Chapter 3
1025 Words
"ฮ้าาา สอบเสร็จแว้ววววว ที่หนึ่งต้องมาแน่นอน คิคิ"
ฉันยิ้มหน้าบานเพราะวันนี้ดูฤกษ์ดูยามมาดีมากๆก็เลยทำข้อสอบผ่านฉลุยเลยง่ายมากๆด้วย
"จ๊ะ ง่ายมากข้อสอบ ง่ายสำหรับแกเลยยะ"
ยัยส้มเช้งเบ้ปากใส่ฉันก่อนจะเอาหนังสือมาตีหัวฉันหนึ่งทีแล้วเดินออกไปเลย อ่าวเพื่อนบ้า
"ชิ รอเลยนะ"
ฉันวิ่งตามยัยส้มเช้งไปอย่างไว หิวข้าวจนท้องแสบไปหมดแล้วเนื่องจากข้าวเช้าไม่ยอมกินไงหละ
"ตามมาไวๆสิยะ"
"ฉันหิวอ่ะพาไปกินข้าวหน่อยสิ"
ฉันบอกยัยส้มเช้งที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อนหน้าตึกคณะยัยนั้นส่ายหน้าเบาๆแล้วหยิบกล่องข้าวขึ้นมา
"เสียใจค่ะฉันกินเจ เชิญไปกินเอง"
ฮือออออ เสียใจเพื่อนเท โอ๊ยยยยยย ฉันวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะก่อนจะหยิบกระเป๋าเงินกับโทรศัพท์มาถือไว้
"ชิ ไม่ง้อโว๊ยยกินคนเดียวก็ได้"
ฉันสะบัดหน้าใส่ยัยส้มเช้งอย่างงอนๆ คืออย่างที่รู้ๆกันว่ายัยส้มเช้งจะกินเจทุกวันอังคาร วันเกิดหล่อนแหละมั่ง และวันนี้ทีไรฉันจะต้องไปนั่งทานข้าวคนเดียวทุกที เห้อออออ
"กินไรดีเนี้ย"
ฉันหันไปรอบๆตรงห้องอาหารคนไม่ค่อยเยอะคงยังสอบไม่จบกันมั่งฉันเดินไปจะต่อคิวร้านข้าวมันไก่ก็หันไปสบตากับพายุที่รักของฉันที่เดินตรงเข้ามาพอดี ฉันรีบวิ่งไปหาเขาทันทีหิวข้าวไว้ก่อนผู้ชายต้องมาก่อน คิคิ
"พายุที่รักกกกกกก "
ฉันตะโกนเรียกเขาเต็มห้องอาหาร เขาถอนหายใจใส่ฉันอย่างเอือมๆเพื่อนๆเขาหัวเราะคิกคักคงจะชินกับท่าทีของฉันแบบนี้แล้วหละมั่ง
"ทำไมต้องมาเจอด้วยวะ"
"ทำไมพูดงี้คะที่รัก เค้างอนนะ"
ฉันสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ เขาเดินผ่านฉันไปเลยไม่สนใจด้วย อ่าวววว เห้ยยยยยย อิตาบ้าพายุเอ้ย
"ชิ ไม่คิดจะง้อกันบ้างหรือไง"
ฉันเดินตามเขาไปที่โต๊ะก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมายืนตรงหน้าเขาพร้อมกับยื่นดอกไม้ให้เขา
"พายุเราให้"
ฉันเบ้ปากมองบนรัวๆจ้า ฉันเคยทำแบบนี้แล้วผลสุดท้ายเป็นไงหละจ๊ะ รับไปแล้วปาทิ้งที่ถังขยะจ้าาา เข็ดเลยไม่ให้เขาอีกเด็ดขาด
"ขอบใจ'
เขายื่นมือไปรับผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มเขินแล้ววิ่งออกไป คล้อยหลังไปได้นาทีเดียวเท่านั้นเขาเหลือบสายตามองฉันเล็กน้อยก่อนจะวางกระเป๋าแล้วเดินไปปาดอกไม้ทิ้งลงถังขยะอย่างไม่ใยดี
"พวกมึงกินไรกันดี"
