3

1684 Words

เธอแหวใส่ ดึงมือหนี แต่เขายิ่งกำแน่นขึ้น “ไปทำอะไรมา!” ปราชญ์กระชากเสียงถาม “อาปราชญ์รู้แล้วยังถามอีกนะคะ คนแก่นี่แปลกนะ ชอบพูดจาซ้ำซาก” เธอพูดยียวนกวนประสาท รู้ว่าพูดแบบนี้เขาจะโกรธ ก็ดี... ปล่อยให้เขาโกรธไปเลย เธออธิบายตั้งหลายครั้งแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ นับดาวถึง ที่ตายเอง เขาก็ยังจะโกรธเธอเป็นฟืนเป็นไฟ “น้ำเพชร!” เสียงดุดันตวาดคับห้อง น้ำเพชรเอามือปิดหูแทบไม่ทัน “เรียกเบาๆ เพชรก็ได้ยินค่ะ เพชรไม่ได้หูหนวกนะคะ ตวาดแบบนี้ แสบแก้วหูรู้ไหม” เธอยังยียวนกวนประสาท เขาอยากทำให้เธอเป็นทุกข์ เป็นกังวลใจเองนี่นา “เถียงคำไม่ตกฟาก” “เถียง?” เธอทวนคำ ทำหน้างง “ใครอนุญาตให้ออกไปเที่ยว หรือคิดถึงกิ๊กเก่า จัดไปกี่คนล่ะ” “หลายคนเลยค่ะ” เธอสะบัดเสียงใส่ มองเขาอย่างเอาเรื่อง เขาอยาก ยัดเยียดข้อหาอะไรให้ เธอก็ประชดกลับเสียเลย ถึงยังไงเธอก็ไม่ดีอยู่แล้วในสายตาของเขานี่นา “เดี๋ยวนี้กล้ามองอาแบบนี้เหรอ” “ทำไมคะ อาปราชญ์ยังมองเพชรแบบนี้ได้เลย” เธอลงจากเตียงมาเผชิญหน้ากับเขา ร่างเล็กแต่แสนอวบอิ่มอยู่ในชุดนอนวาบหวิวบางเบา ทำเอาปราชญ์ต้องเมินหน้าหนี “ห้ามออกไปไหนโดยที่อาไม่อนุญาตอีก” “มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง อายังออกไปคลอเคลียกับสาวๆ พวกนั้นได้เลย” “ที่ทำแบบนี้อยากประชดใช่ไหม” เขาเอ่ยถาม “สำคัญตัวเองไปหรือเปล่าคะ ใครจะอยากทำแบบนั้นเพื่อประชดคนแก่ หนุ่มๆ น่ากินกว่าคุณอาตั้งเยอะ” เธอพูดยั่ว เขาสำคัญตัวเองน่ะถูกแล้ว แต่เธอไม่อยากยอมรับ มีอะไรไหม? “หาว่าอาแก่เหรอ” ปราชญ์เข้ากระชากแขนขาวผ่องของเธอ น้ำเพชรพยายามสะบัดหนี เขายิ่งหงุดหงิด “แตะไม่ได้เพราะมีผู้ชายอื่นเด็ดกว่าหรือไง” เขากัดกรามกรอด ไม่ชอบให้เธอสนใจผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้น “ใช่! แล้วจะทำไม” “ทำไมน่ะเหรอ” เขาผลักเธอลงบนเตียงกว้าง น้ำเพชรพลิกกายหนี ในขณะที่คุณอาหนุ่มตะครุบร่างลงมาหา “ปล่อยนะคะ เกลียดกันนักใช่ไหม เกลียดกันก็ปล่อยสิ” เขาไม่ตอบ แต่ดึงเนกไทมัดข้อมือของเธอเอาไว้กับหัวเตียง “ปล่อยนะคะ อาปราชญ์รักยายนับดาวมากก็ไปสมสู่กับผีเลย” เธอตะโกนใส่หน้าเขา พูดด้วยความโมโห “เด็กร้ายกาจ” “ยายนั่นก็ร้ายกาจ ต่อหน้าอาปราชญ์ทำเป็นคนดี แต่ลับหลังยายนั่นร้ายกาจกับเพชร เสแสร้งทั้งนั้น” เธอพูดอย่างอัดอั้นตันใจ ก็เธอไม่ได้ผิด ทำไมต้องมายัดเยียดความผิดทุกอย่างให้เธอด้วย “หยุดว่าคนอื่นสักที เขาตายไปแล้ว” “จะว่าๆๆ อือ...” เขากระแทกจูบริมฝีปากอิ่มสวย เธอดิ้นหนีแต่ไม่หลุด เขาจับคางสวยเอาไว้ บดจูบหนักหน่วง สอดแทรกลิ้นเข้าไปสัมผัสกับความอุ่นร้อนภายใน “มาดูกันว่าลีลากิ๊กเก่ากับอา ใครจะเด็ดกว่ากัน” “ต่อให้อาเป็นผู้ชายคนเดียวในโลก เพชรก็ไม่คิดว่าอาเด็ดกว่าแน่นอน” เขาพูดจาดูถูกหาว่าเธอไปนอนกับคนอื่น เธอไม่เคยทำแบบนั้นเลย สักครั้งเดียว “เด็กปากร้าย” “ปากร้ายก็อย่ามายุ่ง ว่าเพชรปาวๆ อาก็อยากจะกระแทกเพชรให้ จมเตียงเหมือนกัน แบบนี้เรียกอะไรคะ เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกิน น้ำแกงรึเปล่า” ปราชญ์กระชากชุดนอนบางเบาของเธอออก ทรวงอกอวบใหญ่ล้นทะลัก เนินโหนกอวบอูมรับกับสะโพกผาย เขาปลดกระดุมเสื้อของตัวเอง มองเธอไม่วางตา ปากว่าเธอก็จริง แต่เขาไม่เคยต้านทานอารมณ์พิศวาสที่มีต่อเธอได้เลย “ไหนดูซิ บอกว่ากิ๊กเก่าดีกว่า แล้วกับอาไม่มีอารมณ์เลยรึไง” “อาปราชญ์ อ๊า...” น้ำเพชรครางเสียงหลงเมื่อเขาแยกขาของเธอออก จนกว้าง ก่อนจะซุกหน้าเข้าไปปาดเลียหนักหน่วง ลิ้นสากๆ ของเขากระตุ้นน้ำหวานจากโพรงสวาทได้เป็นอย่างดี เธอเกลียดการพ่ายแพ้ที่สุด ร่างน้อยแต่แสนอวบอัดดิ้นหนี เขายึดสะโพกเอาไว้ ก่อนจะสอดนิ้วกลางยาวเหยียดไปภายในความชุ่มฉ่ำ “อ๊ะ อ๊า... คนบ้า” “เสียวไหมล่ะ อย่าหวังเลยว่าวันนี้จะได้ลุกจากเตียง” เขาชอบ ปราบพยศเธอ ยิ่งเธอต่อต้าน เขายิ่งอยากเอาชนะ ปราชญ์ขยับนิ้วเข้าออก ในซอกทางรักฉ่ำเยิ้มไม่หยุดหย่อน ก่อนจะเพิ่มเป็นสองนิ้ว น้ำเพชรร้องครางเสียงหลงกับความแข็งกระด้างที่สอดแทรกเข้ามาถึงสองนิ้ว เธอหยัดสะโพกโยกรับอย่างเสียวซ่าน เขาดึงนิ้วออกห่าง มองอย่างเป็นต่อ เธอร้องประท้วง ในขณะที่เขาดึงนิ้วมาดูด มองคนที่ดิ้นไปมาอย่างชอบใจ “จะเอาเหรอ” เขาเอ่ยถาม