"ครับ ผมเอง" ลุงสามบอกเสียงเรียบ
สถานการณ์ที่ไม่ปกติ ย่าเฉินจึงให้ลูกสะใภ้พาหลานชายคนเล็กเข้าไปในบ้านพร้อมเฉินจางและเฉินเหม่ยเย่ ส่วนคนที่เหลือกำลังยืนเผชิญหน้ากับคนตระกูลหมิง เพื่อนของลุงสามอยู่รออยู่ด้านหลังเหมือนรู้ว่าเป็นเรื่องภายในครอบครัว แต่ทุกคนตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา หากเกิดอะไรขึ้นก็พร้อมจัดการ
"นี่เป็นเรื่องของบ้านอี้กับบ้านเฉิน ตระกูลหมิงไม่ได้เกี่ยวข้องแต่กลับโดนลากไปด้วย"
"อี้เหม่ยเฟิ่งยอมเปิดปากแล้ว มีอะไรจะพูดไหมหมิงหลานฮุ่ย" ลุงสามไม่ได้สนใจพ่อของหมิงหลานฮุ่ย เขาหันไปถามหมิงหลานฮุ่ยที่ยืนอยู่
"เป็นไปไม่ได้!"
"เรื่องอะไร ผมยังไม่ได้พูดเลย" คิ้วถูกเลิกขึ้นด้วยความยียวน
เฉินเฟิ่นอี้หลุดขำออกมาท่ามกลางสถานการณ์ที่ตึงเครียด คนตระกูลหมิงตวัดสายตามองเธอด้วยความไม่พอใจ แต่เฉินเฟิ่นอี้ไม่ได้สนใจพวกเขาสักนิด สิ่งที่ทำให้เธอสนใจก็คือกระดาษแผ่นบางที่ลุงสามนำออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขา
