บทที่ 12 ความเกลียดชัง 2

958 Words

“แก้มหมายความว่ายังไง…” ปาณัฐไม่กล้าถามต่อ เพราะพี่สาวของเขากำลังร้องไห้อย่างหนัก แทนที่จะแอบหนีไปสะอื้นเบา ๆ เหมือนสมัยที่ยังเด็ก “แก้ม นี่แกไม่ได้ไปขายตัวมาจริง ๆ ใช่ไหม!” ปัทมาแค่ด่ากราดเพื่อความสะใจ นึกไม่ถึงว่าลูกสาวจะทำเช่นนั้นเพราะเธอเป็นต้นเหตุจริง ๆ “ที่ว่าเอาเงินของโปรดไป มันคืออะไรแม่” ปาณัฐหันไปเค้นเอาความจริงจากมารดา พร้อมทั้งขู่ว่าถ้าไม่พูดความจริง เขาจะพาปัณณิกาไปอยู่ที่อื่นและไม่กลับมาที่บ้านหลังนี้อีก “ช่างเถอะโปรด อย่าไปว่าอะไรแม่เลย” “แก้ม แต่เรื่องนี้โปรดต้องจัดการให้จบ” “แต่แก้มไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ถ้าโปรดอยากจะจัดการอะไรก็อยู่คุยกับแม่ต่อเถอะ” ปัณณิกากลั้นสะอื้นก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กออกจากบ้านไป ปาณัฐชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก็วิ่งตามไปติด ๆ ทิ้งให้คนเป็นแม่ให้ได้ใช้เวลากับตัวเอง ลองคิดดูว่าที่ลูกสาวกล่าวออกมามันเป็นความจริงหรือไม่ “แก้มหยุดก่อน! เมื่อกี้ที่แก้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD