วันต่อมา
แกร๊ก!
ขณะที่ฉันกำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่บนโต๊ะ ประตูห้องพักฟื้นพิเศษก็ถูกเปิดเข้ามา ทำให้ฉันละสายตาจากอาหารตรงหน้าหันไปมองยังประตูก็เจอฟีนิกซ์เดินเข้ามาโดยมีปืนเดินตามหลัง
"กินเสร็จก็ไปเปลี่ยนชุด" ฟีนิกซ์เอ่ยพูดขึ้นก่อนที่ปืนจะเดินถือชุดไปวางไว้บนเตียง ทำให้ฉันพยักหน้าเบาๆ วางช้อนลงแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม
"ฟีนิกซ์" ขณะที่ฉันหยิบชุดจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันก็คิดอะไรบางอย่างออกจึงหมุนตัวกลับไปเรียกฟีนิกซ์
"..." ฟีนิกซ์จ้องหน้าฉันโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาทั้งสิ้น
"ฉันขอไปเยี่ยมพี่ตินได้ไหม เขาอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ?" ฉันตั้งใจไว้ว่าถ้าร่างกายของฉันโอเค ฉันจะไปเยี่ยมพี่จัสตินทันที และตอนนี้ฉันก็พร้อมแล้ว
"..." ฟีนิกซ์จ้องหน้าฉันนิ่งก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง สองมือของเขาล้วงลงไปที่กระเป๋ากางเกงโดยมีสายตาแหลมคมจ้องมาที่ใบหน้าของฉัน "มันออกโรงพยาบาลแล้ว"
"ฮะ!..แสดงว่าพี่ติ