เธอสะบัดหน้าหนี ตัวสั่นระริก เม้มปาก เข้าหากัน เกลียดที่ตัวเองพ่ายแพ้ต่อเขาทุกครั้งที่เขาแนบชิด “เล่นตัวซะด้วย” เขาดึงเสื้อและกางเกงออกจากตัว ร่างกายแข็งแรงเปลือยเปล่า น้ำเพชรหน้าร้อน ไม่ใช่ไม่เคยเห็น เธอเห็นเขาเปลือยเปล่า ออกบ่อย แต่แก่นกายใหญ่โตของเขาทำให้เธอฉ่ำเยิ้ม ต้องลอบกลืนน้ำลาย ลงคอ ถึงจะเถียงกันอย่างกับคนเกลียดกัน แต่น้ำเพชรยอมรับว่าไม่เคยเกลียดเขาจริงๆ จังๆ แค่เขาซุกร่างเข้ามาในกายสาว เธอก็เสียวจับจิตจับใจ “อยากหายทรมานไหมล่ะ” เธอเบือนหน้าหนี เม้มปากแน่น ท่าทาง ดื้อรั้น ปราชญ์แยกขาของเธอออกจากกัน ใช้ส่วนปลายของความแข็งแกร่งเสียดสีกับความเป็นสาว เธอหยัดสะโพกหาเขา ให้ปุ่มกระสันเสียดสีกันและกัน แต่เขาถอยหนีอย่างมีชั้นเชิง ยั่วเธอให้ทรมานแทบแดดิ้น “จะเอาอะไร” “อาปราชญ์อย่าแกล้ง” “พูดดีๆ กับอาก่อน” “อาปราชญ์ขา กดเข้ามาสิคะ เพชรต้องการ” “ของอาเด็ดกว่าของคนอื่นหรือเปล่า” “ไม่รู้สิคะ ไม่เคยลองของคนอื่น” “ตอบได้น่ารักมาก” เขายื่นแก่นกายให้เธอไล้เลีย ปากอิ่มสวยจัดการรวบดูดอย่างหิวกระหาย ความชุ่มฉ่ำจากปากของเธอลามเลียไปทั่วความเป็นชายใหญ่โต แข็งขืน เขาลากสัดส่วนนั้นไปตามเรือนร่างเปลือยเปล่า “อยากได้ไหม” “อยากได้ค่ะ” เธอบอกปากคอสั่น ในขณะที่เขาค่อยๆ ลากความ เป็นชายลงไปยังเนินสาว “อ๊า...” น้ำเพชรครางเสียงยาวเมื่อเขากดกายเข้าในซอกฉ่ำหวาน ก่อนจะกระแทกมุดเข้าไปจนสุดเส้นทางรัก เธอสะดุ้งรับแรงรักจากเขาด้วยความเสียวซ่านสุดจิตสุดใจ “ถึงใจไหม” “อาปราชญ์ขี้โม้” “หือ... เด็กแก่แดด” “ใครทำให้เพชรแก่แดดล่ะคะ” เธอหยัดกายรับเขา ตอดรัดท่อนชาย ทุกทิศทาง “เราอยากให้เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” เขาเริ่มขยับ เธอนิ่วหน้าครางด้วยความเสียดเสียว “อาปราชญ์ต่างหากอยากให้เป็นแบบนี้” “ปากดี” เธอดิ้นพล่าน อยากเอาชนะเขาแต่มือโดนมัดเอาไว้ เขาไม่เคยยอมให้เธอชนะ น้ำเพชรเคยคิดว่าขอสักครั้ง ที่เขาจะยอมเธอบ้าง เธอจะรู้สึกภาคภูมิใจมากๆ “อื้อ...” เธอครางไม่เป็นส่ำเมื่อเขากระแทกจนร่างน้อยแสน อวบอิ่มจมหายไปกับเตียงนอนกว้าง เรือนกายยาวเหยียดแข็งแกร่งไม่เคยทำให้เธอผิดหวัง มันก่อเกิดความเสียวซ่านจับขั้วหัวใจ พร้อมๆ กับเนื้อกายที่เสียดสีกันและกันให้ความรู้สึกกระสันซ่านอย่างที่สุด “ถ้าเพชรหนีเที่ยวอีก จะโดนอาทำโทษแบบนี้เหรอคะ” เธอเอ่ยถาม เสียงสั่นพร่า ลูบไล้ใบหน้าของเขาอย่างยั่วเย้า เขาซอยกายช้าลง หรี่ตามอง คนใต้ร่าง “นี่เป็นแผนการเหรอ” “ใช้ได้ผลเสียด้วยสิคะ สงสัยผู้หญิงพวกนั้นไม่มีน้ำยา ทำอาปราชญ์หมดแรงไม่ได้” “แล้วเราล่ะ เคยทำอาหมดแรงเหรอ” “เคยค่ะ ทำอาปราชญ์แทบลุกไม่ขึ้นมาแล้ว” เธอพูดอย่างท้าทาย ดวงตาแพรวพราวสดใสเปล่งปลั่ง “ใครกันแน่ที่ลุกไม่ขึ้น” “บางทีอาปราชญ์ก็ขี้โม้” “อย่างนั้นเหรอ” เขายกขาของเธอขึ้นพาดบ่า น้ำเพชรครางลั่นเมื่อเขา รัวสะโพกลงมาหาการท้าทายเขาไม่ใช่เรื่องดี มีแต่เรื่อง... เสียวล้วนๆ เธอก็รู้ แต่การมีเซ็กซ์มันต้องสุดๆ กันไปเลย จะอารมณ์ค้างๆ คาๆ ได้อย่างไรกัน เธอไม่ได้คิดว่าเสียเปรียบกับการเรียกร้องให้ตัวเองค้นพบจุดหมายปลายทางที่สุขซ่านและสุดเสียว น้ำเพชรหอบหายใจตัวสั่นระริกเมื่อเขากระแทกกายเข้ามาหาเป็นลำนำสุดท้าย ก่อนจะปลดปล่อยในกายเธอจนหมดสิ้น ปราชญ์พลิกกายลงจากร่างของน้ำเพชร เขาหอบเล็กน้อยก่อนเดินไปหยิบน้ำมาดื่ม มองคนบนเตียงที่สิ้นฤทธิ์ไม่วางตา เธอกำลังมองเขาตาปรือปรอย “อาปราชญ์ปล่อยเพชรก่อน” เธอร้องขอ เขาส่ายหน้าไปมา ดื่มน้ำจนหมดขวด เธอกลืนน้ำลายด้วยความกระหาย ลำคอแห้งผากเกิดจากการคราง ที่ต่อเนื่อง กายเปลือยเปล่าที่บิดส่ายไปมาทำให้ปราชญ์มองไม่วาง “เพชรหิวน้ำ เมื่อยด้วย” “เมื่อกี้ไม่เห็นบอกว่าเมื่อยตอนโดน...” เขาหัวเราะอย่างชอบใจที่เธอ แพ้ราบคาบ พูดไม่จบประโยคให้เธอคิดเอาเอง “หิวน้ำ” น้ำเพชรทำเสียงอ่อน เธอเคยแข็งข้อกับเขามาแล้ว ปรากฏว่านอกจากจะไม่ชนะแล้ว เธอยังเหมือนคนโง่ด้วย ปราชญ์เป็นคนไม่เคยยอมใคร เขามีลูกน้องเยอะ ค่อนข้างจะเด็ดขาด อาจจะยกเว้นเรื่องของเธอที่เขาพูดอีกอย่างทำอีกอย่างในบางครั้ง แต่เขาก็ ไม่เคยอ่อนให้เธอตามที่เรียกร้อง เขาชอบให้เธอยอมเขา ทำตามความต้องการของเขา นั่นแหละเขาถึงจะพึงพอใจ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more