หญิงสาวเอียงหน้าหลบอาย ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นอีกครั้งแบบไม่สามารถนับจำนวนได้ในหนึ่งวัน ไม่เพียงเพราะคำหยอกเย้า ตอนนี้แม้แต่จะสบตากับเขา เธอยังไม่กล้า
“เปล่าสักหน่อย” ต้องรักอ้อมแอ้มตอบ
“บางทีการอ้อนแบบวิธีเมื่อกี้ อาจจะทำให้ฉันใจอ่อนได้นะ”
“ไม่” หญิงสาวตอบทันที
“พรุ่งนี้เตรียมตัวด้วยนะ ฉันสั่งคนงานเอาไว้แล้ว” ชายหนุ่มบอกย้ำอีกครั้ง
“แล้วคุณล่ะคะ”
“หลังภูเขาของเกาะฝั่งทางโน้นมีคนลักลอบขึ้นมาตัดรังนกไปขาย ฉันต้องเข้าไปดู”
“ทำไมต้องไปเอง”
“แล้วทำไมต้องให้ลูกน้องไปเสี่ยงก่อน ในเมื่อเราเป็นนายของพวกเขา”
หญิงสาวพลิกตัวหันตะแคงไปหาชายหนุ่ม ยกศีรษะขึ้นพร้อมกับดึงหมอนอิงที่วางกั้นอยู่มารองใต้ต้นคอ “คุณเอาแขนออกเถอะค่ะ ฉันกลัวคุณเจ็บ”
ชายหนุ่มดึงหมอนจากเมืองของหญิงสาวไปหนุนเสียเอง “ฉันเจ็บแขนข้างนี้มากกว่า เพราะศีรษะของฉันใหญ่กว่าศีรษะของเธอ” เขาบอกหน้าตาย ใช้มือข้างที่เพิ่งดึงออกจากต
