Chapter 13 ยัยเด็กบ๊องจอมป่วนเอ้ย กลับไปก็ไม่บอกสักคำ

1582 Words

เช้ามืดวันต่อมา...หญิงสาวรีบเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เช็คเอาท์และรีบสาวเท้าออกจากรีสอร์ทโดยเร็วด้วยเที่ยวบินที่เช้าที่สุด ก่อนที่ตาของเธอจะเดินเกมรุกจับตั๋วเครื่องบินลงมาตามหาเธอกระบี่ ถึงตอนนั้นความซวยคงมาเยือนเธอเข้าจริงๆ เสียงนกการ้องเรียกปลุกคนหลับให้ขยับตื่น แสงแดดตอนเช้าส่องลอดช่องใบไม้ทักทายคนในห้อง ในขณะที่เสียงคลื่นกระทบโขดหินก็ดังแว่วมาเป็นระยะ ร่างหนากำยำนอนแผ่หราบนฟูกอ่อนนุ่ม ผ้าห่มผืนอุ่นเลื่อนหลุดมาอยู่ที่เอวสอบ ชายหนุ่มยกมือขึ้นเหนือศีรษะพรางบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง ก่อนจะก้าวลงจากเตียงและหยิบผ้าขนหนูหน้าห้องน้ำเดินเข้าไปด้านใน ใช้เวลาเพียงไม่นานเขาก็ออกมาในชุดลำลองเรียบร้อย ปกตินายหัวหนุ่มเป็นคนนอนตื่นเช้า และออกไปวิ่งออกกำลังกายที่ชายหาดเป็นประจำ หากแต่เช้านี้ความตื่นตัวของเขากลับไปอยู่ที่รีสอร์ท มากกว่าจะไปวิ่งออกกำลังกายตามปกติ “สวัสดีค่ะนายหัว วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ”

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD