แพ้รักเด็ก

เด็กมันงี่เง่า

ยิ่งณิชาเล่า ริต้าเริ่มอาการหวาดกลัวมากขึ้น เหมือนภาพในวันนั้นมันกลับมาอีกครั้ง ผมก็ยิ่งกระชับกอดเธอไว้ จนผมรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เลยส่งซิกให้ญาดาทำตามแผนต่อไปเลย

"แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วละมั้ง" จู่ๆ ญาดาก็พูดขึ้นด้วยท่าทางที่นิ่งเฉย

"อะไร" ณิชาสวนกลับอย่างไม่เกรงกลัว

"เข้ามาเลย!" หลังจากสิ้นเสียงของญาดา ก็มีผู้ชายชุดดำกลุ่มใหญ่วิ่งกรูเข้ามา ล้อมตัวณิชาไว้

"อย่าเข้ามา ไม่งั้นฉันจะยิงจริงๆด้วย" ณิชาพูดพร้อมกับเอาปืนเล็งไปที่ญาดา แต่ด้วยความชำนาญของพวกการ์ดที่เข้ามา พวกมันอาศัยช่วงที่ณิชาดูไม่มีสติตบปืนขึ้นให้หลุดออกจากมือของณิชาแล้วคว้าแขนของณิชามาไว้ข้างหลัง แล้วจับเธอมัดมือไว้อย่างแน่นหนา

"คุณหนูครับแล้วให้พาเธอกลับไปเลยหรอครับ"

"อืม ให้คุณพ่อทำตามที่ฉันขอไปด้วย" ญาดาพูดพร้อมกับสบัดมือให้พาออกไปได้

"ครับ"

"ไปไหน! ฉันไม่ไป!!! อรั้ยยย!!" เสียงณิชาที่พูดตะโกนจนคนในชุดสูทสีดำ จัดการนำเธอออกไป

"แกจะพาเธอไปที่นั้นจริงหรอ" ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"ก็จะให้ทำยังไง ก็มันไม่มีทางเลือก" ญาดาหญิงสาวหน้าหวาน แต่ตอนนี้หน้าเธอดูยิ่งเฉยจนดูน่ากลัว

สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี ณิชาก็ได้รับโทษตามที่ญาดามันวางไว้ ปัญหาอะไรแบบนี้ก็จบไปสักที แต่ปัญหาอีกอย่างมีอยู่ตอนนี้คือ ผมกับญาดากำลังสงสัยว่า ริต้ากับธนา เขายังรักกันอยู่หรือป่าว เพราะรักเก่าที่ไม่ได้ตั้งใจจะจากกันไปได้วนกลับมาเจอกัน ผมว่า มันก็น่าหวั่นไหวอยู่หรอกนะแล้วผมจะมาคิดมากทำไม ก็ถ้าไอ้เด็กธนานั้นไม่ได้รักญาดาแล้วไปหาริต้า ผมก็จะได้ฉวยโอกาสนี้ดูแลญาดาอะสิ แต่ทำไมในใจลึกๆ ผมกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกันนะ

-----------------------------------

หลายวันผ่านไป (ณ คอนโดของผม)

"พี่ติน ธนาเขารักอยู่กับพี่ญาดาหรอ" ริต้าเอ่ยถามขึ้นแต่หน้ายังคงก้มมในเล่นโทรศัพท์

"คงแบบนั้นนะ แต่ไอ้นั้นดูท่าจะดูแลญาดาไม่ได้" ผมที่นั่งก้มหน้าดูเอกสารแล้วก็ตอบคำถามริต้าด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

"ทำไมอ่ะ เรายังรักไอ้นั้นอยู่หรอ" ผมเงยหน้าถามริต้าด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆ

"ป่าวหรอกค่ะ ริต้าไม่ได้รักธนาแล้วนะ มีเพียงแต่ความห่วงใยแล้วก็หวังดี"

"แล้วรักใครล่ะ" ริต้าเมื่อได้ยินคำถามนี้ก็เงยหน้าสบตากับติน ทั้งคู่สบตากันอย่างนิ่งๆ หัวใจของริต้ากลับสั่นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอก็อยู่กับตินมานาน เธอใกล้ชิดกับเขามากกว่าคนอื่น หลังๆมาก็อาจจะใกล้ชิดมากกว่าญาดาด้วยซ้ำ

"อะ...เอ่ออ ไม่รู้ค่ะ5555 เขายังไม่มาเกิดหรือป่าว5555555"

"ดีแล้ววว" ผมพูดพร้อมกับลูบผมของเธอ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย อย่าบอกนะว่าผมกำลังจะหลงรักเด็กในปกครองของตัวเองบ้าจริงๆเลย ไม่ได้ๆๆๆ ผมจะให้มันเกิดไม่ได้

"นะ...นี่...พี่รู้มั้ย ม๊าเล่าเรื่องพี่ให้หนูฟังด้วยนะว่า พี่อ่ะเจ้าชู้มากกกก ควงสาวทีนี้ไม่ซ้ำกันจนม๊าเผลอเรียกผิด แล้วก็กลายเป็นเรื่องใหญ่เลย55555"

็ "โอ๊ยยย ม๊าเล่าอะไรเนี้ยย มันเป็นอดีตน่าา สมัยยังหนุ่มๆ ก็มันหล่อนี่"

"แล้วที่พี่เลิกเจ้าชู้เพราะพี่ญาดาหรอ" จู่ๆ ริต้าก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ทำเอาผมชะงักไปเลย ตอนนั้นผมยอมรับจริงๆว่า ที่เลิกก็เพราะญาดาจริงๆ

"อืม ตอนนั้นคิดว่า จะครองใจมันได้ แต่ก็โดนเด็กแย่งไปล่ะ" ผมพูดพร้อมกับเบ้ปากเบาๆ

"แล้วพี่ไม่ชอบเด็กบ้างหรอ" ผมมองหน้าเด็กตาแป๋วที่เอ่ยถามผมขึ้น

"อะ...เอ่อ ไม่! เด็กงี่เง่า พะ..พี่ไม่ชอบหรอก" ผมที่พยายามพูดปัดๆ

"....."

"พะ...พี่ ไปเตรียมตัวบินก่อนนะ" ผมเริ่มทำตัวไม่ถูกกเลยตัดสินใจที่ลุกออกมาดีกว่า ทั้งที่กว่าจะถึงเวลาบินอีกตั้งหลายชั่วโมง

"นั้นสินะ พี่คงรักแต่พี่ญาดา แต่ริต้ารักพี่นะ ทำไมพี่ไม่รักริต้าบ้างล่ะ เห้อออ" ฉันพูดขึ้นกับตัวเองหลังจากที่พี่ตินเดินออกไปแล้ว เขาคงไม่ได้รู้สึกอะไร แค่สงสารเราเท่านั้นล่ะ

--------------------------------------------

หลายวันต่อมา

วันนี้พี่ตินบอกว่า พี่ญาดากับธนาจะมาที่คอนโด เห็นว่ามีเรื่องจะคุยกัน ฉันไม่ติดใจอะไรกับธนาหรอกนะ ถึงแม้เราไม่ได้คุยกันเรื่องวันนั้นแต่ฉันคิดว่า ธนาคงเข้าใจแล้วทำไมวันนั้นฉันต้องไปและตอนนี้ธนาก็ดูมีความสุขมากด้วย พี่ญาดาเป็นคนน่ารัก ใครอยู่ด้วยหรืออยู่ใกล้ก็ต้องหลงรักเธอทุกคนอยู่แล้วแหละ โดยเฉพาะพี่ติน...

"ไอ้ติน!!!!" ฉันที่ตะโกนเรียกไอ้เจ้าตินเพื่อนรักเมื่อกดรหัสเข้าห้องมา

"มีอะไร"

"คิดถึง" ฉันเดินเข้าไปสวมกอดตินอย่างคุ้นชิน เชิงแกล้งๆมากกว่า

"โอ๊ยยย ทำอะไรอายแฟนแกบ้างได้มั้ย อายริต้าบ้างก็ได้" ตินพยายามแกะมือฉันออกพร้อมกับหันไปมองที่ธนากับริต้าสลับไปมา

"โถ่วว ไรวะแค่นี้ก็หวงตัว เก็บไว้ให้ริต้ากอดเถอะ ฉันมันไม่ใช่คนโปรดแล้ว ชิ" ฉันเบ้ปากผลักกอดออก

"ไปคุยอะไรกันหน่อยสิ" ฉันพูดพร้อมกับดึงแขนตินออกไปนอกระเบียง ปล่อยให้ริต้ากับธนาอยู่กันสองคน

"มีอะไร"

"ป่าว แค่อยากทิ้งไอ้สองคนนั้นไว้สองคน"

"แกสงสัยอะไร สงสัยว่าสองคนนั้นยังรักกันอยู่หรือสงสัยในตัวธนาคนเดียว" ตินพูดอย่างรู้ทัน

"แกก็รู้ว่า อดีตฉันมันเป็นยังไง ฉันเข้าใจว่า ผู้ชายไม่ได้เหมือนกันทั้งโลก แต่ถ้ามันเกิดขึ้นมา ฉันจะทำยังไง"

"ฉันก็ดูแลไง"

"......" จู่ๆ ตินก็พูดประโยคที่คุ้นเคย แต่บรรยากาศมันไม่เหมือนเดิม เหมือนตินมีอะไรมากกว่าทุกครั้ง

"แกจะกลัวอะไร ถ้ามันดูแลแกไม่ได้ ฉันก็ดูแลแกได้ ผู้หญิงคนเดียวฉันดูแลได้" ตินพูดเสร็จก็ลุกเปิดประตูเข้าไปในห้อง

"นี่นาย ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อย" ตินเดินเข้าไปสกิดไหล่ของธนาแล้วหายเข้าไปในห้องนอน

"นายรักเพื่อนฉันจริงหรือป่าว" ตินพูดขึ้นหลังจากประตูห้องนอนปิดลง

"...."

"ฉันถาม ไม่ได้ยินหรือไง"

"รักจริงๆสิ"

"นายจะดูแลเธอตลอดไปหรือป่าว นายจะทิ้งเธอหรือป่าว นายจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวหรือป่าว นายมั่นใจหรือป่าว ธนา" ตินถามด้วยสีหน้านิ่งๆ ด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ฉันดูแลญาดาได้ จะดูแลให้ดีเหมือนที่คุณดูแลมา"

"งั้นหรอ นั้นนายก็จำเอาไว้ว่า ถ้าวันไหนนายดูแลผู้หญิงคนนั้นไม่ดี ฉันจะมาทวงของของฉันคืน นายโชคดีแค่ไหนที่ญาดารักนาย ฉันอยู่กับญาดามาตั้งนาน ญาดาไม่เคยให้ฉันมากกว่าคำว่า เพื่อน ฉันพูดแค่นี้นายก็น่าจะเข้าใจว่า ฉันไม่ได้คิดกับญาดาแค่เพื่อนแต่ฉันเคารพการตัดสินใจของญาดาที่เลือกนาย แต่ถ้าดูแลไม่ดีฉันเป็นคนมาเอาเธอคืน"

"ไม่มีวันนั้นหรอก"