ป้ามะลิหันมาตอบคำถามของชายชาวต่างชาติ เมื่อเห็นว่าเขาแสดงทีท่าสนใจในตัวของคนางค์อย่างออกนอกหน้า
“คะ-นาง… เป็นชื่อที่ไพเราะมาก ผมออกเสียงถูกไหม?”
เขาถามและชื่นชมอย่างเปิดเผย พยายามเลียนเสียงของป้ามะลิ สะกดชื่อนั้นออกมาช้าๆ ซ้ำๆ อีกหลายครั้ง เหมือนไม่แน่ใจว่าตัวเองออกเสียงได้ถูกต้อง
“ถูกแล้วค่ะ… คนางค์” ป้ามะลิตอบพลางเหลียวมองมาที่ใบหน้าซึ่งยังหลงเหลือเค้าโครงความหล่อเหลา แวบเดียวก็อ่านสายตาของเขาออก ชายคนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับพวกอาเสี่ยเงินหนาทั้งหลายที่กำลังมุ่งมองอย่างเข้าใจผิดว่า ‘ผู้หญิงกลางคืน’ ทุกคน… สามารถ ‘ซื้อได้’ ด้วยเงินของเขา หารู้ไม่ว่าคนางค์ไม่ได้จัดอยู่ในประเภทนั้น
“คนางค์เพิ่งมาร้องเพลงที่นี่ได้ไม่กี่วันค่ะ แต่ลูกค้าติดตรึม… ดูสิคะ ทุกครั้งที่เธอขึ้นร้องเพลง พวงมาลัยแน่นคอทุกคืน”
ป้ามะลิกล่าวคล่องแคล่วไปตามจริง ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีลูกค้าถามอ
