Nerd in Disguise

Nerd in Disguise / Chapter 1 - Amethyst as Savina

Nerd in Disguise 

© All Rights Reserved 2020

DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Plagiarism is a CRIME punishable by LAW.

No soft-copies.

Thanks!

Genre: Action

-

Amethyst's POV

Madali akong nagising dahil sa malakas na ingay na nagmumula sa alarm clock. Kaya naman binato ko. Tss, istorbo sa pagtulog.

Nakarinig naman ako ng katok, no choice kung hindi bumangon. Agad-agad ko naman itong binuksan at iniluwa nito ang isa naming maid.

"Ms. Hermione, pinapatawag po kayo ng inyong ama. Bumaba na daw kayo upang mag-umagahan." magalang na usal ng maid ko. Yes, I am Hermione. I don't want to be called as Amethyst, Ameth, Thyst or what so ever. Only my mom, dad, and my gang can call me by that name. Siguro, sa mga nakalipas ko ay may mga tumatawag rin sa akin nu'n. That's my PAST. 

"Okay." malamig kong tugon sa kan'ya. I don't want to make a conversation with her. Waste of time, she's just maid. Bakit ko pa pagsasayangan ng oras?

Ginawa ko naman ang everyday routine ko. Naligo ako at nag-ayos para presentable tingnan. Bumaba na 'ko para mag-agahan. Ayokong pinaghihintay ang pagkain. Pagbaba ko palang ay nag-siyukuan na ang mga maids. I like that, gusto ko 'yung sinasamba ako. I want them to treat me like a queen.

Umupo na ako at nadatnan sina mom and dad na kumakain na.

"Oh, honey... Thyst... May sasabihin ang Dad mo... Listen to him, anak. Kailangan mo itong gawin for the sake of our companya, or maybe to our reputation." kalmadong ani Mom.

Napabalikwas ako ng upo nang mapagtanto kong seryoso ang mga mukha nila. They're both serious. Of course, seryoso rin ang paksang sasabihin nila.

"Tutal, marunong ka naman makipaglaban o sa mga mata ng iba at sa'min ay experto ka na pagdating sa pakikipagbanat ng buto. Ikaw nalang ang ipapadala ko sa Pilipinas para protektahan ang anak ng business partner namin." seryosong usal ni Dad.

Pilipinas... Napakatagal ko nang hindi nakakabisita doon. Namimiss ko na din lahat ng naiwan kong kaibigan doon. Siguro, mga walong taon na rin ang nakakalipas nakabisita ako doon dahil umuwi kami rito sa Spain.

I'm Half-Spanish and Half-Filipino, I also have a blood of Korean and Japanese because of my grandparents. I can speak 100+ languages too. Well, you see, I'm well educated. I studied on a good quality school. Mostly, puro sikat ang nag-aaral doon. Normal people doesn't afford the tuition fee.

But, nagdadalawang-isip pa rin ako sa pabor na hinihingi ni Dad. Should I accept it?

Napalunok ako. "How about my gang? Remember, Dad... Doon ako kumikita ng pera? I don't want to leave my gang alone here. And if that's the case, I'm sorry but hindi ako papayag."

My gang... They are all important to me. We are in the highest rank all over the world. Being in rank 1 is heaven. Halos libo-libong bilyon ang kinikita namin sa bawat laban na naipapanalo namin.

"You can bring your gang with you as long as na matutulungan ka nila at hindi puro kabalastugan ang gagawin niyo sa Pilipinas. You're alone, walang mangingialam sa'yo, pero kapag nalaman kong may gulo ka nanamang pinasok, ipapadala agad kita sa Korea without any excuses. Wala kang mga kaibigan doon na tutulong sa'yo financially, kaya huwag kang gagawa ng bagay na ikagagalit ko. Entiendes hija?"

Translation: (Understand my daughter?)

Mas'yadong mahigpit si Dad kapag ang gang ko na ang pinag-uusapan. Palaging nasa isip niya ay magbubulakbol lang ako kasama sila. Pero, nabalik ko naman ang tiwala niya at wala na akong balak na sirain pa muli 'yon.

"Sí, Papá. Makakaasa ka. I'll accept your favor. Our reputation might lose if I won't do that." pormal kong turan.

Translation: (Yes, Dad.)

Nakita at bumungad naman sa'kin ang kanilang saya sa mga mata nila.

