อลันแวะซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหารเย็นที่ซุปเปอร์ข้างทางที่เขาขับรถผ่านก่อนจะพาแม่กระต่ายหน้ารถกลับเซฟเฮ้าส์ แม้ว่าในตอนแรกหญิงสาวจะยืนกรานเสียงแข็งขอเป็นลูกมือช่วยทำอาหารเย็นให้ แต่เขาก็ไม่ยอมหนำซ้ำยังเอ่ยปากให้เธอมานั่งรอที่ห้องอาหารเพราะอยากที่จะแสดงฝีมือให้แขกคนแรกของที่นี่ได้ชิมอาหารชั้นเลิศฝีมือตัวเองเสียมากกว่า ขวัญชีวานั่งรออยู่นานทุกอย่างก็พร้อมเสริฟโดยพ่อครัวสุดหล่อที่ปรากฏตัวขึ้นพร้อมรอยยิ้มแสนหวานที่เห็นคราใดก็มักจะส่งผลร้ายต่อระบบการเต้นของหัวใจไปเสียทุกที
“ให้ฉันช่วยนะคะ”
หญิงสาวที่กำลังเดินวนอยู่รอบๆ ห้องอาหารที่มีขนาดใหญ่มากกว่าห้องพักของเธอถึงสองเท่าตัวเห็นจะได้เพื่อสำรวจความหรูหราของมันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งทำท่าจะเอื้อมมือไปหยิบเอาจานพาสต้าจากชายหนุ่มแต่เขากลับชักมันหลบไม่ยอมให้เธอได้ช่วยดั่งคำบอกกล่าวง่ายๆ
“ถ้าคุณอยากจะช่วยจริงๆ ก็ช่วยถอดผ้ากันเปื้อนนี่ให้ผมจะดีกว่าครับ” อ
