่อยู่ท้ายซอย หลังจากนัดสังสรรค์กับเพื่อนร่วมชั้นเรียน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเรียนต่อในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
“ยี่สิบบาทครับ”
ลุงเบิ้มยื่นมือออกมารับเงินค่ารถที่หญิงสาวยื่นส่งให้
“พรุ่งนี้เช้าลุงอย่าลืมมารับหนูนะคะ”
ดลยาร์กำชับ ก่อนที่รถของลุงเบิ้มจะแล่นจากไป แกเป็นคนขับมอเตอร์ไซค์รับจากคันเดียวในวินย่านคลองเตยที่ดลยาร์ไว้วางใจให้มารับมาส่งประจำ
ครั้นเมื่อเดินเข้ามาถึงบ้าน
‘มาอีกแล้ว… ไอ้ลุงบ้า’
หญิงสาวสบถในใจอย่างหัวเสีย เมื่อเหลือบไปเห็นรถแท็กซี่สีเขียวเหลืองของ ‘ลุงแสง’ ชายวัยห้าสิบ จอดอยู่ที่หน้ารั้วบ้าน
ดลยาร์รู้สึกไม่ชอบในทุกครั้งที่ลุงแสงแวะมาบ้านของหล่อน เพราะว่าผู้คนในซอยเริ่มซุบซิบนินทาถึงความสัมพันธ์ลับๆ ของนาง ‘มะลิ’ ผู้เป็นมารดาของหล่อนกับ ‘ลุงแสง’ ซึ่งเป็นคนขับแท็กซี่ที่แวะมารับแม่ของหล่อนจนเกิดเป็นความสัมพันธ์อย่างที่เห็น
ดลยาร์เดินเข้ามาในบ้าน
วางถุงผ้าที่มีหนังสืออยู่ข้างในลงบนโต๊ะข้างโซฟา รู้สึกแปลกใจที่ไม่เห็นลุงแสงกับมารดาของหล่อนที่ห้องรับแขกเหมือนทุกครั้งที่สองคนมักจะนั่งคุยกันในห้องรับแขก
สองคนหายไปไหน?
ดลยาร์รู้สึกสงสัย หล่อนเดินตรงไปยังตู้เย็นด้วยรู้สึกหิวน้ำ ครั้นแล้วเสียงร้องแปลกๆ ที่ดังออกมาจากห้องนอนของนางมะลิ ก็ทำให้ดลยาร์รีบเดินมายังหน้า
- Writer