"Nae ttal, gamsahabnida. Sabi ko na nga ba at 'di mo kami bibiguin. Your dad already handled your passport and reserved a private plane for you." nakangiting tugon ni Mom at napangiti nalang din ako.

Translation: (Thank you, my daughter.)

Kapag si Mom at Dad ang kaharap ko, hindi malamig ang pakikitungo ko. Pero, kapag sa ibang tao kahit pa ka-close ko, hindi talaga ako pala-k'wento. I have trust issues.

"When is my flight? Para ipahanda ko na ang mga gamit ko kay Manang." kunot-noong tanong ko sa kanila, halata namang nalungkot sila sa tanong ko nagpataka sa'kin.

"Later. 5 pm." malungkot na tugon ni Mom at natuwa naman ako dahil magagawa ko na ang lahat ng gusto ko pero may bumabagabag sa'kin. Mahihiwalay ako sa kanila. My parents are my only strength. Paano pa kaya kung mapalayo ako sa kanila?

"Nakalimutan ko palang sabihin na kailangan mong mag-disguise as nerd to hide your real identity. Nagpagawa na din ako ng fake birth certificate mo para makapag-enroll ka sa magiging school mo. All your requirements are fake." ani Dad.

Nagulat naman ako pero hindi ko ipinahalata 'yon. What the f**k? Disguise as nerd? Ayokong ma-bully, baka 'di ko mapigilan ang galit ko at masaktan ko sila.

Nagkibit balikat naman si Mom. "Just control your anger, dear. Konting pasensya lang... Ma-protektahan mo lang ang anak ng business partner namin. Kikilalanin pa namin kung sino 'yon para masabi namin sa'yo kaagad."

"Your credit card... Pinadagdagan ko nga pala 'yon ng 50 million for you. And just in case na kailangan mo ng pera, just call us, anak." pahabol na usal nito.

50 million lang? Ang laki-laki ng kinikita nila sa isang minuto lang. Humigit kumulang ng isang daang milyon. Yeah, whatever. I'm spoiled brat b***h, lahat ng gusto ko, nakukuha ko.

"Okay, dad." nakangiti kong usal bago matapos sa pagkain.

Napatayo naman ako dahil gusto ko ulit matulog. Kaya naman umakyat na ako ng walang sinasabi. Napatigil ako nang maalala kong aalis na pala ako mamaya. Kailangan ko nang ipaayos ang mga gamit ko sa maid ko.

Kaya naman pumunta ako sa k'warto ng maid na pinakapinagkakatiwalaan ko. She almost worked 45 years at us. Siya na din ang kinalakihan kong nagbabantay sa'kin. Ang tawag ko na din sa kan'ya ay grandma, sometimes.

Kumatok ako as a sign of respect, binuksan niya naman ito at saka yumuko sa'kin.

"Oh, kamahalan... Ano po ang maipaglilingkod ko sa inyo?" magalang na sambit niya.

"Abuela. Prepara mis cosas, tengo vuelo más tarde." malamig kong tugon sa kan'ya.

Translation: (Prepare my things. I have a flight later.)

She nodded. "Sigue la majestad." nginitian ko naman siya. I am not that cold. Ngumingiti din naman ako, hindi nga lang palagi, kapag nasa mood lang ako.

Translation: (Masusunod, kamahalan.)

Bumalik na ako sa k'warto ko para matulog ulit. Ngunit, naalala ko ang gang ko. Kailangan ko silang ma-inform.

Ako ang leader nila. The name of our gang is Deadly Fearless Demons or DFD for short. Our motto naman is, "We are all searching for someone whose demons play well with ours".

Ang dami-dami na naming kinalaban na gang na galing pa sa iba't ibang panig ng mundo. But unusual, walang pa ding nakakatalo sa'min kahit isa. Dahil na rin siguro sa liksi at bilis naming makipaglaban.

You know? It sucks to be the rank one at walang nakakatalo sa'yo because wala akong nararamdaman na challenge. Gusto kong kumalaban ng gang na kasing-galing namin.

Ang una ko munang tinawagan ay si Hailey. She's 20 years old, while me? I am 22 years old, the oldest. Their family is the 2nd richest family in the world, kami naman ang pang-1st. She's definitely perfect also, but she's a soft hearted person unlike me. Isa siyang Half-Korean and Half-Filipino.

"Annyeonghaseyo Amethyst! Bakit ka napatawag? May problema ba?" masiglang tanong niya.

