เลิกคือเลิก พอคือพอ

1683 Words

คำขอเป็นเพื่อน 1121+ 'ฉลาม' ชื่อที่สะดุดตา แต่ทว่า โปรไฟล์เป็นรูปที่ฉันเป็นคนถ่าย มันทำให้ฉันรู้ในทันที ว่าคนที่พยายามส่งคำขอเข้ามาคือใคร ฉันมองข้ามและเลื่อนผ่าน พยายามที่จะไม่ใส่ใจอะไรทั้งนั้น บล็อกกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง คนอย่างฉายก็คงจะสร้างเฟซบุ๊กขึ้นมาใหม่ คนอย่างเขาไม่เคยยอมอะไรง่ายๆหรอก ข้อนั้นฉันรู้ดี แต่ตอนมีเขามองข้าม มันคงไม่แปลก หากเขาพยายามในตอนที่มันสาย แล้วมันไม่มีประโยชน์อะไร "ปาย ไปกินข้าวกัน" เมที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวบอกกับฉัน ส่วนฉันเลือกที่จะพยักหน้ากลับไป "ฉันว่าจะไปดู หอ.ใหม่แถวๆ หลังมอ. กินข้าวเสร็จช่วยพาไปดูหน่อยสิเม" "จริงๆ เธออยู่กับฉันก็ไม่นะ ฉันก็อยู่คนเดียวอยู่แล้ว" "แค่นี้ก็เกรงใจมากแล้ว ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ว่าช่วงนี้เราจำเป็นหาเวลาอ่านหนังสือ เธอเองก็อยากอยู่เงียบๆ ส่วนตัว จะได้มีสมาธิมากกว่า ฉันเข้าใจจริงๆ นะเม" "อื้อ โอเค งั้นก็แล้วแต่นะ จะไปดู

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD