พอเมล่อนหันกลับมาที่โต๊ะทำงานอีกครั้งก็เห็นแววตาใสแจ๋วของกิ่งกมลจ้องอยู่ไม่วางตา เธอยกมือเล็กของตัวเองเท้าไว้กับคาง ในขณะที่มีปากกาเสียบอยู่ระหว่างนิ้วมือ
“พี่ติดต่อพี่รักได้แล้วหรือ” กิ่งกมลถามอย่างดีใจ
เมล่อนพ่นลมหายใจออกมาอย่างเอือมระอากับความล่าช้าไม่ทันคนของกิ่งกมล เธอยกสองมือขึ้นเท้าสะเอว จ้องหน้าคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานนิ่งราวกับกำลังสงบสติอารมณ์
“เธอนี่ก็ตามคนไม่ทันตลอดนะยัยหอยทาก พี่รักช่างตั้งชื่อให้เธอได้เหมาะสมกับตัวจริงๆ เมื่อครู่ฉันแค่ข่มพี่ลูกกวางเล่น เธอจะจริงจังไปไหน”
“อ้าว...” กิ่งกมลร้องเสียงละห้อย
“ถ้าฉันติดต่อพี่รักได้ ฉันจะให้เธอกดโทรศัพท์หาทุกครึ่งชั่วโมงหรือไง!” เมล่อนบอกเสียงดุ
กิ่งกมลกะพริบตาปริบๆ เห็นอย่างนั้นอีกคนก็อดหงุดหงิดไม่ได้ “จะไม่ทำงานต่อหรือ”
“ทำๆ” กิ่งกมลตอบรับพร้อมกับก้มหน้าก้มตาทำงานของเธอต่อ
เมล่อนคว้าโทรศัพท์มือถือที่มีไว้สำหรับติดต่อสื
