ผั๊วะ!
เสียงหมัดหนักๆตะบันลงบนใบหน้าเฉยชาเรียบนิ่งที่ไม่แสดงออกถึงความเจ็บปวดใดๆออกมาแม้แต่น้อย
"ไอ้สวะ" ไคโรสบถออกมาอย่างเดือดดาลหลังจากที่ปล่อยหมัดใส่หน้าของไซรัสไปแล้ว
ไซรัสดันลิ้นเข้ากระพุ้งแก้มโดยที่ไม่แม้แต่จะตอบโตกลับ เขาเพียงแค่ลากสายตามามองฉันนิ่งๆแล้วแค่นยิ้มออกมา
"หึ" ไซรัสแค่นหัวเราะแล้วปาดตามองไคโรที่ยังคงยืนจ้องหน้าของเขาอย่างโกรธเคือง
"ไปเถอะโรซิน อยู่ใกล้ๆเชื้อบ้ามันจะติดเอา" พรินซ์จูงมือฉันเดินผ่านหน้าไซรัสไปแล้วเอ่ยกระแทกแดกดันไซรัสที่ยังคงมองตามมาอย่างไม่วางตา
"สักวันเธอจะรู้ว่าฉันพูดจริง" คำพูดของไซรัสทำฉันหยุดชะงักก่อนที่จะก้าวเท้าเดินออกไปไกลกว่านี้
ฉันหันกลับไปมองเขาด้วยสายตาเรียบเฉยพยายามจะไม่อารมณ์ร้อนกับคำพูดของเขา หากแต่ช้ากว่าคนที่ยืนกุมมืออยู่ข้างกายที่ตวาดออกไปเสียงดัง
"หุบปากของมึงไป!" พรินซ์มองสบไซรัสนัยน์ตาที่เคยสดใสแข็งกร้าวราวกับคนละคน มือหนาของเข