Translation: (Hello Amethyst!)

"Hey, magpaalam ka kay tito na pupunta tayong Pilipinas." malamig kong usal sa kan'ya.

"WAHHH! Jeongmal? It's my dream na makapunta ulit ng Philippines! Joh-a, heolag-eul guhal. Pero bakit ka naman pupunta do'n!?" she shouted.

Translation: (Really?) (Okay, I'll going to ask permission.)

Damn, Hailey is noisy. But it think Naomi is naughtier than Hailey.

"Favor or should I say mission? By the way, maghanda ka na. 5pm ang flight natin. Annyeong." malamig kong pamamaalam sa kan'ya at pinatay na ang tawag. Siguro, nagtatatalon na 'yon sa tuwa.

Translation: (Bye.)

Sunod ko namang tinawagan si Naomi. 19 years old. The youngest in our group. She's Half-Japanese and Half-Filipino. Their family is the 1st richest in asia. Maganda siya, skinny, and magaling sa pakikipaglaban. Pero she's not that smart. Harsh to say but she's dumb in terms of academic and love. Tinawagan ko na ito, agad naman itong sinagot.

"Kon'nichiwa Amethyst! Bakit ka napatawag?" masigla nitong bati sa'kin. Siguro kakakain lang nito kaya masaya ito. You know? Mahilig siya sa pagkain. 

Translation: (Hello Amethyst!)

"We are going to Philippines, kasama ang gang. Magpaalam kana kay tito. Sabay sabay tayong magkikita-kita sa airport mamaya. Wakaru!?"

Halata namang kinikilig ito sa sinabi ko kasi matagal tagal na panahon na din simula noong pumunta kami sa Pilipinas.

Translation: (Undertand!?)

"WAHHHH! Talaga!? I am so excited na! Kailan ba ang flight? Watashi wa totemo shiawasedesu! Very happy!" malakas at masayang sigaw niya ng malakas. Nailayo ko naman ang phone ko dahil sa tinis ng boses niya.

Translation: (I'm so happy!)

I rolled my eyes. "5 pm ang flight. Prepare your things, magkita-kita nalang tayo sa Madrid-Barajas Adolfo Suárez Airport. Sayōnara." 

Translation: (Bye.)

Sunod ko namang tinawagan si Navaeh. She's 21 years old. A flirty girl. Mahilig mangharot ng lalaki tapos iiwan din. Napakalalakero. But I can say that she's intelligent, matalas ang isip niya. She's Half-French and Half-Filipino. The hacker in our gang. Maganda, skinny, sexy, and smart. Kaso medyo malandi nga lang. You know? Mahilig sa lalaki. Araw-araw na may ka-fling na lalaki. What a player.

Tinawagan ko na ito para makapaghanda na ito.

"Bonjour Amethyst! Oh anong ganap? Bakit ka napatawag?" malanding tonong sambit nito.

Translation: (Hello Amethyst)

Hey, there... We are all going to Philippines kasama ang gang s'yempre. Magpaalam ka na kay tito at tita." First time niya lang na makakapunta sa Philippines kahit may dugo siyang pilipino. But dahil nga matalino siya, she can speak in tagalog. Nag-aral siya ng tagalog noong highschool siya.

"Wow! Vraiment? Êtes-vous sûr? Wala nang atrasan 'yan ah! Kailangan 'yan matuloy! Pangarap kong makapunta sa Philippines to see my other relatives!"

Translation: (Talaga? Are you sure?)

"So Navaeh. Préparez vos affaires, d'accord?

5 pm ang flight natin. Magkita-kita nalang tayo sa Madrid-Barajas Adolfo Suárez Airport. Au revoir." At saka pinatay ang call namin. In-case na makalimutan nila ang airport na pinagawa ko. Sinend ko ulit sa group chat namin. Ayokong may tawag ng tawag later. It's irritating.

Translation: (Prepare your things, okay?), (Bye)

Humiga na 'ko sa malambot kong kama at kinuha ang phone ko para magpatugtog ng music. Marahan akong napapikit hanggang sa makatulog na ako.

After 8 hours of sleeping...

Nakaramdam ako ng may yumuyugyog sa'kin. Maiinis na sana ako nang makita kong si mom 'yon. Napabalikwas agad ako ng higa.

"Oh, honey... Gising kana pala. Did you know what time is it?" saka ko lang naalala na may flight pa pala ako. Madali kong kinuha ang phone kong may music pa. f**k, it's already 3:40 pm. Maghahanda pa ako. Alam ko sa sarili ko na matagal akong kumilos.

"Kumilos kana at baka ma-late ka pa, anak..." aniya saka umalis sa k'warto ko.

Pumunta na ako sa bathroom para mag-shower. Ano kayang p'wedeng suotin? Napagdesisyunan kong magsuot na lang ng hoodie croptop, plaid high waist skirt, and knee boots with heels. Nag-makeup na rin ako, a dark one. At saka lumabas kasama ang Louis Vuitton ko. Buti nalang, 20 minutes lang ang byahe papunta sa airport.

Niyakap ko na sina mom and dad para magpaalam. I'll definitely miss them.

"Bye, anak... Take care... Wala kami do'n para gabayan ka..." bakas naman ang ngilid na luha ni Mommy. Napatawa lang ako ng mahina dahil sa pagdadrama nito. Medyo malungkot din ako kasi nga mawawalay sila sa akin pero may part din sa akin na masaya dahil wala nang pipigil sa'kin sa lahat ng gusto kong gawin.

"Siya nga pala, anak... Your name there will be Savina Ara Pelestrina. Doon ka nalang sa ipinagawa kong school sa Pilipinas a few years ago. Just state your name, Savina. Then, sila na ang bahala roon. And also your house, doon nalang sa mansion natin na tinirihan dati. Don't worry, the house was cleaned by the maids. Take care, I love you, Amethyst." sabay ngiti ni Dad sa'kin, ginantihan ko din ito ng matamis na ngiti.

"Tú también cuídate both. I love you so much. Adiós, Mom and Dad." At saka lumabas na mula sa mansion namin at sumakay sa Red Lamborghini car ko. I have a plenty of cars and motors in our garage. Sa sobrang dami, hindi ko na mabilang.

Translation: (Take care of you), (Bye)

Makalipas ang sampung minuto, nakarating na rin ako sa airport. Pagkalabas ko ay nagsalamin ako para hindi halatang ako si Amethyst. Pagkakaguluhan nanaman ako kung nagkataon.

Dumeretso na 'ko sa mga private plane stations. Bumungad sa akin ang gang ko na nag-uusap.

"Oh, ayan na pala si Amethyst!" malakas na sigaw ni Naomi.

My face filled with confusion. "Kanina pa kayo rito?"

Hailey rolled her eyes. "Yes. Sa sobrang excited namin, napaaga kami ng punta. Buti nalang at maaga rin itong mga 'to kaya may nakausap ako."

"Okay." my cold response to them.

I'm about to enter the private plain nang harangan ako ng isang manager. Napataas naman ang kilay ko. How dare her to block me?

Napakamot naman siya sa batok niya. "Uhh... Ma'am, for Amethyst lang po 'yung private plane. Nakareserba na po sa kan'ya ang private plane na ito."

Tiningnan ko ang manager mula ulo hanggang paa. Mukhang hindi niya kami namukhaan dahil sa glasses namin at sa mask na inilagay.

"Ah, vale..." Translation: (Oh okay.)

Tinanggal ko naman ang mask ko kasunod ang mask ng iba kong kasama. Her face replaced with a shock. Maybe, dahil na rin sa kahihiyan na ginawa niya. Napayuko nalang siya at unti-onting lumuhod sa amin.

"Lo siento, señora. Por favor perdoname. Hindi ko po kayo namukhaan. I am so sorry, madam." paghingi niya ng tawad.

Translation: (I am so sorry. Please for give me madam.)

"Hey stand up... It's okay. Right, Amethyst?" nakangiting saad ni Navaeh.

"Si..." tipid na sagot ko at umakyat na sa airplane. Tinawagan ko muna si Dad to inform him that I'm already in the plane.

Translation: (Yes...)

I played with my acrylic nails. "Dad I am already here in the private plane. Can you send my lamborghini cars and my two luxury motors in the Philippines? Thanks."

"Oh, sure honey... Take care! Bye!" aniya at pinatay na ito kaagad.

I turned to the windows. Napangiti ako dahil na rin sa pambihirang ganda ng mga ulap.

Napahikab ako and I realized na inaantok nanaman ako. Damn it, being sleepy is my worst enemy.

-

Nerd in Disguise. Chapter 1. Action.