ทาสรักของจอมมาร

จ้าววิหคเฉินฟานอี้

ณ.แดนวิหคหรือเผ่ามาร

แดนวิหคเป็นดินแดนที่รวบรวมไปด้วยเหล่ามารร้ายต่างๆ เอาไว้ เมื่อจ้าววิหคได้สิ้นชีพลงด้วยฝีมือของเทพสวรรค์ เฉินฟานอี้ โอรสเพียงผู้เดียวของจ้าววิหคได้สืบทอดต่ออำนาจจ้าวแห่งเผ่าวิหคต่อในทันที ทว่าความโหดร้ายและเหี้ยมเกรียมของเฉินฟานอี้นั้นมิได้แตกต่างจากผู้เป็นบิดาแม้แต่นิด

เฉินฟานอี้เป็นจอมมารที่รูปงามดูสง่าผ่าเผยน่าเกรงขามยิ่ง ใบหน้าอันหล่อเหลาแทบจะมองไม่ออกว่าเขาคือจอมมารร้ายแม้แต่นิด แต่ทว่านิสัยอันแข็งกร้าวดุดันและเย็นชาไร้หัวใจแล้วมีความแตกต่างจากรูปร่างหน้าตาภายนอกมากมายนัก เนื่องจากเขาคือบุตรของจอมมารย่อมถูกเลี้ยงดูมาให้เข้มแข็งและโหดร้ายอยู่แล้ว

เฉินฟานอี้รอคอยคืนวันที่จะเอาคืนเผ่าเทพสวรรค์อยู่เสมอ เพื่อล้างแค้นให้ผู้เป็นบิดาและเหล่าพี่น้องแดนวิหค เผ่าเทพสวรรค์ฝังความแค้นไว้ในหัวใจของเขามานานนับหลายหมื่นปี

"นายท่าน..เซียนน้อยที่จับมาตอนนี้อยู่ในห้องของนายท่านแล้วขอรับ"

หลังจากที่จางจิ้งสมุนคนสนิทมารายงาน ก็ปรากฏรอยยิ้มอันน่ากลัวบนใบหน้าเฉินฟานอี้ทันที

"ดี...ข้าจะไปเสพสังวาสกับนาง...การที่ข้าได้ร่วมรักกับนางฟ้าเทพธิดาของเผ่าเทพมันทำให้กำลังวังชาของข้าดียิ่ง..."

รอยยิ้มมุมปากพร้อมกับแววตาอันดุดันนั้นยังคงปรากฏอยู่บนใบหน้า หลายครั้งที่เฉินฟานอี้ให้สมุนไปจับเหล่าเทพธิดานางฟ้ามาเสพสุข เนื่องจากเขาเชื่อว่าจะช่วยให้พลังในร่างกายนั้นเพิ่มขึ้นมาจากการดูดกินพลังเซียนจากเทพธิดาเหล่านั้น แล้วร่างของเซียนหรือเทพธิดาเหล่านั้นก็แหลกสลายคามือในทันทีหลังจากเสร็จสมความใคร่ และนี่คือความโหดร้ายทารุณของ เฉินฟานอี้ ผู้นำของเผ่าวิหค

หลังจากโดนจับตัวมากะทันหันโดยมิทันตั้งตัว เจียลี่ ก็นั่งตัวสั่นงันงกอยู่ในห้องที่มืดสลัว ทุกอย่างภายในห้องประดับไปด้วยสีเทาดำแม้ว่าจะดูสวยงามแปลกตาแต่ก็แฝงไปด้วยความน่ากลัว

เจียลี่ คือเทพธิดาฐานะธรรมดาที่มีหน้าที่ดูแลหอเก็บอาวุธของเทพสวรรค์ แต่ทว่าวันหนึ่งอาวุธบนสวรรค์หายไปหนึ่งชิ้น เนื่องจากนางโดนเหล่าเซียนกันเองกลั่นแกล้งอยู่เสมอ

จึงโยนความผิดให้นางแต่เจียลี่มิยินยอมรับความผิด เพราะเหล่าเซียนที่ปรักปรำนางจะนำตัวนางไปให้ราชาสวรรค์ลงโทษ เนื่องจากนางมิได้กระทำตามที่โดนกล่าวหาแต่อย่างใดเจียลี่จึงได้หนีออกมาหัวซุกหัวซุนจากการโดนตามล่าทั้งๆ ที่มิได้มีความผิด

จนมาถึงแดนวิหคและตกลงมาด้วยพลังเซียนที่อ่อนล้า ได้พบเจอกับสมุนของเฉินฟานอี้พอดีและรู้ว่านางคือเซียนน้อยมาจากเผ่าเทพสวรรค์ กระนั้นก็เลยจับตัวมาให้นายท่านของตนเองเสพสังวาสทันที

"ข้าอยู่ที่ใดกัน...?"

เจียลี่กล่าวขึ้นพร้อมกวาดสายตาไปรอบๆ ห้องด้วยความกลัวจนถึงขีดสุด ห้องนี้มิมีทางออกไปได้เลย เหมือนกับว่ามีมนต์อันแก่กล้าตรึงตัวของนางเอาไว้ในห้อง

ทันใดนั้น!ก็มีไอดำพวยพุ่งเข้ามาในห้องปรากฏเป็นร่างของบุรุษหนุ่ม

“ทะ..ท่านคือผู้ใด?”

