ทวงคืนรักเจ้าของเกียร์

มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเนืองแน่นไปด้วยเหล่านักศึกษาที่พึ่งเปิดภาคเรียนวันแรก ใต้ตึกคณะและโต๊ะหินอ่อนเต็มไปด้วยนักศึกษาที่ต่างพากันนั่งพูดคุยกันช่วงปิดเทอมที่ผ่านมากันอย่างสนุกสนาน แต่ไม่ใช่สำหรับเธอคนนี้ที่กำลังหาของบางอย่างอยู่ “อยู่ไหนนะ?” เสียงหวานพึมพำพูดกับตัวเองและกำลังหาของบางอย่างในกระเป๋าสะพายข้างของตัวเองแต่หาจนแล้วจนเล่าก็ไม่เจอ สิ่งของที่เธอนั้นหาอยู่เป็นของสำคัญสำหรับเด็กที่เรียนคณะวิศวกรรมอย่างเธอมาก “หาอะไรยิปโซ” เสียงแหลมของมะปรางเพื่อนสาวของยิปโซเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อเห็นเพื่อนรักแทบจะคว่ำกระเป๋าสะพายข้างของตัวเองเพื่อหาของบางอย่างด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด “เกียร์หาย” “ห๊ะ!!จะหายไปได้ยังไงก็แกใส่ติดคอเอาไว้ตลอดหนิ” เหมยเพื่อนอีกคนอุทานเสียงดัง เพราะเกียร์ถึงว่าเป็นของสำคัญสำหรับนักศึกษาสาขาวิศวกรรมเป็นอย่างมากและควรเก็บรักษาเอาไว้อย่างดี เพราะกว่าจะได้เกียร์มาเด็กปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่ต้องรับน้องและทำกิจกรรมกับรุ่นพี่เลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะได้เกียร์มาครอบครอง “แกลืมเอาไว้ที่ไหนรึเปล่า” กันย์เพื่อนชายอีกคนเอ่ยเตือนสติให้เพื่อนอย่างยิปโซ ใบหน้าสวยครุ่นคิดกับตัวเองว่าลืมเอาไว้ที่คอนโดรึเปล่าแต่เอาเข้าจริง ๆ เธอแทบจะไม่ถอดเกียร์ออกจากคอเลยด้วยซ้ำแม้แต่ตอนอาบน้ำก็ยังไม่เคยถอดเลยด้วยซ้ำซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะลืมเอาไว้ที่คอนโด “ฉันไม่ได้ลืมเอาไว้ที่คอนโดหรอก ฉันใส่ติดตัวตลอด” “หรือตกหล่นที่ไหนสักที่” “ก็เป็นไปได้ เสียดายว่ะ เฮ้ย!!” “เฮ้ย!!อะไรของแกยิปโซ” เสียงยิปโซอุทานขึ้นเสียงดังเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ทำให้เพื่อนทั้งสามต่างพากันหันหน้ามามองทางยิปโซเป็นตาเดียว “น่าจะเป็นร้านกาแฟหน้ามหาลัยแน่เลย เพราะเมื่อเช้าฉันแวะซื้อกาแฟให้พวกแกและคงรีบเกินไป” เมื่อเช้าเธอมีความรู้สึกเหมือนอะไรตกลงบนพื้นแต่เมื่อก้มดูก็ไม่เห็น และด้วยความรีบเธอจึงรีบเดินออกจากร้านกาแฟและขับรถเข้ามหาลัยทันทีด้วยความเร่งรีบ “งั้นลองไปหาที่ร้านดู” “เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วค่อยแวะไป ไปเรียนกันเถอะ” “พี่เห็นสร้อยหนูตกแถวนี้ไหมคะ” หลังจากเลิกเรียนยิปโซรีบขับรถมาที่ร้านกาแฟหน้ามอทันที เธอมั่นใจว่ายังไงก็คงตกอยู่ที่ร้านกาแฟแน่นอน เนื่องจากก่อนออกคอนโดเดินมาที่รถ สร้อยคอที่ห้อยเกียร์ก็ยังอยู่ “ไม่เห็นค่ะ สร้อยอะไรเหรอคะ” “เป็นสร้อยที่ห้อยเกียร์ค่ะ” “หนูรบกวนพี่เปิดกล้องที่ร้านให้หน่อยได้ไหมคะ” “ได้สิ ตอนนี้ลูกค้าไม่มีพอดี เข้ามาด้านในก่อนสิ” พี่เจ้าของร้านใจดีเปิดกล้องวงจรปิดของร้านให้กับยิปโซ ภาพหน้าจอถูกย้อนกลับไปเมื่อตอนเช้าของวันนี้ ร่างบางของยิปโซเดินเข้ามาในร้านด้วยชุดนักศึกษาที่มีช็อปสีแดงเลือดหมูทับเอาไว้อีกที ยิปโซเดินเข้ามาซื้อกาแฟและรีบออกไป ในภาพเหมือนมีวัตถุบางอย่างตกลงที่พื้น ทำให้พี่เจ้าของร้านหยุดภาพและซูมดู “นั้นไงคะพี่ เกียร์หนู” “ตกจริงด้วย เดี๋ยวพี่ดูก่อนว่าใครเก็บได้” พี่เจ้าของร้านเปิดภาพกล้องวงจรไปอีกครั้งแต่ปรากฏว่ามีชายรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาดี ผิวพรรณดี เดินมาหยิบเกียร์ที่ตกลงพื้นของยิปโซไปและใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อนักศึกษาสีขาวของตัวเอง ก่อนจะเดินถือแก้วกาแฟออกจากร้านไป “มีคนเก็บไปแล้วด้วยน้อง” “เขาจะเก็บไปทำอะไรคะพี่ ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้เรียนวิศวะด้วย” “พี่ก็ไม่แน่ใจ พึ่งเคยเห็นเข้ามาที่ร้านครั้งแรกด้วยสิ” “เสียดายจัง” “ทำขึ้นมาใหม่สิ” “ไม่ได้ดิพี่ ใครจะมีเกียร์สองอัน หนูคงต้องทำใจแล้วแหละ” ใบหน้าสวยเศร้าแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด เธอก็ไม่ได้รู้จักผู้ชายที่หยิบเกียร์ของตัวเองไปเสียด้วย เธอยังไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาของเขาแถมมุมก้องวงจรปิดก็เห็นหน้าไม่ชัดเสียด้วยแต่ที่ทราบคือเขาต้องเป็นเด็กมหาลัยเดียวกับเธอ เพราะเนกไทที่เขาใส่มีสัญญาลักษณ์ของมหาลัยชัดเจน “ถ้าอยากได้สร้อยคืนน้องก็ต้องไปตามหาผู้ชายคนนั้น” “มหาลัยออกจะกว้าง คงไม่เจอแล้วค่ะ ขอบคุณพี่มาก ๆ นะคะ” ยิปโซยกมือไหว้พี่เจ้าของร้านก่อนจะเดินคอตกออกไปจากร้านและมุ่งหน้ากลับคอนโดตัวเองทันที