แพ้รักเด็ก

โกรธพี่หรอ (เริ่มต้นNC)

ริต้า (หลายชั่วโมงก่อน)

ฉันนั่งรออยู่ในห้องนอนนานมาก เพราะตั้งแต่พี่ตินเดินออกไป จนตอนนี้ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วฉันก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของพี่ติน นี่เขาไปไหนกันนะ ปกติฉันไม่เคยเห็นเขาจะหายไปไหนนานขนาดนี้ เพราะเขากลัวฉันจะอยู่คนเดียว แต่อยู่ๆก็มีข้อความส่งมาหาฉัน

ตึ้ง.... ส่งรูปภาพ

"ไอ้ตินอยู่ ผับK ชั้นสอง ห้องvip บอกผู้ชายข้างหน้าได้เลยว่ามาหา พี่กิต" จู่ๆ ก็มีข้อความปริศนาส่งมาหาฉันพร้อมกับส่งรูปพี่ตินกำลังซุกไซ้ตามซอกคอของผู้หญิงคนนึง โชคดีที่เขาส่งโลเคชั่นมาด้วยไม่งั้นฉันก็งงเป็นไก่ตาแตกว่า ไอ้ผับK นี่มันที่ไหน

ปัจจุบัน

ภาพที่ฉันเห็นก็เป็นอย่างที่ผู้ชายคนนั้นส่งมาจริงๆ ฉันคาดว่า น่าจะเป็นผู้ชายหน้าหล่อที่นั่งอยู่โซฟาตรงข้ามกับพี่ติน เขาหล่อมากเลยพร้อมกับท่าจิบแก้วเหล้าเบาๆ มันทำให้เขาดูหล่อมากเลย พอเขาเห็นฉันเดินเข้ามาเผยอหน้าไปทางพี่ตินแล้วก็ยิ้มอ่อนๆ เหมือนกำลังสะใจอะไรบางอย่างอยู่ ซึ่งตอนนี้ไอ้พี่ตินก็ยังไม่รู้เรื่อง ซุกไซ้ตามหน้าอกตามคอเธออยู่นั้นแหละ

"พี่ติน!!!!" เสียงตะคอกเรียกพี่ตินเสียงดังจนเขาถึงกับสะดุ้ง แล้วเขาดูตกใจมากเลยที่เห็นฉัน

"ระ...ริต้าา มาได้ไง" พี่ตินรีบผลักผู้หญิงคนนั้นออกทันที แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ไปนั่งข้างคนที่ฉันคิดว่า เขาน่าจะชื่อกิต

"ฮึก...ริต้าต้องถามพี่นั้นแหละว่า พี่ทิ้งริต้าไว้ได้ยังไง ฮึก...ไม่ได้มาเมืองไทยนานแล้วพี่ก็รู้ พะ...พี่ยังจะมาทิ้งริต้าไว้อีก รู้แบบนี้ริต้ากลับไปอเมริกาตั้งนานแล้ว ไม่อยู่กับพี่หรอก...ฮึก" ฉันพูดไปร้องไห้ไป ยิ่งพูดน้ำตายิ่งไหล ยิ่งปาดยิ่งไหลไอ้น้ำตาบ้า

"ริต้าใจเย็นๆ พี่ขอโทษ"

"ไม่!!!"

ติน

หมับ!!!!! ทันทีที่ผมเริ่มรู้ตัวว่า ไอ้ตัวการณ์มันคือ ไอ้กิตเพื่อนผมนั้นเอง ผมก็หันไปมองขวางพร้อมกับคว้าแขนมันไว้แน่นด้วยความโกรธ

"ไอ้กิต มึงใช่มั้ย"

"กูเปล่า...กูไม่ได้ทำไร" มันทำหน้าตาเรียบเฉยๆ เหมือนไม่ได้สำนึกหรือรู้สึกผิดอะไรเลย จนผมหมั่นไส้มันที่มันยิ้มกวนๆแบบนั้น

"!!!!!"

"แหมม กูก็แค่อยากให้คู่รักเขารู้ใจกัน ไม่ใช่ต่างคนต่างไม่ยอมรับแบบนี้ รักก็บอกว่ารักสิวะ จะไปยากอะไร รอให้หมาไปแดกหรอครับ" มันเลิกคิ้วถามผมด้วยสีหน้าเรียบๆ เชิงเป็นการถามแต่ก็เหมือนประชด แล้วผมก็หันหน้าไปมองริต้าที่ยืนมองผมด้วยสีหน้าที่โกรธมาก ผมคงต้องทำไรสักอย่างล่ะ ไม่งั้นเธอน่าจะยกโต๊ะนี้ทุบผม

"กลับไปคุยกันดีกว่า/ส่วนมึงกูจะกลับมาเคลียร์ทีหลัง" พูดหันว่า พูดกับไอ้กิตที่นั่งหน้าตาเฉยเหมือนไม่ได้มีอะไร

"กูจะรอครับเพื่อนรัก เพราะไอ้เด็กที่มึงไซ้คอเมื่อกี้ เมียกู" ผมถึงกับหันไปมองหน้าน้องผู้หญิงคนนั้นก็ตกใจไม่แพ้กัน ไปหลอกเอาลูกเขาอีกแล้วมั้ง แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้ผมต้องเคลียร์กับเจ้าเด็กขี้งอแงคนนี้ก่อน

------------------------------------------------

คอนโดติน

"ริต้า เดินช้าๆหน่อย เดี๋ยวล้ม" ผมที่กำลังเดินตามยัยเด็กเอาแต่ใจที่เดินดุ่มๆๆไม่สนใจทางและก็ไม่สนใจผมด้วย จะโกรธอะไรนักหนา เมียก็ไม่ใช่

