หญิงสาวมองอย่างลังเล พื้นที่ตรงนั้นแม้จะกว้าง หากคนสองคนลงไปนอนด้วยกัน คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะแนบชิด และนั้นคงไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงอย่างเธอ “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันยังอยากยืนอยู่ตรงนี้ รู้สึกว่ายังสูดไอทะเลไม่เต็มปอดเลย” หญิงสาวยกข้ออ้าง
“ลืมไปแล้วหรือไงว่าขาของตัวเองยังเจ็บไม่หาย และฉันก็ขี้เกียจเงยหน้าหันไปมองเธอ ไม่อยากตะโกนแข่งเสียงลมทะเลด้วย” ชายหนุ่มยกข้ออ้าง
หญิงสาวยอมขยับเดินเข้าไปใกล้ๆ ยกเก้าอี้ไปนั่งหน้าเปลไม้ไผ่ของเขา
“บอกให้มานอนตรงนี้”
“เอ่อ...” หญิงสาวไม่กล้าบอกชายหนุ่มตามตรง แต่พอเขาเห็นใบหน้าของเธอเขาก็รู้สึกตัว ใช้หมอนอิงที่วางอยู่มากั้นเอาไว้
“ฉันใช้หมอนอิงมากั้นเพื่อความสบายใจของเธอ ฉันไม่ได้คิดจะล่วงเกินเธอเลยสักนิด เพียงแค่เห็นว่าพระจันทร์คืนนี้สวย อยากให้เธอได้เห็นด้วย คิดว่านั่งหรือยืนมองคงจะไม่สะดวกและเมื่อยคอ” ชายหนุ่มอธิบายเหตุผล
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า ก็พ
