เมื่อรู้แน่แท้แล้วว่ากรกฎคงไม่กลับบ้านเหมือนทุกวันที่ผ่านมา กาญต์พิชชาจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอี้หนานุ่มที่นั่งเฝ้ารอกรกฎเป็นเวลานาน เพื่อเข้าไปพักผ่อนตามที่โค้ชซองซูแนะนำ
แต่...พอลุกขึ้นยืนกำลังจะเดินเข้าไปในบ้าน หญิงสาวก็เห็นแสงไฟจากรถยนต์หรูหราส่องวาบเข้ามากระทบดวงตา พอเห็นว่าแสงไฟดังกล่าวเป็นแสงไฟจากรถของกรกฎ หัวใจดวงน้อยก็เต้นตึกตักราวกับจะทะลุออกมาข้างนอก ยิ่งได้เห็นเรือนกายล่ำสันของเจ้าหัวใจที่ตนเองกระหวัดคิดถึงก้าวลงมาจากรถ ก็ยิ่งใจเต้นรัวเร็วไม่ต่างจากกลองถูกรัวตีด้วยนักตีกลองมือหนึ่ง
“คุณกรกฎกลับบ้านแล้ว”
กาญต์พิชชาไม่เคยรู้สึกดีใจเท่ากับครั้งนี้มาก่อน หญิงสาวคลี่ยิ้มกว้างรีบก้าวเดินลงจากบ้านพักของตนเองตรงไปยังคฤหาสน์ของกรกฎ ทว่าหญิงสาวไม่ได้ไปปรากฏตัวให้กรกฎและรณกร ซึ่งทำหน้าที่เป็นสารถีให้กับเจ้านายหนุ่มได้เห็นตัวเธอ เพราะเธอแอบเข้าไปหลบอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่ที่ได้รับการตัด