เขาหันไปถามเพื่อนเขาต่อไม่สนใจดอกไม้ที่เพิ่งจะปาทิ้งอีก ถามว่าดีใจมั้ยเหรอก็มั่งอย่างน้อยเขาก็ไม่เล่นด้วยกับผู้หญิงคนอื่น สบายใจขึ้นมาหน่อย
"ไม่รู้วะ กูโทรหาเมเปิ้ลแป๊บนะ"
ฉันมองพวกเขาแล้วตัดใจไปนั่งคนเดียวดีกว่าดูๆแล้วเขาคงไม่อยากเห็นหน้าฉันล่ะมั่งอารมณ์แบบทานอะไรไม่ลงอ่ะ ฉันหน้าสลดลงก่อนจะเดินไปร้านข้าวมันไก่ที่ฉันเดินออกมาตะกี้
"ข้าวมันไก่ไม่เอาหนังจานหนึ่งค่ะป้า"
ฉันสั่งเรียบร้อยสักพักป้าก็เอามาวางให้ตรงหน้า ฉันจ่ายเงินแล้วก็หยิบมาวางไว้ที่โต๊ะที่มันว่าง ฉันเดินไปซื้อน้ำแล้วก็มานั่งลงเพื่อทานข้าว ทานเสร็จจะได้ไปหายัยส้มเช้ง จริงๆเพื่อนฉันก็มีเยอะนะแต่ว่าอยู่ต่างมหาลัยแล้วก็อยู่คณะอื่นด้วย
"เมลโล่ไม่ไปนั่งด้วยกันล่ะ"
ฉันเงยหน้าไปเจอกับติวเตอร์ที่มองฉันอย่างงงๆ ปกติฉันคงจะวิ่งแจ้นไปนั่งกับพายุแล้วหละแต่วันนี้ดูเหมือนเขาอารมณ์ไม่ค่อยดีฉันก็เลยไม่อยากกวนเขานะ
"ไม่เป็นไรหรอกฉันทานเสร็จก็จะไปแล้ว ขอบคุณที่ชวนนะ"
ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะก้มหน้าลงทานต่อไม่ได้มองพวกเขาอีก รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้สิบางทีฉันก็ท้อนะเขาเย็นชากับฉันมากไปไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองจะพยายามแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน
"เมลโล่นั่งคนเดียวเหรอครับ นั่งด้วยได้มั้ย"
ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับธนาหนุ่มหล่อแห่งคณะวิศวะ พวกนี้ก็มาจีบฉันนั้นแหละแต่คนนี้ไม่ค่อยรุกแรงมากน่าคบหน่อย
"อื้มนั่งสิว่างเยอะแยะเลย"
ฉันชี้ให้เขามานั่งลงข้างๆฉัน เขายิ้มหวานเหมือนดีใจที่ฉันอนุญาตให้เขามานั่งด้วย เขาเดินอ้อมมากำลังจะนั่งลงก็มีคนมานั่งลงข้างฉันซะก่อน ฉันหันไปมองคนมาใหม่เขาคือ พายุ
"พะ...พายุ"
"นั่งคนเดียวแต่นั่งโต๊ะใหญ่บ้าป่ะเปลืองที่คนอื่นชิบ เห้ยพวกมึงย้ายมานั่งลงตรงนี้สิ เดี๋ยวยัยนี่ก็ลุกแล้วล่ะตรงนี้มีพัดลมเฉยๆหรอก ฉันร้อนไม่ต้องมามองฉันแบบนั้นเลย"
"ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะพายุ"
"ก็พูดไว้ก่อนไงวะ พูดมากชิบกินข้าวไปสิ แล้วมึงก็เชิญที่อื่นโต๊ะนี้เต็มแล้ว"
เขาตีหน้ามึนนั่งลงข้างๆฉันทำเอาธนาทำหน้าเหวอพูดไม่ออกก่อนจะยอมถอยไปนั่งโต๊ะข้างๆที่พวกเพื่อนๆเขาย้ายมานั่งกับฉันแทน
"หึ ไอ้พายุ"
ติวเตอร์มองหน้าพายุยิ้มๆ เขาทำหน้าดุก่อนจะกดเสียงต่ำอารมณ์แบบขู่คนอื่นอย่างที่เขาชอบทำนั้นแหละ
"เสือก แดกไปไอ้สัส"
- Writer
