ภายในห้องนอนที่มืดสว่างมีแสงสว่างจากพระจันทร์ลอดผ่านเข้ามา ร่างเปลือยเปล่านอนกอดกันแนบแน่นอยู่บนเตียง อุณหภูมิในห้องนอนเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศ แต่ร่างหนาสัมผัสได้ถึงร่างกายของคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่มีอุณหภูมิที่ร้อนเหมือนไฟ
หมอรามลืมตาตื่นขึ้นมาดูอาการของคนตัวเล็กในอ้อมกอดด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยเหงื่อ เมื่อเห็นอาการของคนตัวเล็กเขาได้แต่โทษตัวเองในใจที่ทำให้เธอมีอาการแบบนี้ ทั้งที่ยิปโซมีแผลที่ศีรษะแต่เขาก็ยังรังแกเธอไม่ยอมปล่อย
ร่างหนาค่อย ๆ ลุกจากเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่าเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวของยิปโซมาพันเอาไว้ที่เอวสอบ ก่อนจะเดินกลับไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองในห้องข้าง ๆ และไม่ลืมหยิบคีย์การ์ดห้องยิปโซติดมือออกมาด้วยและกลับเข้ามาอีกครั้งในชุดบอลสบาย ๆ
“ลุกมากินยาก่อน”
“อื้ม อย่ากวน โซจะนอน” น้ำเสียงงัวเงียของยิปโซ มือไม้ที่ปัดป่ายสิ่งที่รบกวนการนอนของเธอโดยที่ไม่ได้ลืมตา
