ไหนจะริมฝีปากสีสดของเขา น้ำเสียงที่แหบพร่าน่าฟังของเขา และที่ขาดไม่ได้เลยก็คือท่าทีอ่อนโยนนุ่มนวลของเขาช่างร้ายกาจ!!
“ขอบคุณคุณมากนะคะอลัน” ชวัญชีวาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบไปเพราะเธอกำลังใช้ความพยายามเป็นอย่างมากกว่าจะกล้าเอ่ยคำพูดเมื่อสักครู่ออกไปได้ เพราะถ้าหากพูดมันออกไปแล้วมันก็เท่ากับว่าเธอได้ยินยอมพร้อมใจรับความช่วยเหลือจากเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข
“ครับ เรื่องอะไรครับ” อลันย้อนถามอย่างอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้เมื่อรถทั้งคันจอดสนิทติดไฟแดงอยู่นั่นเลยทำให้เขาสามารภหันไปมองใบหน้าหวานพร้อมๆ กับคำถามเมื่อสักครู่
“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งค่ะ ขอบคุณที่ช่วยฉันทั้งๆ ที่คุณจะแค่ยืนมองดูอยู่เฉยๆ ก็ได้แต่คุณก็ไม่ทำ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ” รอยยิ้มที่แสนหวานชวนทำให้คนที่ได้รับคำขอบคุณรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“เล็กน้อยครับ อีกอย่างผมไม่ดีขนาดนั้นหรอกนะค
