“ซาเนียร์”
“...อื้ม”
“หมดธุระของเธอแล้ว กลับไปซะฉันจะพักผ่อน”
“...” ฉันนอนฟังเสียงพูดของเขาแล้วก็นอนฟังเสียงฝีเท้าที่เดินเข้าไปในห้องโดยที่ไม่ได้พูดอะไร
...ขุมนรกของฉันกลับมาแล้ว
-สองเดือนต่อมา-
“แม่เป็นไงบ้างคะ”
“ดีขึ้นแล้วลูก”
“ค่ะ” ฉันได้ยินแบบนี้ก็แฮปปี้นะ แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกับแม่มากเพราะอะไรคงไม่ต้องให้พูดหรอก ความสนิทสนมของเราสองคนแม่ลูกมันจางหายไปนานแล้ว
“แม่ฝากขอบใจลูคัสด้วยนะจ้ะที่ให้เงินรักษาแม่”
“แม่ หนูไม่ได้เอาเงินมาจากเขา” คำพูดแม่ทำให้ฉันต้องรีบปฏิเสธทันที ฉันให้แม่รู้ว่าได้เงินจากลูคัสไม่ได้หรอก ให้รู้ไม่ได้เด็ดขาด
“ฮ่า ๆๆ ไม่ต้องปิดแม่หรอกลูกรัก เงินเยอะขนาดนั้นหนูจะไปหาจากที่ไหนทัน เขาให้ก็คือให้นั่นแหละไม่เห็นต้องอายแม่เลย ลูกเขยให้เงินเมียมารักษาแม่ยายน่ารักจะตาย”
“แม่คะ! อย่าเรียกแบบนี้อีกแม่ก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร” ให้ตายเถอะฉันไม่อยากขึ้นเสียงใส่แม่เลยแต่นี