"ไม่ ริต้าจะไม่ทำตามที่พี่บอก" ยัง...ยัง ยังจะเถียงอีก ผมไม่เข้าใจเลย พวกผู้หญิงนี้เขาเป็นยังไงกัน เรื่องเถียงนี่ที่หนึ่งเลย

"ริต้า! เดี๋ยวล้ม" ผมตะโกนไปบอกเธอที่เอาแต่เดินๆๆ ไปกดรหัสหน้าห้อง ที่กดเท่าไรก็ไม่ได้สักที เพราะเธอเอาแต่โมโหหงุดหงิด มันจะได้ได้ยังไงล่ะครับ

"มานี่ พี่กดเอง"

ตี๊ดดดด..... ปัง!!! พอเข้าไปได้ก็เดินไม่ฟังเสียงอีกล่ะ และแล้วสิ่งที่ผมอยากให้เกิดเอ้ยยย..สิ่งที่ผมเตือนเธอว่าจะเกิด มันก็ได้เกิดขึ้นแล้วครับ ตุ๊บบบ....!!!

"โอ๊ยยย อะไรเนี้ย" ภาพที่เห็นคือ ริต้าลงไปกองอยู่กับพื้น คาดว่าน่าจะเตะโต๊ะเพราะไม่มองทางเวลาเดิน

"ไหน!! พี่ดูหน่อย"

"ไม่ต้องมายุ่ง" เธอชักเท้ากลับพร้อมกับจะทำท่าลุกแต่ก็ไม่เป็นผลล้มลงเหมือนเดิม

"โอ๊ยยยย" ตอนนี้ผมกำลังยืนมองผู้หญิงที่เอาแต่ใจแต่นั่งครวญครางร้องไห้อย่างเจ็บปวด ผมไม่เข้าใจเธอจริงๆ

"อย่าดื้อเถอะน่า ลุกไม่ไหวก็ไม่ต้องลุก จะดื้อไปไหน" ผมอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวแล้ววางงเธอที่เตียงอย่างเบามือเพราะกลัวเธอจะเจ็บ

"ไหนบอกพี่สิ ไปผับนั้นได้ยังไง ไปถูกหรอ"

"........."

."ริต้า"

"........"

"ริต้า ถ้าไม่คุยกับพี่ พี่จะไปแล้วนะ จะไปหาเลี้ยงเด็กคนอื่นแล้วที่ไม่งอแงไม่พูดไม่จาแบบนี้"

"......" ถ้าไม่ยอมปริปากอะไรเลย เอาแต่นั่งหน้านิ่งเหมือนคิดอะไรสักอย่างแล้วดูท่าจะโกรธมากๆ

"ริต้า"

"นี่ พี่จะเรียกริต้าไปถึงไหน ริต้ารำคาญแล้วนะ"

"หึ ก็เรียกแล้วไม่ตอบเองนี่" ผมกำลังนั่งจ้องหน้าผู้หญิงที่ผมใกล้ชิดมาตลอด บางครั้งผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง รู้แค่ว่า ผมต้องปกป้องเธอ มีหลายครั้งมากที่เพื่อนผมทักผมแปลกๆ ทักว่า ผมหวงริต้าเกินไปหรือป่าว เป็นแฟนริต้าหรอ แฟนก็ไม่ใช่จะหวงอะไรนักหนา ทั้งไอ้กิต ทั้งญาดา บางทีไอ้ธนามันก็เห็นด้วยไปกับญาดา จนเมื่อวานมาคุยกัน จู่ๆริต้าก็บอกว่า อยากมีแฟน อยากมีคนดูแลคนใหม่ แล้วผมดูแลเธอไม่ดีตรงไหน ผมก็เลยไปหาไอ้กิตด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ต่อมความเจ้าชู้ในตัวมันเดือด ผมก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น แหมม...ก็ใครจะไปคิดว่า แม่คุณเขาจะโวยวายขนาดนั้น...

"มานี่มา โกรธอะไร หื้ม" ผมเข้าไปสวมกอดริต้าจากด้านข้าง เอาคางเกยไหล่เธอพร้อมกับถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

"ไม่ได้โกรธ" เธอเบี่ยงหน้าไปทางอื่น ขณะที่ผมก็กระชับกอดแน่นขึ้น

"ถ้าโกรธก็บอกดีๆ ถ้าเงียบแบบนี้พี่ไม่รู้เรื่องนะ" ผมจับปลายคางของเธอขึ้นพร้อมกับประกบปากจูบเธออย่างดูดดื่ม ค่อยๆสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเธอ ขณะที่ริต้าเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมกับเอามือทุบที่หน้าอกผมเบาๆเหมือนเป็นสัญญาณว่า เธออยากให้หยุด แต่ผม...ไม่อยากหยุด...

"ฮึกก..เห้อ... พี่จะฆ่าหนูหรอ" ทันทีที่ผมผละจูบออกจากปากของริต้า เธอก็พูดบ่นพร้อมกับแสดงอาการเหนื่อยหอบเพราะเราจูบกันนานมากก จนเธอน่าจะเกือบหายใจไม่ออก

"ไม่ได้ฆ่า แต่อยากกิน..กินทั้งตัวเลย" ผมพูดพร้อมกับค่อยๆโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูของริต้าตอนประโยคสุดท้าย ทำเอาริต้าสะดุ้งเหมือนตกใจเบาๆ ยิ่งทำให้เธอน่ารักเข้าไปใหญ่และทำให้ผมมีอารมณ์มากขึ้นไปอีก