"เปิดประตูหน่อยปาย อย่าทำแบบนี้..."
"...ได้ยินไหมปาย เปิดประตูออกมาคุยกันก่อน"
ปัง ปัง ปังง~
"ปาย..."
น้ำตาของฉันไหล แข่งกับเสียงเรียกและเสียงเคาะประตูจากคนที่อยู่ข้างนอก
ทั้งที่เราไม่เคยทะเลาะกันด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาตะวันฉายทำตัวได้แนบเนียนมาก เขาไม่เคยหลุดพิรุธใดๆ ไม่เคยทำตัวน่าสงสัยให้ฉันจับได้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่า ภายใต้ภาพลักษณ์ของผู้ชายที่ดูรักเมีย เทคแคร์เมีย ขี้เล่น สนุกสนาน ขยันสร้างเสียงหัวเราะให้คนรอบข้าง ดูไม่มีพิษมีภัยแบบตะวันฉาย จะร้ายกาจได้ถึงขนาดนี้
ฉันมาจับได้ในตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ทั้งที่เราอยู่ด้วยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน นอนด้วยกันทุกวัน ตะวันฉายยังทำกับฉันแบบนี้ได้ แล้วตอนที่ฉันไม่อยู่ล่ะ ฉันอุ้มท้องลูกของเขาและให้นมลูกของเขาในระยะเวลาราวปีกว่า เวลานั้นที่เขาไม่มีฉันอยู่ข้างกาย เขาทำตัวแบบไหน?
วันที่เมียคลอด ฉายไม่ยอมกลับไปหา?
ติดเรียน เรียนหนักมาก?
ทั้งที่