“ข้าคือจ้าวแห่งวิหค เฉินฟานอี้..”

“หะ!..ท่านคือจอมมารร้ายน่าเกลียดน่ากลัวตนนั้นหรือ...แต่..ทว่าในตำนานที่ฟังมาท่านน่ากลัวกว่านี้”

เทพธิดาเจียลี่พยายามเพ่งพินิจไปตรงบุรุษตรงหน้าในชุดดำ ทรงผมที่ปล่อยยาวสยายหยักศกบนผมประดับไปด้วยมงกุฏมุกสีดำของจอมมารผู้นี้ทำให้หน้าตาเขามิได้ดูน่ากลัวดั่งที่เหล่าเทพบนสวรรค์กล่าวกัน

แต่กลับตรงกันข้ามกลับมีรูปลักษณ์ที่สง่างามและหล่อเหลาน่ามองยิ่งนัก

“จะมองข้าอีกนานหรือไม่..เซียนน้อย?”

น้ำเสียงเย็นชาและสายตาอันเกรี้ยวกราดของจอมมารนั้นจับจ้องมองมาที่นางเขม็ง ราวกับจะสูบเลือดนางให้หมดไปทั้งตัว เจียลี่ตัวสั่นสะท้านไปหมดทั้งร่างด้วยความกลัวจนถึงขีดสุด

“ท่านจอมมารอย่าทำอะไรข้าเลยนะ...ปล่อยข้าไปเถิด”

เจียลี่ร้องขอด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอนแฝงไปด้วยความกลัวมากมาย แต่ทว่ารอยยิ้มที่มุมปากก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินฟานอี้ทันที

“นี่เจ้ากำลังร้องขอชีวิตกับจอมมารอย่างข้างั้นหรือ?”

“ถ้าท่านทำอะไรข้า...ราชาสวรรค์ต้องยกทัพมาแน่ๆ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าคิดว่าแค่เซียนฐานะอันต้อยต่ำของเจ้า จะมีเทียนจวิน หรือตี้จวินตนใดสนใจเอากองทัพสวรรค์มาแลกงั้นหรือ...อย่าสำคัญตัวเองผิดไป..ราชาสวรรค์ผู้นั้นมิได้ใจดีถึงปานนั้นกระมัง..”

เสียงหัวเราะกังวานพร้อมกับกล่าววาจาอันเยียบเย็นออกมานั้นยิ่งทำให้เจียลี่รู้ตัวว่าอีกไม่นานต่อจากนี้นางจะต้องตายเป็นแน่

จอมมารเฉินฟานอี้เข้ามาใกล้เจียลี่มากขึ้น ที่บัดนี้นางกำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนในห้อง ร่างแกร่งของจอมมารนั้นคร่อมขึ้นมาบนตัวของนางในทันที

“ท่านจอมมารโปรดเมตตาข้าด้วย!”

เมื่อรู้ตัวว่าว่าทำอะไรมิได้อีกแล้ว ก็ได้แต่ร้องขอวิงวอน

“ได้!..วันนี้ข้าอารมณ์ดี...ข้าแค่เสพสังวาสกับเจ้าก็พอ..จะมิฆ่าทิ้งหรือดูดพลังเซียนจากเจ้า..”

เสียงเบาหวิวที่กล่าวขึ้นเหมือนจะดีที่ไว้ชีวิต แต่ทว่า เสพสังวาส คืออะไรกันจอมมารผู้นี้จะทำมิดีมิร้ายกับร่างกายตนเป็นแน่

ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัวขึ้นไปอีก นางอุตส่าห์เก็บร่างกายพรหมจรรย์นี้ไว้เพื่อครองรักกับเทพเพียงสักองค์ แต่ทว่าถึงเวลานี้จะต้องเสียตัวให้จอมมารร้ายผู้นี้เสียแล้วกระนั้นหรือ

ด้วยมนต์ของจอมมารบัดนี้เสื้อผ้าบนร่างกายของเจี่ยลี่หายไปจนหมดสิ้นรวมทั้งของจอมมารเฉินฟานอี้ด้วยด้วย ลิ้มฝีปากสวยนั้นทาบทับลงมาทันที ไร้ทางขัดขืนใดๆต่อไป เนื่องจากแขนสองข้างของนางโดนตรึงไว้แน่นหนา

ริมฝีปากร้อนนั้นเริ่มบดขยี้ลงมาอย่างเร่าร้อนและรุนแรง ทำเอาเจียลี่ถึงกับหายใจไม่ออกเพราะตอนนี้โดนจูบนั้นปิดปากไว้ ลิ้นของเขาเริ่มรุกล้ำเข้ามาอย่างไร้ความปราณีใด

ร่างบางที่ก่อนหน้านี้ดิ้นขลุกขลัก เมื่อโดนจูบที่ดูดดื่มเร่าร้อนเข้าไปเริ่มจะหยุดดิ้นรับสัมผัสอันวาบหวามนี้จากจอมมารเฉินฟานอี้อย่างไม่ขัดขืนอีกไปต่อไป

จูบเร่าร้อนเนิ่นนานนั้นเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนนุ่มอ่อนหวาน จนนางเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้นและเผลอให้ความร่วมมือกับลิ้นร้อนที่กำลังเกี่ยวตวัดกันอยู่ในตอนนี้ทันทีโดยที่มิรู้ตัว